Porsche Carrera GT

Porsche gaat verder. Na de schier eindeloze reeks nieuwe 911-versies, maakt de florerende Duitse fabrikant nu een statement met supercar Carrera GT. Op een voormalig Russisch militair vliegveld, diep in de bossen van de vroegere DDR, stapt AutoWeek achter het stuur. Wat kan er misgaan?

'Don't fight with the car', drukt de alleraardigste Porsche-gastheer ons op het hart vlak voordat we de Porsche Carrera GT, - 612 pk, 330 km/h - over een landingsbaan gaan jagen voor een uitgestrekte slalomproef. Porsche-coureur Sacha Maassen doet 'm met 120 km/h.
Ik hoor 't hem nog zeggen als ik in minder dan een minuut Carrera GT-rijden de uitbrekende achterkant krampachtig corrigeer, dan te laat tegenstuur voor die beruchte tweede uitbreekronde en volslagen hulpeloos in een wolk van blauwe rook mezelf tot verslagen passagier degradeer. Als de Porsche eindelijk stilstaat, gelukkig nog op de baan, is de V10 afgeslagen. En is het opeens heel erg stil. Dat was tijdens de spin wel even anders, weten de collega's langs de kant me te vertellen. Een oordverdovend gegil van gemartelde Michelins verstoren de vrijdagochtendrust in het anders zo stille Oost-Duitse bos. Gespind met de Carrera GT. Wát een belevenis. De roadster was op dat moment open, dus de bandenwalm zit in je baard, het rubber in je ogen en de uitlaatgassen in je oren. Starten. Heel behoedzaam rijd ik in één weg voor een tweede slalomronde. Langs de kant van de baan steekt één van de Porsche-mensen zijn duim op om bevestigd te krijgen dat alles goed is aan boord. Ik stel hem gerust, schakel op naar twee en neem me vast voor het nu goed te doen. Snel, ritmisch en strak, met controleerbaar overstuur langs de pylonen. Ik dans met een Carrera GT en het gaat lekker. Sacha is geheid sneller, maar dit keer leid ik en da's kicken. De lichtvoetigheid van deze raceauto voor op straat is imposant. Schakelen, sturen, het gaat verrassend gewoon en gemakkelijk. Pas als je zelf provoceert, merk je iets van de raceauto in de Carrera GT. En bij het wegrijden in de eerste versnelling. Da's een lastig karweitje, dat behoedzaam moet geschieden, anders slaat 'ie af. Niet te veel gas, da's het geheim want gas- en koppelingspedaal zijn natuurlijk bovengemiddeld gevoelig en precies. De Porsche Carrera GT is een extreme auto, met een extreme top van 330 km/h. Het is tijd om die op te gaan zoeken op de brede startbaan waar tijdens de Koude Oorlog de Russische migs van kiet gingen en nu Michelin een Driving Centre heeft. Dus… wat kan er misgaan?

En dan nu in zes!
Een Franse collega-autojournalist heeft, twee weken voordat wij zouden komen, het moment van zijn leven. Achter het stuur van een Porsche Carrera GT door de 300 heen! Aan het einde van de landingsbaan, bij het keerpunt, besluit hij de remmen een handje te helpen en schakelt terug. Merde! Van vijf naar twee! Au! De Porsche-techneut die naast hem zit, gaat een beetje dood. De 5,7-liter V10 ook. Einde. Vanaf die testrit stelt de organisatie het introductieprogramma een tikkeltje bij: we mogen nu de topsnelheid alleen nog meemaken als passagier. Naast -daar is 'ie weer- Porsche-fabriekscoureur Sacha Maassen. Die maakt er gelukkig een feestje van. Niet te kinderachtig ramt hij meteen in elke versnelling tot het maximum en schakelt trefzeker op. Dat levert een frisse 323 km/h maximaal op. De start- en landingsbaan is er een van beton. De naden tussen de betonplaten zitten ver uit elkaar. Maar bij meer dan 300 kilometer per uur geldt 'ver uit elkaar' veel minder. Dus volgen de dreunen van de brede sloffen elkaar steeds sneller op en smelten aaneen. En het klinkt dan in het grote, enge bos als een helikopter op oorlogspad. Ver daarbovenuit gilt de V10 met maximaal 8.400 toeren. En zeker op het keerpunt, bij terugschakelen, hoor je een raceauto pur sang.
Tussen je benen op de grond ligt een display dat toerental en rijsnelheid aangeeft. Echter, het moment dat de Porsche-coureur alles uit de kast trekt, krijg jij je hoofd nauwelijks nog naar beneden om het display te kunnen bekijken. 323 kilometer per uur is hard, erg hard, en zelfs de behoorlijk brede mig-strook in de bossen wordt een tunnel, maar toch voelt de auto strak en safe. De banden gaan over die richels tekeer als een mitrailleur en lijken bijna te ontploffen, maar alles blijft heel. Wijzelf ook. Het is wel een snelheid waar je even van moet bijkomen. De adrenaline moet even z'n gangetje kunnen gaan, zeg maar. Slokje water?
Om het straatkarakter van de Carrera GT te onderstrepen, doen we ook nog een souplesse-test met de auto. Maassen zet de auto in zes en vloert het gaspedaal bij 120 km/h. Het gaat zeker trager dan wanneer je doortrekt in de versnellingen, maar wel zonder protest en heel gelijkmatig versnelt de Porsche opnieuw op datzelfde rechte stuk. Om uit te komen bij 311 km/h, voordat we weer vol in de keramische remmen duiken. Dat noemen we dan schakellui rijden…
Het is tijd om ook dát zelf uit te gaan proberen op de openbare Duitse weg. We rollen het hermetisch afgesloten terrein af richting de buitenwereld. Met 612 pk onder de rechtervoet en een enthousiaste collega als co-piloot, ligt de Autobahn in het verschiet. Zo komt die 300 km/h-pluservaring opeens toch nog binnen handbereik… Maar om te voorkomen dat er dingen heel ernstig misgaan, pakt Porsche het rigoureus anders aan. Ze zijn, terecht, zuinig op materiaal, autojournalisten en overige verkeersdeelnemers en laten ons in colonne de openbare weg opgaan. En Porsche-mensen rijden voorop. Weliswaar met een 911 Carrera 4S, maar toch. We moeten ons inhouden. Daar gaan we niet over liegen. Een gaatje laten vallen en dat schofterig snel en met ongehoord veel kabaal heel snel dichtrijden, is ons vertier de komende anderhalf uur. Of de buitenspiegels checken en dan vól in die beroemde Porsche-remmen gaan, om op die manier nog wat G-krachten te beleven. En het stukje A11? Da's nu uitgerekend een stuk Autobahn waar je maximaal 120 km/h mag. Bovendien is er vandaag extra drukte vanwege een Duitse vrije dag én is er bij een tankstation een rijderswissel gepland. Dus blijven we hangen bij 180 km/h maximaal.
Kun je met een racer als de GT eigenlijk fatsoenlijk de openbare weg op? Ach, je moet rekening houden met de geringe bodemvrijheid, de gevoelige pedalen (trap het gaspedaal niet volledig in als je in één net stapvoets een haakse bocht hebt genomen…) en het beperkte uitzicht rondom, mede vanwege de fraaie spiegelhuizen op steeltjes.
Maar wat maakt het allemaal uit als het racekuipstoeltje waarin jij zit, die van een Carrera GT is? 'Nooit geweten dat bruut geweld en raffinement zo fraai samen kunnen gaan', denk ik als we per busje terug richting vliegveld Berlijn tuffen.

Hoogstandjes
De Porsche Carrera GT, die in 2000 in Parijs voor het eerst werd getoond, barst van de vernieuwende techniek en dus ook van de patenten. Want dát is Porsche: een denktank van meer dan 100 hooggekwalificeerde techneuten met de kreet 'Performance' als het ware op het voorhoofd geschreven. Peperdure, hoogwaardige en lichte materialen vormen de GT tot een geheel met de stijve, van koolstofvezel gemaakte monocoque-constructie als basis. De techniek is er als het ware doorheen gevlochten en dat maakt een bovengemiddelde stijfheid mogelijk. Essentieel voor circuitgebruik. Ook opmerkelijk is de wielophanging, waarbij Porsche niet koos voor McPherson-veerpoten, maar een zogenaamde pushrod-wielophanging waarbij veren en dempers los van elkaar functioneren. Dit maakt een fijnere afstemming van elk onderdeel zelf mogelijk. Verder onderscheidt de GT zich door bovengemiddeld grote keramische remschijven, een koppelingsplaat van keramiek, dry sump-smering voor de V-10, een ingenieus compact gemaakte zesbak met speciale schakelkabels, uit magnesium gesmede velgen en tweecomponentenbanden van Michelin. De buitenste zijwand heeft een zachtere samenstelling dan de rest van de band. Dit voor dat huwelijk van de enorme bochtsnelheden met een acceptabele levensduur. Nog niet 'racy' genoeg? Kijk dan naar die ene centrale wielmoer, waarmee de wielen zijn vastgezet. Rechts zijn ze blauw en aan de linkerzijde rood, opdat je het verschil in schroefdraad niet over het hoofd kunt zien. U vindt de 'antieke' pookknop uit de toon vallen in deze hitech roadster? Is ook over nagedacht. De pookknop van de GT is gemaakt van balsahout. Dat had de Porsche 917 die in 1970 Le Mans won ook. De techniek van de GT gaat ver. Zo ver dat we die nog een keer uitgebreid aan bod laten komen in een apart verhaal. Veertien Nederlandse GT-orders zijn er al genoteerd. Er worden maximaal 1.500 auto's gebouwd in de fabriek in Leipzig.