Alpine A110 (2016) - Test

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: de Alpine is zo goed als klaar om in productie te gaan. Hij is ready for take-off. De auto waarmee we vandaag als enige magazine op pad mogen, is geen leeg omhulsel, geen prototype dat aanvoelt alsof het gemaakt is van karton en blik. De sportcoupé die Renault afgelopen februari in Monaco aan de wereld toonde, is geen pure showauto, maar een veelbelovend krachtpakket dat klaar is om de concurrenten het vuur na aan de schenen te leggen.

Maar laten we eerst even teruggaan in de tijd om te achterhalen hoe het zover is gekomen. Het begon allemaal met de verrassende mededeling van Renault-baas Carlos Ghosn dat hij de merknaam Alpine – die sinds 1995 niet meer werd gebruikt – weer nieuw leven in wilde blazen. In 2015 konden we vervolgens voor het eerst kennismaken met het herboren merk in de vorm van een eerste prototype, een paar maanden geleden volgde het officiële debuut in Monaco. In een donkere tent zagen we een witte, nog naamloze sportwagen staan waar we nu voor het eerst mee gaan rijden. En dat is een wereld van verschil. Net als dat mensen lucht nodig hebben en vissen water, hebben sportwagens asfalt nodig. Als we de nieuwe Alpine voor het eerst in de voorjaarszon zien staan, weten zijn proporties en zijn lijnenspel veel meer te overtuigen dan indertijd onder het kunstlicht. De Renault-designers zijn erin geslaagd om op een subtiele manier te verwijzen naar het origineel, de A110 uit 1962, zonder te vervallen in retrodesign. De vier lampen in de snuit, de gewelfde achterruit en de luchtinlaten daaronder zijn zaken die de nieuwkomer deelt met zijn spirituele voorbeeld, de rallyheld die in de jaren 70 menig keer de vloer aanveegde met gerenommeerde concurrenten als de Porsche 911.

De nieuwe Alpine is echter meer dan een revival. Hij is veel breder dan het sierlijke rallymonstertje van weleer, waardoor ook langere mensen er fatsoenlijk in kunnen zitten. En waar het origineel over een ronduit sober – je zou ook kunnen zeggen doelgericht – interieur beschikte, oogt het binnenste van de Alpine nieuwe stijl bijzonder deftig en hoogwaardig. Het oogt zelfs zó deftig dat we merkchef Michael van der Sande voorzichtig vragen of dit dashboard puur voor de show is of daadwerkelijk een voorbode van dat van de uiteindelijke productieversie. De Nederlander stelt ons gerust: het grote TFT-display voor de bestuurder zal evenzeer terugkeren als de transmissie met dubbele koppeling en de grote schakelpaddles achter het stuur.

En hoe zit het met zaken als de geribbelde aluminium tuimelschakelaars en de blauwe stiksels in het leer?

"Het interieur van het seriemodel zal volgens dezelfde principes zijn vormgegeven, maar niet in alle opzichten hetzelfde zijn." We houden ons hart vast… Hopelijk zijn de boekhouders van het Franse concern de Alpine-liefhebbers gunstig gezind.

Technische concept blijft onveranderd

Nou ja, de zakdoeken hoeven niet te tevoorschijn gehaald te worden, want het technische concept blijft in ieder geval onveranderd, zo belooft Van der Sande. Dat betekent een viercilinder middenmotor met turbo, die de sportwagen in minder dan 4,5 seconden naar de 100 km/h laat sprinten. We hebben dus alvast een paar technische gegevens, maar over de overige specificaties houden de Fransen de lippen nog stijf op elkaar. De Alpine is ongeveer net zo groot als een Audi TT en als we suggereren dat hij zo'n 270 pk sterk zal zijn, wordt dat niet tegengesproken. In een later stadium zou ook 300 pk mogelijk zijn. Het gewicht mag maximaal zo'n 1.200 kilo bedragen, zo is het streven van de ingenieurs. Een aluminium carrosserie zit er echter niet in, daarmee zou de auto te duur worden. Van der Sande: "We hebben recentelijk een team samengesteld dat bij alle productiemodellen van Renault gaat kijken naar mogelijkheden om het gewicht te verlagen." Het is zaak om de productiekosten en de prijs van de auto op elkaar af te stemmen. Prijzen worden nog niet genoemd. "De Alpine zal echter niet goedkoop worden, want we willen niet goedkoop zijn", zo benadrukt Van der Sande. Ruwweg zal de Alpine even duur worden als auto's als de BMW Z4, de Audi TT RS en de Nissan 370Z, waarmee duidelijk wordt dat deze auto bepaald niet in een gespreid bedje terecht gaat komen. Qua karakter moeten we hem echter eerder vergelijken met modellen als de Porsche Cayman, de Lotus Elise en de Alfa 4C, die net zo zijn toegespitst op ongefilterd rijplezier. "De Alpine moet de lichtvoetigste, lichtste en meest dynamisch rijdende auto in zijn segment worden", zo zegt Van der Sande. Een hele claim, gezien het rijtje auto's dat we net opnoemden. Bovendien mag het merk Alpine dan een roemrijk verleden hebben, het merk zal zich vanaf volgend jaar opnieuw moeten bewijzen ten opzichte van de gevestigde orde. Van der Sande is er echter van overtuigd dat dit gaat lukken. "De nieuwe Alpine blijft trouw aan zijn roots en hij durft anders te zijn dan andere auto's: licht in plaats van sterk, een auto die indruk maakt met zijn wendbaarheid in plaats van zich te laten voorstaan op een imago."

Enthousiast

Dat klinkt wel erg als holle marketingretoriek, maar als we plaatsnemen voor de fotosessie, blijkt de lage en brede sportwagen bijzonder enthousiast en snel van richting te veranderen. De motor produceert daarbij een donkere brom die onze trommelvliezen prikkelt. Het liefst zouden we met deze auto een slingerende kustweg opzoeken, maar we moeten nog even geduld hebben: pas in december zijn uitgebreide testritten met Alpine nieuwste mogelijk. Nog in de eerste helft van 2017 moet de productie van start gaan in de fabriek te Dieppe, waar vroeger ook al Alpines van de band rolden en waar nu de Clio RS en elektroauto's worden gebouwd. In de zomer van volgend jaar moet dan de verkoop van start gaan. Het is de bedoeling dat Alpine Renaults sportmerk gaat worden, met gespecialiseerde dealers en een eigen uitstraling. De sportcoupé is daarbij slechts een knallend startschot, want voor de komende jaren wordt zelfs de komst van een SUV onder Alpine-vlag niet uitgesloten door Van der Sande. Hoe de sportcoupé gaat heten, is overigens nog niet bekend. De typeaanduiding zal naar goed Alpine-gebruik uit een A met drie cijfers bestaan. A710? A810? Of misschien wel weer gewoon A110 zoals zijn illustere voorbeeld? De tijd zal het leren…

De eerste rit met de Alpine heeft ons weten te overtuigen: de autowereld kan nog best een lichte, wendbare sportwagen met een sexy uiterlijk gebruiken. Hopelijk maakt Renault de auto niet te duur, zodat de sportcoupé een eerlijke kans krijgt om zijn weg te vinden en niet hoeft op te boksen tegen concurrenten met klinkende merknamen.

De oer-Alpine was een rallyheld

De Alpine was indertijd de Lotus van de Fransen: coureur Jean Rédelé bouwde vanaf 1962 sportwagens met een lichte kunststof carrosserie en een buizenframe, waardoor de bescheiden Renault-motoren toch voor aansprekende prestaties wisten te zorgen. De A110 is laag, krap en door de achterin geplaatste motor zelfs voor ervaren bestuurders een lastige auto om mee te rijden. Zijn grootste successen boekte hij bij de Rally van Monte Carlo, ook werd in 1973 de kampioenschapstitel in het WK Rally binnengesleept door de sympathieke Fransoos. Vier jaar later werd de productie in de fabriek in Dieppe stopgezet.