Ford Mustang GT Convertible (2018) - Test

Dankzij de alomtegenwoordige turbo vergeet je bijna hoe goed een atmosferische krachtbron kan zijn. De 5,0-liter V8 in de neus van de vernieuwde Ford Mustang herinnert je maar al te graag aan z'n traditionele voordelen: directe gasrespons, het gevoel van overweldigende reserve en ... dat geluid! De brute soundtrack van de nieuwe actieve uitlaat overtreft elke turbomotor in intensiteit, beleving en schoonheid. Van een diep, dreigend gerommel via een roffelend middenstuk naar een huiveringwekkend crescendo als de achtcilinder z'n hoogste 2.000 omwentelingen inzet. Daar maakt de 5,0-liter de belofte van 450 pk ook pas volledig waar. In tegenstelling tot wat je van een Amerikaan zou verwachten, houdt deze motor van toeren maken. Bij 4.000 komt de gang erin, bij 7.000 levert hij pas z'n maximale kracht. De soundtrack versterkt de beleving maximaal, waardoor de cabriolet met de kap open sneller lijkt dan de cijfers beloven: 0-100 km/h in 4,5 seconden en een top van 250 km/h zijn geen waarden om je voor te schamen. Tegelijkertijd werd er het nodige gedaan om de efficiëntie te verhogen. De bestaande multipoint-injectie krijgt gezelschap van directe injectie en een nieuwe tientrapsautomaat moet zorgen dat de motor beter in zijn optimale werkgebied blijft.

Met de kap open en een rustige rijstijl goochelt de transmissie moeiteloos met de verzetten, zodat je als bestuurder geen idee hebt in welke versnelling de automaat staat. Als het echt hard gaat, blijken tien versnellingen wel wat veel van het goede. Soms twijfelt de software net even te lang of schakelt de bak in een snelle knik opeens toch nog een tandje extra terug, wat niet altijd even subtiel gebeurt. Dan kun je natuurlijk kiezen voor schakelen met de hand, maar flipperen tussen tien versnellingen houdt je dan wel bezig.

SPEEDBOOT

Terwijl je je aandacht eigenlijk ook bij het sturen moet houden, want het snelheidspotentieel zorgt ervoor dat je vaak onfatsoenlijk hard op een bocht afstevent. De nieuwe adaptieve schokdempers garanderen dat de Mustang ondanks zijn massa vrij vlak door de bocht gaat en de grens ligt een stuk verder dan je in eerste instantie denkt. De ongevoelige stuurinrichting en het gemis van wat stijfheid in de koets, veroorzaakt door het open dak, geven niet veel vertrouwen en de aanzienlijke omvang en massa maken dat je je een beetje voelt als de bestuurder van een speedboot in een krappe sloot. Prik daar echter doorheen, durf een keer harder dan je verstandig acht en het chassis blijkt onvermoede reserves te hebben en een mooie, voorspelbare balans als de grens in zicht komt. Een rasechte sportwagen is de Mustang niet, daarvoor hebben de remmen het ook te zwaar, maar de pony car is meer dan alleen show.

Over show gesproken: de Mustang zit er vol mee. Niet alleen het uiterlijk en de aandrijflijn, maar ook in de vorm van een hoop speelse gadgets en opties. Het nieuwe digitale instrumentarium bijvoorbeeld dat in allerlei verschillende configuraties kan worden getoond, maar ook een verzameling zogenaamde TrackApps. Dat bevat onder meer twee verschillende soorten launch control en het veelbesproken line lock. Schakel dat in en de voorremmen houden de Mustang op z'n plek, terwijl de achterremmen niets doen. Geef vervolgens een toef gas en je legt rookgordijnen neer die even schandalig als geweldig zijn.

ANDER SOORT AUTO

Om de pret betaalbaar te houden, zijn er concessies gedaan. Het interieur van de Europese versies is weliswaar opgewaardeerd ten opzichte van de Amerikaanse, maar kan zich nog altijd bij lange na niet meten met dat van Porsche of Mercedes-AMG. Dat verklaart ook het relatieve gebrek aan stijfheid in het chassis. Je krijgt wel heel veel waar in de Mustang, maar die waar is eenvoudig van opzet om betaalbaar te blijven. In die zin is het een ander soort auto dan we in Europa kennen. Een auto die eruitziet als een sportwagen, klinkt als een sportwagen en rijdt als een sportwagen, maar minder kost dan een sportwagen. Helaas gaat dat laatste niet helemaal op in Nederland, want door de schrikbarende bpm wordt de Mustang met V8 onder de streep even duur als een Mercedes-AMG. Die is dan wel minder compleet, maar technologisch een stuk verder. Dat probleem kun je omzeilen door voor de 2.3 Ecoboost te gaan (vanaf € 59.099), maar dan verliest het Amerikaanse icoon wel wat van z'n glans. Want natuurlijk is het goed dat auto's met een praktijkverbruik van 1 op 7 worden ontmoedigd, maar toch sluipt de Mustang juist vanwege die V8 (geen opgave prijs) je hart binnen. Misschien niet op kwaliteit, maar wel op karakter.