Cadillac CT6

De Cadillac CT6 heeft vierwielaandrijving, actieve vierwielsturing, twee turbo's, een V6-motor met cilinderuitschakeling én een achttrapsautomaat om De Duitse Drie partij te bieden. Vandaar ook de naam: de '6' verwijst naar een model dat zich tussen de BMW 5 en de 7-serie nestelt, hoewel de prijs eerder naar de S-klasse neigt. De introductie van de CT6 is het begin van een duidelijkere typeaanduiding, waarbij het cijfer de klasse aangeeft. In een volgende fase zullen de ATS en CTS op eenzelfde manier omgedoopt worden tot CT3 en CT5, terwijl de cross-overs er een 'X' bij krijgen.

In het interieur van de CT6 slaat de gadgetmeter op tilt, met night vision en een digitale achteruitkijkspiegel als belangrijkste troeven. Achter in de Platinum-versie vallen de achtvoudig verstelbare loungestoelen met massagefunctie op, net als de tablets die uit de rugleuning van de voorstoelen kunnen opstijgen. De achterpassagiers hebben trouwens aardig wat ruimte ter beschikking, omdat het nieuwe Omega-platform slimmer in elkaar steekt. Daardoor kan je je net zo goed láten rijden in de CT6, mits je niet groter bent dan 1,85 meter. Anders schurkt je voorhoofd tegen de dikke rand van het achterste glasdak. Het gebruikte leer is goed, maar niet van Bentley-kwaliteit. De plastics zijn op sommige plaatsen krasgevoeliger dan bij de concurrentie. Stijlvol is het interieur echter wel, met name rond het glooiende dashboard.

Maar genoeg gerelaxt, tijd om te rijden. Naast extra ruimte zou het nieuwe platform ook betere rijeigenschappen moeten bieden, omdat het lichter én stijver is door de toepassing van composietmaterialen en uitgekiende lastechnieken.

ENKEL BENZINE

Een al even nieuwe 3,0-liter biturbo benzinemotor met 417 pk vult het onderstel goed aan, terwijl de automatische achtbak en de stuuroverbrenging een specifieke afstelling voor Europa hebben. Daar merk je in de praktijk weinig van. Erger nog: in de stad durft de automaat wel eens te bokken. Daarbuiten gooit de gevoelloze stuurbekrachtiging roet in het eten. Sportief bochten pikken wordt daardoor een vertrouwenskwestie, die in schril contrast staat met de werkijver van de V6. Eenmaal in de bocht settelt de CT6 weer, maar communicatief kun je het weggedrag niet noemen. Laat staan dat de actieve vierwielbesturing merkbaar bijdraagt aan de wendbaarheid van de twee ton zware Caddy. Houd de teugels van de verrassend vocale zescilinder strak en het gespan voelt zich beter. Het MagneRide-onderstel met continu variabele demping filtert de meeste oneffenheden weg.

Opvallend is het totale gebrek aan (fysieke) functietoetsen om bepaalde instellingen te wijzigen. Bijna alles in de CT6 verloopt via het Cueinfotainmentsysteem, dat ondanks een snellere processor toch wel eens moet nadenken. En dan is er nog die digitale achteruitkijkspiegel, die gebruikmaakt van een groothoeklens boven de nummerplaat. Resolutie en kleurverzadiging van het scherm zijn goed, maar het is wennen dat je drie keer meer ziet dan normaal en vooral geen referentiepunten hebt. Gelukkig laat de spiegel zich via het klepje voor de nachtstand naar een doodgewoon exemplaar converteren. De tussen de wat rommelige klokken in geplaatste night vision-weergave werkt wel naar behoren.

GOEDE INGREDIËNTEN

Dat de Cadillac CT6 optisch genoeg charme heeft om bij Europeanen in de smaak te vallen, is zeker. De vraag is of de verwende klanten van Audi, BMW en Mercedes hetzelfde van het weggedrag gaan vinden, want dat is voorlopig vlees noch vis. Supercomfortabel is de CT6 immers niet en sportief al helemaal niet, ook al spreekt de 0 tot 100-tijd van 5,7 seconden dat laatste tegen. Daar komt nog bij dat het achterin bijna aangenamer toeven is dan voorin (althans in de Platinum-topversie), omdat de stoelen beter steunen en de uitrusting op niveau is. Kortom: de juiste ingrediënten liggen op het bord, maar een mooi gerecht levert dat voorlopig nog niet op.