Volvo S40 1.8 Europa (1998)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | S40 1.8 Europa |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1998 |
| Jaar van aanschaf | 2011 |
| KM-stand bij aanschaf | 165.000 km |
| KM-stand laatst | 205.515 km |
Wat vooraf ging.
We schrijven juli 2006. Mijn zus reed tevreden rond in haar Toyota Starlet maar door de komst van haar eerste kindje was een grotere maar vooral een veiligere auto een absolute must. Mijn zus wilde graag een Volvo en mijn zwager zweert bij een sedan. Estate, touring, break, wagon en alle andere benaming voor een stationwagon vind hij gewoon niet mooi. Ik had toentertijd goede banden met de plaatselijke Volvo Dealer en al snel werd er een geschikte auto gevonden. Een zwarte Volvo S40 1.8i Europa, 89.000 km op de teller en nieuw geleverd door de verkopende dealer.
In april 2010 bleek mijn zus weer zwanger te zijn en ze wilde een andere auto.
Volvo S40/S60/ V40/ V50, Toyota Avensis, Ford Mondeo en de Saab 9-3. Allemaal fijne auto’s en op de valreep werd er net niet een Ford Mondeo aangeschaft. Mijn zwager zweert eigenlijk bij Toyota maar een Volvo en Saab vond hij ook nog wel acceptabel. Maar die waren te klein. Wat mij toen wel opviel was de inruilprijs van de Volvo, € 1.750,-. Nou, dat heb ik er ook wel voorover. In december, de kleine was inmiddels geboren en een nieuwe poging werd gewaagd voor een andere auto. Dit maal alleen een Toyota Avensis en Corolla Verso. De inruilprijs was inmiddels gedaald tot € 1.250,- tot € 1.500,-.
Mijn AX werd inmiddels wel erg gammel dus bij mijn zus het voorstel neergelegd dat ik de Volvo wel wilde overnemen voor de kale inruilprijs. Zij gingen er financieel niet op achteruit en ik kon voor handelsprijs de Volvo kopen. Die handelsprijs was € 1.375,- en daar kreeg ik de Volvo voor met 165.000 km op de teller, een tal van krassen, goede banden en haperende richtingaanwijzers. Goede deal dacht ik zo. Mijn zus rijdt nu rond in een Toyota Corolla Verso van 2005.
Eerste indrukken! - februari 2011
We hebben de Volvo alweer bijna een maand in bezit dus kan ik wel mijn eerste ervaringen hier neer pennen.
Ik vind de S40 een mooi model. Echt spectaculair is hij zeker niet het neigt allemaal meer naar burgerlijkheid maar wel burgerlijkheid van stand. Ook vind ik hem, zeker in het zwart, een tijdloze uitstraling hebben. Dus over de uitstraling geen klachten. Jammer dat mijn zus niet zuinig op de auto is geweest. Veel krassen op de lak. Misschien laat ik hem wel eens professioneel poetsen. Zal hem goed doen!
Binnen zit ik op halfleer, die Volvo stoelen zitten weer perfect en goed te verstellen. Duidelijke meters en de Europa uitvoering heeft ook nog airco aan boord. Het is allemaal niet vrolijk of gezellig. Zakelijkheid troef binnenin maar dat staat me wel aan. Her en der zie je dat het kunstof aan het verkleuren is. Ook is het stuur aan de bovenkant een beetje poreus. Maar ik heb al een ander stuur aangeschaft met hout look en leer. Die moet alleen nog worden gemonteerd. De ruimte binnen is goed. Het is geen S80 maar je kunt er gemakkelijk met vier personen in zitten. Ook de kofferbak is lekker groot.
Tja en dan de motor. Onder de kap huist een 1.8 16V met 115 pk. Het is geen krachtpatser maar ik kom goed met het verkeer mee. Zeker tussen de 4000 en 5200 toeren gaat hij er rap vandoor. Inhalen gaat daardoor snel genoeg. Onder te 2000 toeren pakt hij goed op en hij is lekker soepel te rijden. Tot zover de positieve punten.
Negatief is het geluid wat ie produceert wanneer je boven de 4000 toeren komt, echt geen opzwepend geluid. Meer een irritante bromtol. Ook bij volgas bij lage toerentallen maakt hij een niet echt ´ik heb er zin in´ geluid. Raar geratel vanuit de uitlaat.
Tweede punt der kritiek is het verbruik. Eerste tankbeurt kwam hij maar amper op de 1 op 9,5. De tweede was al beter maar echt vrolijk word ik er niet van. Maar, de thermostaat was kapot en die is vandaag vervangen. Hopen dat het verbruik hierdoor verbeterd. Ik hoop op de 1 op 12.
De versnellingsbak schakelt met lange vage slagen. Ook kan ik niet altijd even goed van drie naar twee schakelen. Die bak is niet mij grootste vriend. De koppeling werkt licht maar bij het opkomen van de koppeling gaat er een siddering door de auto heen. Motor, koppeling en bak maken de S40 niet tot een rijders auto, het onderstel werkt daar ook niet aan mee.
De wegligging is goed maar wat een vage besturing. Ik stuur maar een beetje de kant op waar ik heen wil maar het is lastig om hem in een lange bocht goed op koers te houden. Aan de andere kant kun je wel met de S40 stevig de bocht om. Nee het onderstel is niet gemaakt om lekker een paar bochtjes te pakken maar meer voor comfortabel cruisen. En dat doet de S40 meer dan goed. 150 km/h is zeer goed vol te houden en op de 80 wegen is hij echt heel fijn. Kortom, de S40 is gemaakt om te cruisen, lekker zittend in de stoelen met een lekker muziekje. De standaard geluidsinstallatie klinkt redelijk al ga ik wel de standaard Volvo ‘bigfront’ radio (SC700) vervangen voor mijn Pioneer radio. Die heeft meer vermogen en daardoor hoop ik het geluid te verbeteren.
Het klinkt allemaal niet positief en ik kan me de vraag voorstellen waarom ik deze auto heb gekocht. De Volvo heeft altijd nog netjes zijn beurten gekregen bij de Volvo dealer. Komt bij dat ik de auto ken en hem voor handelsprijs over kon nemen. Met dat in het achterhoofd heb ik geen betere auto kunnen kopen. Een aantal van bij minpunten zijn makkelijk op te lossen. Ik ben van plan om de S40 een T4 look te geven. Gaspra velgen, achterspoiler en een subtiele verlaging. Hierdoor verbetert de wegligging sowieso. Niet door die achterspoiler, door een spoiler kan ik de achterkant zien. Makkelijk bij achteruit rijden.
Foto’s volgen nog, die moet ik nog maken en ik zal net als de andere Myreviews u op de hoogte houden van mijn belevenissen met de Volvo.
Het is een gebruiksvoorwerp! - mei 2011
Ik heb met de Volvo alweer wat meer ervaring opgedaan en ik weet niet of ik nou écht tevreden ben. Het iets dat maakt dat ik niet helemaal tevreden ben is dat de auto mij te afstandelijk is. De afstandelijkheid zit in de besturing. Wat ik hier boven al schreef dat ik maar een beetje stuur waar ik heen wil en dat blijft. Hij daagt me niet uit. Dan had ik maar een BMW moeten kopen zou een logische reactie zijn. Maar ook een Ford Ka van 2003 is leuker om te rijden dan deze S40. Zelfs verlang ik soms terug naar mij oude AX. Die twee auto’s stuurden lekker.
Ook de motor is een gemoedelijk apparaat. Lekker soepel te rijden maar uitdagen doet ie ook niet. Hij heeft echt een broertje dood aan hoge toeren. En dat hij er een hekel aan heeft laat hij dan ook merken door een irritant gebrom. Neem dan mijn oude 850. Ook niet echt een auto die je meteen koppelt aan rijplezier en al helemaal niet met een automaat. Maar die 5 cilinder roffel maakte alles goed. Over de sprint kwaliteiten van de 1.8 heb ik het maar niet. Maar echt spannend is het nooit geweest.
De 850 was echt een comfortabel apparaat en daar doet de S40 weinig voor onder. Hij is lekker stil en de stoelen zitten fantastisch. De lange ritten zijn toch wel een heel klein feestje met de S40. Radio aan, beetje onderuit zitten en cruisen maar. Ideaal. Alleen rijd ik niet vaak een lang stuk.
Dat zou ik vaker moeten doen. Gunstig voor het verbruik. Op de snelweg bij 130 loopt hij toch 1 op 13,5. Normaal zit ik met mazzel op de 1 op 11. Echt zuinig is hij dus ook niet!
Ik ben een Volvo man. Dat is gekomen toen ik bij een Volvo dealer ging stage lopen en daar ook nog kon blijven werken op de zaterdagen. En elke Volvo waarin ik gereden heb, en dat zijn er een hoop gaven toch dat gevoel van veiligheid en degelijkheid. Klinkt natuurlijk dodelijk saai en niet echt spannend en uitdagend, maar het is wel iets waar Volvo voor staat. En dat plaatje vult de S40 perfect in. Want mag je van een 1.8i sedan een verborgen sport auto verwachten? Nee, dus niet. Een Vectra en Passat zijn ook saai, zo niet nog saaier.
Wat ik de S40 wel na moet geven dat het na al die jaren nog bijzonder stevig in elkaar steekt. Ik hoor weinig rammeltjes en kraakjes en ook aan het hele interieur zie niet snel dat het al wat ouder is. En dat mag ik dan wel weer. Ik heb ook het andere stuur gemonteerd. Nog niet op de foto maar dat woodline stuur met een lapje leer pakt fijn vast.
Ik denk dat ik het wel nog even volhoud in deze auto. Ik mag dan wel niet mijn auto zijn maar toch is hij als gebruiksvoorwerp helemaal zo verkeerd nog niet. Hij laat nergens steken vallen die mij de das om zouden kunnen doen Ik heb al wel besloten dat ik er geen andere velgen, spoilers of andere tierelantijnen op ga gooien. Sparen en gaan voor wat anders. Dat andere moet zijn iets met de looks van mij eerst auto, Volvo 480, fijne motor, roffel de roffel, comfortabel en fun to drive. De meeste van jullie weten wel over welke auto ik het heb.
Dus toch.... De T4 look? - juli 2011
De titel zegt het al de foto's des te meer. Ik heb onder mijn S40 een set 16" Gaspra velgen gezet. Why in gods name?
Ik ben nogal wispelturig. In mij laatste relaas was ik maar matig positief over de S40. De afgelopen tijd ben ik mij aan het oriënteren geweest voor een 480. Gewoon omdat ik dat een weergaloos mooie auto vind. Helaas is de roestduivel al op zeer actieve schaal aanwezig op de laatste serie. Erg jammer maar ik zie mezelf niet met een slijptol de wielkastranden te lijf gaan. Komt nog bij dat ik dan wel erg veel concessies moet doen. De 850 en S70 vind ik te groot en de C70, die ook op mijn lijstje staat, is nog net iets te duur. Herstel, ik heb te weinig geld.
En dan wordt je via het Volvo S40 forum benaderd om een set Gaspra over te nemen. En zo geschiedde en ik zag dat het goed was. En zeg nou zelf, het oogt wel lekker.
Het grootste minpunt blijft het vermogen of het gebrek daaraan. Want waarom wordt ik bij 170 km/h aan de kant geduwd door een bestelbusje en waarom is die Ford KA niet bij te benen?
Winter, APK en beurtje - april 2012
De laatste update dateert alweer van Juli 2011 dus hoogtijd weer voor een update. Eigenlijk was er geen reden om hier een verhaaltje neer te pennen want echt niks spannends war er te melden. Hooguit was het starten met de kou een uitdaging. De accu trok het maar net. Ik heb hem voor de zekerheid nog laten testen door de dealer en het was een twijfel geval. En met twijfel gevalletjes doe ik niks. Verder merkte ik dat de laadstroom vlak na starten iets achterbleef. Je zag dat 10 seconden na starten de verlichting sterker ging branden. Ook dit werd bevestigd door de dealer met een metertje. Zorgelijk was het niet. Ook start hij met een warme motor iets minder soepel. Dat zijn eigenlijk de opvallende punten.
De hamvraag is of ik nog steeds tevreden ben met mijn Nederzweedse vriend. Het antwoord is geen overtuigende ‘ja’. Hij rijdt best goed, zit goed, ruimte zat, voldoende opties en ik kom mee met het overige verkeer. Maar hij doet zijn werk emotieloos en de motor mist echt power om echt iets te kunnen. Ook is een gemiddelde van 1 op 11 niet slecht maar goed kan ik het ook weer niet noemen. Vlees noch vis luid een spreekwoord en dat is voor de S40 van toepassing.
Het uiterlijk vind ik toch wel wat hebben. Zeker met de Gaspra velgen eronder, het maakt de auto af. Opvallend ding is dat veel vrouwen mijn auto mooi vinden. Raar maar waar. Ik ben van de winter een paar keer op date geweest en de Volvo viel in de smaak. Misschien legt het Zweedse merk een associatie met nesteldrang, die ik overigens (nog) niet heb, maar die toch zijn positieve uitwerking had op mijn dates. Ik weet het niet.
Twee weken geleden heb ik de S40 naar de vrienden van Harrie Arendsen gebracht voor de jaarlijkse vertroeteling. Er was weinig aan de hand met de Volvo. Toch een nieuwe accu, schakelbussen vernieuwd en de alarmlichtschakelaar is vervangen. That’s all maar toch kostte het grapje €660,- bij elkaar.
De reden dat ik de Volvo naar de echte dealer heb gebracht is dat ik daar heb gewerkt, mijn vader erg tevreden is en dat ik geloof dat goed onderhoud noodzakelijk is voor een langere levensduur en zich uiteindelijk op een één of andere manier ‘terugverdiend’. En ik moet zeggen, de Volvo rijdt voortreffelijk na de vertroeteling+.
Van de zomer mag hij zich gaan als vakantie auto. Moi en nieuwe aanhang gaan Frankrijk verkennen. Ik ben benieuwd hoe de Volvo bevalt en wordt vervolgd.!
Vakantie ervaringen - september 2012
We hebben de eerste herfststorm net achter de rug en dat betekend ook dat de zomer voorbij is. Hoogtijd om mijn beloofde vakantie ervaring hier neer te zetten. Het wordt geen ‘lief dagboek’ verhaal en ik richt me dus op de Volvo S40.
We hebben alle vakantie spullen in de auto gekregen zonder dakkoffer en het plan was om twee weken Frankrijk te verkennen met een tent. De eerste dag voorbij Lyon en daar een hotel geboekt. Van daaruit zuidwestelijk de binnenlanden in.
De eerste beproeving was natuurlijk de beklimming bij Luik. Ik was nogal sceptisch over het vermogen van de 1.8 maar het viel me niet tegen. Ik kon de 120 km/h wel is waar niet vast houden in zijn 5 maar naar stevig aandringen wel 110 km/h in zijn vier. Eigenlijk niet slecht. In de Ardennen was het bergaf vaart maken voor bergop. Beetje anticiperen maar het was goed te doen. Ook de autoroute richting Millau was verraderlijk steil. Maar ook hier vaart maken berg af en proberen de snelheid bergop vast te houden en bij 110 km/h terug naar vier en dan doortrappen naar de 120/130 km/h. Bij bergop optrekken vanuit stilstand merkte ik wel het mindere vermogen maar boven de 3000 toeren was het leed alweer geleden.
We hebben tijdens de vakantie ook een aantal stevig bergpassen bereden. Ik was in mijn vorige relaas ook niet te spreken over het stuurgedrag. Ook dit moet ik iets bijstellen. De Volvo blijft geen bochtenridder maar toch kon ik de auto snel over de krappe bergweggetjes sturen. Ook op slechte wegen op hogere snelheden blijft de auto stabiel en goed bestuurbaar, met en zonder bagage. Ook de remmen verdienen een pluim. Ik heb in Nederland nog nooit een noodstop hoeven maken maar met de dank aan onze Franse vrienden was dat wel nodig. De Volvo remt stevig en zonder te zwabberen of onbestuurbaar te worden. Geeft een veilig gevoel!
Ik had de Volvo voor de vakantie nog een zomer- en airco check gegeven bij de Volvo dealer. Dit was totaal niet nodig geweest, alles was in orde. De airco deed het voortreffelijk, ook nog bij 35 graden en een zwarte auto is ook niet een beste kleur in de zomer. Hij kreeg het perfect koel!
Ook ontdek je tijdens zo’n vakantie een paar ‘gadgets’. Wanneer je de Volvo van het slot haalt maar één van de portieren niet opent gaat hij naar 5 minuten automatisch weer op slot. In het begin twijfel je aan jezelf of je de auto wel hebt open geklikt maar ik had de Volvo in de smiezen. Wat ik niet in de smiezen had was dat de portiersensor linksachter kapot is. Dat portier had ik dus geopend en mijn sleutels op de achterbank gegooid. Deur weer dicht gedaan en je raad het al, auto op slot en de sleutel op de achterbank. Gelukkig had ik mijn vriendin geïnstrueerd om de reservesleutel in haar tas te doen en buiten de auto te houden. Dat eerste was bijzonder goed gelukt, het tweede deel iets minder. Haar oudroze tasje lag in de kofferbak…. wel zo veilig zie ze lachend! Een Franse Renault monteur heeft de auto weer open gehengeld en ik ben weer een les wijzer.
Ook het comfort was goed. Zeker de terugweg. Ik was uitgerust en de 1250 kilometer waren zo gepiept. Mede dank aan de stoelen en de rust in de auto. Ondanks de (hoge) snelheden tussen de 130 en 150 km/h. Als laatst het verbruik. Ook dit stemde mij tevreden. 1 op 12,5 tijdens de heen en terugweg en op ‘locatie’1 op 11,5. Kortom, beter dan in Nederland.
Kortom, de Volvo is niet door de mand gevallen, sterker nog, ik begin hem steeds meer te waarderen. De drang die ik eerder had voor een andere auto is een stuk minder geworden.
Wat ik ook nog niet heb benoemd is mijn auto radio. Ook al heb ik die al meer dan een jaar maar steeds vergeten te vermelden. Ik heb de standaard radio vervangen door een Alpine ‘huppeldepup’. Een radio met bluetooth telefoon aansluiting, USB, 3.5mm aux ingang en Ipod voorbereiding. Telefoneren gaat echt super. Ik hoor de ander heel goed door de luidsprekers en de ander kan mij ook heel goed verstaan. Het koppelen van de telefoon aan de radio gaat ook erg soepel. Ik heb ongeveer 2GB aan muziek op de USB staan. Zoeken gaat een beetje omslachtig maar het valt te doen en de Ipod aansluiting werkt ook erg goed. De Ipod ligt in mijn dashboard kastje en de bediening gaat via de radio. Wel een beetje omslachtig maar het geluid is goed. Misschien ga ik nog betere luidsprekers monteren maar het geluid is over het algemeen goed. En, ik ben best kritisch wat dat betreft.
Pech, geluk & pech - maart 2013
In het afgelopen half jaar zijn er weer veel kilometers onder de S40 door gegleden. Ik moet zeggen, dat is hem goed vergaan. Oké, één keer trof ik hem aan met een bijna platte achterband maar verder, weinig punten van kritiek. Het bovenstaande over de motor, wegligging enzovoort blijft gewoon bestaan maar daar wil ik geen woorden meer aan vuil maken. Toch zegt de titel wat anders.
Mijn buurman van heel erg links boven, ik woon in een “48 onder-één- kapper”, heeft uiterst professioneel met zijn bedrijfsbus een gat gereden in mijn voorbumper. Gelukkig had hij wel een briefje achter de ruitenwisser gestopt, wat niet zo vanzelf spreken is in de buurt waar ik woon. Voor de beeldvorming; mijn bovenbuurman slaapt overdag en feest in de nacht, bij voorkeur gewoon thuis. Mijn linker buurman heeft meer wietplanten dan wettelijk is toegestaan en mijn rechter buurman rijdt in een veel te dikke zwarte BMW die nooit wit is verdiend. Afijn we dwalen af. Na het invullen van de papieren en het bezoekje aan de schade hersteller was het wachten op de uitslag. Ik had verhalen gehoord dat je het schade bedrag, wat in eerste instantie was getaxeerd op meer dan € 500,- direct op je rekening krijgt gestort maar ook verhalen van een nieuwe bumper of een selected used one. Tot mijn grote vreugde werd mijn rekening bij geplust met € 960,- en een dag later de bevestigende brief. Ik dank mijn buurman van heel erg links boven.
In de positieve flow meteen de vrienden van Harrie Arendsen gebeld voor een beurt en APK. De RDW herinnerde mij er weer aan en ook het brandende service lampje op mijn dashboard.
Dat bellen en afspraak maken had ik beter niet kunnen doen. Hij bleek toch minder goed in orde te zijn dan gedacht. De receptionist had het over achterbanden met 1.4mm profiel (aha, vandaar dat gebrom van achter) en ook de remblokken en schijven waren onder de maat (slecht? Ding remt als een dolle). Totaal € 918,- met beurt en APK. Erg veel geld voor een auto met een dagwaarde van € 750,-. Aan de andere kant is het wel regulier onderhoud en slijtage, banden en remblokken zijn op zijn tijd gewoon aan de beurt.
Ik had wel nog overwogen om het schadebedrag te gaan gebruiken om een andere auto te kopen. Met de inruil en wat eigen geld zat ik rond de € 4250,- Net niet genoeg om echt iets beters te kopen die jonger, sneller is en minder heeft gelopen.
Saab 9-3 1.8t van 2004, S40 uit 2003 in de Sport edition uitvoering met de verrukkelijke 2.0T of een V50 uit het eerste bouwjaar met een niet te versmade 5 cilinder. Allemaal rond de € 6000,- en dus te duur!
Ook wil ik en mijn vriendin een eigen huis gaan kopen, heeft vast geen uitleg nodig, en dan ga je wel twee keer nadenken waar je het geld naar toe brengt.
Moraal van het verhaal, de S40 remt nóg beter, hij is weer stil en rijdt weer heerlijk soepel. We hobbelen weer een jaartje door en we gaan opzoek naar een andere voorbumper.
De dronkenman ducktape Volvo! mei 2012 (202.000 km
In mijn vorige update schreef ik dat ik opzoek zou gaan naar een nieuwe voorbumper. Dat bleek lastiger dan gedacht. Na het bellen van een tiental Volvo slopen had ik eigenlijk geen beet. Ja, 200 kilometer rijden, € 200,- euro voor een beschadigde bumper. Ook marktplaats bood bar weinig. Zeker niet iets wat ik zocht. Uit pure frustratie heb ik maar zwarte ducktape gekocht bij de lokale doe het zelf zaak. En warempel, bijna dezelfde kleur en je moet echt twee keer kijken om ze zien dat het gat is afgeplakt. Kortom, opgelost!
Die auto van mij is briljant, echt ik meen het! Na een geslaagde inhaalactie ging de Volvo vol automatisch weer naar het linker rijstrookje, ook ging de S40 ‘zonder handjes’ uit zichzelf door rechter flauwe bochtjes . Het vervelende is, dat is maar 1% van de gemiddelde rit, de overige 99% was het gewoon hondsirritant. Zelfs zo irritant dat ik na een uurtje rijden pijn in mijn polsen kreeg en ook last van mijn rug. Ook reed hij erg onrustig, ik denk echt dat veel medeweggebruikers dachten dat ik te diep in het glaasje heb gekeken. Kortom, actie was vereist!
Ik heb de auto naar de bandenboer gebracht en daar bleek dat alles ‘schots en scheef’ stond. En ik moet zeggen, de Volvo loopt weer op rails! Het was de € 52,- meer dan waard!
Een ander opvallend feitje is mij opgevallen dat de S40 na de beurt opvallend zuiniger is gaan rijden. Normaal was ik blij met 1 op 11 maar na de beurt is de 1 op 12+ meer regel dan uitzondering! Ik wijd dit aan de nieuwe banden want na de beurt in 2012 is hij niet opvallend zuiniger gaan rijden. Ik hou het verbruik bij, zie de verbruiksmonitor, en mocht de 1 op 12 echt structureel zijn dan gaat er een sterretje voor de kosten erbij!
Ingeruild! Juli 2013
Hoe kan het verkeren in het leven. Zoals ik ergens hierboven heb geschreven ben ik nogal wispelturig. Nou het is me weer aardig gelukt want ik heb een andere auto gekocht. Hoe is dat zo gekomen?
Zoals ik al schreef woonden we in een niet al te frisse buurt, maar na de komst van een buurtwacht is de sfeer er een stuk beter op geworden! Weinig overlast en geen vreemde praktijken meer voor de deur. Hooguit bij mij de vraag hoe het komt dat mijn andere buurman een Peugeot 306 diesel inruilt op een BMW X5 4.4 V8. De ‘zaken’ moeten goed gaan zullen we maar zeggen.
De echte reden is als we een huis kopen we maandelijks toch wel dubbeltjes om moeten gaan draaien en daar hebben we nog geen zin in eerst willen we lekker leven. Bij het lekkere leven hoort ook een lekkere auto.
Ik vond mijzelf na de bovenstaande conclusie steeds vaker struinend over de autoverkoop sites op zoek naar een lekkere auto. En opeens zag ik hem! Een Volvo V40 2.0 Sports Edition van 2003 met 165.000 km op de teller. En als je eenmaal gaat kijken ben je verkocht, ik en de auto aan mij.
Ik heb de S40 maar ingeruild want om hem particulier snel aan de man te brengen voor een goede prijs leek mij een uitdaging want het aanbod is flink. En eerlijk is eerlijk, er zijn mooiere en betere te koop. Vandaag zag ik dat hij te koop staat voor € 950,-.
Voor de vorm even de plussen en minnen van de auto op een rij.
+ Betrouwbaar
+ Comfortabel
+ Degelijk
- Traag
- Relatief onzuinig
- Wegligging
- Kosten
Onderhoud, problemen & kosten - Juli 2013
Kostenoverzicht per jaar:
2011
- Thermostaat: € 65,-
- APK en onderhoudsbeurt: € 180,-
- Woodline stuur: € 90,-
- Gaspra Velgen: € 300 minus € 150,- voor de oude velgen.
2012
Beurt en APK: € 660,-
- Grote beurt met alle filters en bougies
- Alarmlichtschakelaar
- Schakelbussen
- Accu
2013
Beurt en APK: € 918,05
- Kleine beurt
- Remblokken en remschijven voor
- Twee nieuwe achterbanden. De nieuwe banden zijn voor gemonteerd en de goede voorbanden zijn naar achteren gegaan.
- Alarmlichtschakelaar. De nieuwe die was gemonteerd in 2012 bleek niet goed te zijn. Garantie geval, geen kosten voor mij.
Uitlijnen van de auto: €52,-
Ik hou ook de verbruiksmonitor bij!
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
