Verkeersregels? Ach....
Een van de meest simpele manieren om het op de weg wat rustiger te maken? Laat alle automobilisten elke tien jaar opnieuw een theorie-examen afleggen. Of liever, doe het onverwachts ergens in die tien jaar. Gewoon als je wordt stilgezet meteen even tien simpele vragen. Meer dan 3 fout? Hup! rijbewijs kwijt! (foutmarge van 30%, lijkt me nog altijd heel ruim) Dat je er voor zou moet leren is onzinnig, je behoort elk moment de verkeersregels te kennen zodra je met ruim 1.000 kilo aan staal 120 km/h mag rijden. Als ik zo om mij heen kijk, hebben veel mensen nog altijd geen idee. Ze doen maar wat. Invoegen met normale snelheid doet nog niet eens de helft van de automobilisten. Maar het kan erger. Een van de meest simpele regels is dat bij gelijkwaardige kruisingen verkeer van rechts voorrang heeft.
Zou ik dat daadwerkelijk altijd afdwingen (wat niet verstandig is) dan had ik de afgelopen zes jaar zeker een aanrijding of honderd (ja 100!) gehad. Iedere keer als ik van huis vertrek, draai ik een eenrichtingsweg op die langs een kanaal loopt. Redelijk breed geheel, geen smalle klinkerweg in de grachtengordel ofzo. Ik draai naar rechts die weg op, wat betekent dat het aanstormende verkeer dat op die weg rijdt, van links komt. Men moet mij dus voorrang verlenen. Hoevaak dat spontaan gebeurt? Nou, nooit. Letterlijk N-O-O-I-T. Ik kan mij de afgelopen zes jaar niet een keer herinneren dat een auto uit zichzelf stopte zodra hij mag zag aankomen. Hoogstens wordt er geremd als ik wat doorduw met marge. Nu zal je al vaart moeten minderen al ver voor dat moment, wil je voor mij kunnen stoppen zonder vol in de ankers te gaan.
Maar dat leer je dan ook niet voor niets te doen bij het naderen van een gelijkvloerse kruising tijdens je rijlessen. Los van de jakkeraars die ik sowieso altijd maar voor laat gaan om erger te voorkomen, hebben de langzame rijders (je mag daar 30, al was het vroeger 50, iedereen kent dat soort straten wel) de neiging naar mij te kijken als we samen de kruising naderen, en vervolgens gewoon door te rijden. Als dreig ook niet te stoppen, remmen de meesten (niet iedereen) wel hard, en vervolgens krijg ik een blik of gebaar alsof ik wat fout doe. Hetzelfde geldt voor fietsers. Ze komen van links, maar als ik er half voor draai manouvreren ze links om mij heen en volgen handgebaartjes. Ik ben fout, menen ze. Waarom? omdat zij rechtdoor gaan? Omdat ik uit een woonwijk kom? Helaas, ze hebben het mis, ze moeten mij voor laten. Maar waarom heeft niemand dat door? En wat moet ik doen? Agressief voorrang afdwingen lijkt me niet bepaald verstandig. Ligt je auto in de kreukels, kun je zeggen dat je voorrang had. Ook niet lekker... Inmiddels behandel ik de weg alsof er haaientanden staan. Behoedzaam. Liever zo dan schade rijden. Maar het gebrek aan kennis baart me wat zorgen.

Roy Kleijwegt
Autojournalist
Roy Kleijwegt (1981) heeft Journalistiek gestudeerd en liep in 2004 bij AutoWeek stage. Hij werkte daarna een aantal jaar bij het vakblad Automotive maar keerde hij in 2008 terug bij AutoWeek als testredacteur en politiek expert. Hij houdt van supercars en lichte sportwagens, van moderne auto's met coole gadgets en de mensen achter bijzondere automerken. Waar velen de opkomst van EV’s zien als een ramp, vindt Roy de transitie bijzonder interessant. Evengoed zijn zijn favoriete auto’s hoogtoerig en atmosferisch: hij moest een traan laten tijden het testen van een Ferrari 812 Superfast. Roy heeft weinig met klassiekers, hoewel de liefde voor youngtimers groeit nu hij ouder wordt. Hij reed in zijn vrije tijd op z'n Kosmic Rotax kart maar die is door tijdgebrek verkocht. In zijn vrije tijd geniet hij van sporten, poker en zijn gezin. Roy heeft veel interesse in BPM-wetgeving en andere politieke zaken en probeert op dat vlak de mopperende Nederlander uit te leggen hoe dingen werken. Voor zijn eigen deur staat een Tesla Model 3.