Toyota Prius Wagon (2012)

autoreview

15 augustus 2017 om 15:34

Uitvoering	Prius Wagon
Versnellingen	1, Handgeschakeld
Bouwjaar	2012
Jaar van aanschaf	2017
KM-stand bij aanschaf	98.000 km
KM-stand laatst	101.000 km

"Nieuwe" auto

101.000 km
15 augustus 2017

Deze review is gebaseerd op een maand intensief gebruik tijdens een vakantie naar de Alpen. Ik kan dus nog niets zeggen over de betrouwbaarheid of onderhoudskosten.

Omdat we afgelopen jaar onze caravan hebben verkocht, werd het tijd om na te denken over een andere auto. Immers, onze Passat station diesel (zie mijn andere review) was als caravantrekker aangeschaft. We rijden nu ook flink wat minder kilometers en dan is een diesel in NL geen goede keuze. Daarnaast is een diesel slecht voor het milieu, zeker die van ons. De Passat had geen roetfilter. De wegenbelasting voor diesels zonder roetfilter gaat in 2019 nog eens omhoog. Daarnaast heb ik de afgelopen 6 jaar meer dan 6.000 euro aan onderhoud en reparaties aan de Passat gehad, voor mijn gevoel duidelijk te veel. Tenslotte, wie kan garanderen dat je met een diesel zonder roetfilter straks nog de steden in mag rijden? Enfin, voldoende reden om op een andere auto te oriënteren.

Ik ben al een tijdje gecharmeerd van hybride aandrijflijnen en voorzie dat de toekomst van de auto een elektrische is. In de overgangsfase naar betaalbare volledig elektrische auto’s met een acceptabele actieradius, vind ik hybrides (light en plug-in) een goede overgangstechniek.

Dan kom je al snel uit bij Toyota. Zeker, als je ook een ruime gezinsauto zoekt. Na veel zoekwerk, wikken en wegen bleven twee modellen over, de Auris Station hybrid of de Prius Plus (de Wagon). De gewone Prius is te klein. Qua design, met name wat betreft de afwerking van binnen, vind ik de Auris Station mooier dan Prius Plus. Hier is duidelijk te zien dat de Auris meer voor Europa is ontwikkeld en de Prius een wereldauto is die ook in Azië en Amerika in de smaak moet vallen. Veel mensen vinden de Prius en de Prius Plus dan ook lelijk. Dat kan ik nou ook weer niet zeggen. Maar dit is toch al geen auto die je vanuit de emotie koopt. Deze auto is verstandig en ja, misschien ook wel ietwat saai. Voor mijn hart heb ik nog een Saab Turbo Cabrio (zie mijn andere review). De Prius Plus, de gustibus non est disputandum, zullen we maar zeggen.

Uiteindelijk gaf de ruimte de doorslag. Tweedehands zijn de Auris Station en de Prius Plus ongeveer even duur. De Prius Plus is wat zwaarder en verbruikt dus wat meer en kost ook 16,- meer wegenbelasting per maand. Uiteindelijk een Prius Plus uit November 2012 met nog net geen ton op de klok bij Toyota Van Dorst en Verkerk in het Brabantse Oisterwijk aangeschaft. Deze dealer kan ik zeer aanbevelen. Hier ben je nog klant en geen nummer. Het gehele aankoopproces verliep vlekkeloos.

Nu over de auto zelf. Het betreft een Prius Plus in de Aspiration uitvoering. Dat is de middelste van de drie uitvoeringen. Als opties zitten er nog een panoramadak en een achteruitrijcamera op. De kleur is parelmoerwit metalic. Dus niet dat bestelbusjeswit, maar een licht gebroken crémewit met pareleffect. In combinatie met de donker getinte achterruiten vind ik het al met al toch best een leuke verschijning, voor een MPV achtige auto dan. Het ruimtelijk gevoel in de Prius Plus is fantastisch. Je zit heel ruim en wat hoger dan normaal. Ook achterin is het goed toeven. De tweede zitrij bestaat uit drie volwaardige stoelen en niet uit de twee kuilen en een plankje in het midden. Die zitrij is heel variabel en individueel per stoel te verstellen. Heb je meer beenruimte nodig, schuif je de stoelen helemaal naar achteren. Dat gaat uiteraard ten koste van het kofferbakvolume of de beenruimte van de derde zitrij. Ook de leuning is per stoel veelzijdig instelbaar. Zelfs op de achterste zitrij is het voor volwassenen nog goed uit te houden, mits de tweede rij helemaal naar voren is geschoven. Door de derde zitrij is de kofferbakbodem vrij hoog en zou ik het volume als niet meer dan doorsnee willen omschrijven. Wel zitten onder de bodem drie handige en best ruime vakjes waar je allerlei klein grut in kunt opbergen. De afdekrolhoes is vrij laag gemonteerd. Ik snap niet precies waarom. Daardoor is het volume onnodig klein. In de praktijk laat ik de rolhoes dus vaak open of helemaal thuis. Waardevolle spullen laat ik toch nooit in de auto.

De afwerking binnen en de keuze van de materialen valt tegen. Er is veel goedkoop en vooral krasgevoelig plastic gebruikt. Dat kunnen de Duitse fabrikanten veel beter. Mijn 10 jaar oude Passat kostte nieuw 40K, deze auto kostte nieuw 37K en dan nog te bedenken dat op de Passat een BPM van 10K zat en op de Prius nul BPM. De Passat is dus zo gezien de goedkopere auto maar speelt wat betreft afwerking en materiaalkeuze een klasse hoger. Dat valt dus wat tegen. Het zijn de kleine dingetjes die het leven aangenamer maken, niet veel hoeven te kosten en die de Prius moet ontberen. Er ontbreekt een handig brillenvakje boven de binnenspiegel (die niet automatisch dimt), de knopjes op het stuur voor de bc en audio zijn te zwak verlicht, de motorkap wordt ouderwets opengehouden door een staafje ipv. een hydraulische veer. Tafeltjes achter de voorstoelen ontbreken ook. Hieraan kun je dus zien dat Toyota niet scheutig was bij het aankleden van de auto. Veel geld van de aankoopprijs zit dus in de aandrijflijn en de technologie.

De Prius rijdt zeer goed. De aandrijflijn in combinatie met de continu variabele transmissie (CVT-automaat) zorgt voor een zeer relaxte rijstijl. Onthaasten en reizen ipv scheuren en haasten. Je beweegt je bijna geluidloos en rustig door het verkeer. Ik ervaar dit als zeer prettig. Is de motor warm en de accu vol, kun je bij snelheden tot 75 km/h tot wel drie kilometer volledig elektrisch op de cruisecontrol rijden. Kom je een rood stoplicht tegen, slaat de motor af tijdens stilstand en slaat deze kort aan tijdens accelereren tot de cruisesnelheid van 50 weer is bereikt. Dan rijdt je weer een heel stuk emissieloos, stil en volledig elektrisch. Dat is een heerlijk rijgevoel. Maar de motor moet wel warm zijn. Bij een koude motor werkt deze altijd mee. Niet dat het een lawaaiige motor is, je hort hem amper in de stad. In de EV-mode kun je de auto forceren om volledig elektrisch te rijden, heb je meer vermogen nodig, zet je de auto kort in de Power-mode. In de Eco-mode accelereert de auto trager en werkt de airco op halve kracht.

Heb je meer vermogen nodig, bijvoorbeeld bij inhalen, in de bergen rijden of op snelweghellingen in het buitenland, moet je het gaspedaal flink intrappen. De Prius loeit dan heel hard doordat de motor fors toeren moet maken om de gewenste trekkracht te ontwikkelen. De CVT zorgt ervoor dat het aanvoelt alsof de auto door een rubberband getrokken wordt. Met name het kabaal van het in de toeren klimmen voelt niet prettig. Je voelt je bijna schuldig dat je gas geeft. Maar ja, soms moet het wel. Echter, in Nederland is dat nauwelijks nodig. Bij rustig optrekken en kruissnelheden tot 130 op vlak terrein hoef je de auto niet te laten loeien. In de bergen is het onvermijdelijk. Het vermogen is al met al toereikend, maar zeker niet meer dan dat. Op de Duitse snelwegen wil je tenminste met het verkeer mee kunnen komen, maar om echte 135 te rijden (dat is 143 op de teller) en vooral te houden op snelweghellingen, moet de motor weer flink werken onder het protesterende geloei. Nou zeg ik er wel bij dat we volgeladen waren en ook nog een dakkoffer op het dak hadden. Maar goed, van mijn Passat 2.0 diesel met 320NM ben ik wel wat anders gewend. Eenmaal weer op vlak terrein zoekt de CVT het meest optimale toerental en passende overbrenging en kun je zelfs 150 rijden zonder dat geloei. De top is aangegeven met 165, ik heb dat nog niet geprobeerd vanwege de dakkoffer. Uiteindelijk koop je deze auto ook niet om heel hard te rijden. Dat kun je toch bijna nergens meer in Europa, ook in Duitsland zijn wegen zonder begrenzing steeds schaarser of het is simpelweg veel te druk.

En dan nu het verbruik. Daar is het toch een beetje om te doen bij dit type auto. Over de laatste 3000 kilometer, waarvan 2000 snelwegkilometer vol beladen met dakkoffer en meer dan 800 kilometer op secundaire wegen in de bergen stond het verbruik op gemiddeld 5,8 liter op 100 kilometer (1 op 17,2). Ik vind dat voor een auto van ruim 1500 kilo van dit formaat heel netjes. In de stad, waar dit systeem het meest rendabel is, kun je makkelijk onder de 5 liter komen, mits je rustig en anticiperend rijdt. In de winter zal het wat meer zijn. Ik zal dat hier eens updaten en bijhouden.

Over de betrouwbaarheid en onderhoudskosten kan ik nog niets zinnigs zeggen na een maand. Ik geef Toyota een vertrouwensvoorschot van vijf sterren, gezien de reputatie en langdurige gebruikservaringen van anderen. Ik hoop niet dat ik dit later naar beneden bij moet stellen. Dit type rijdt wereldwijd veelvuldig ook als Taxi rond met astronomisch hoge kilometerstanden. Dat zal wel niet voor niks zijn. Toyota heeft nu 20 jaar ervaring met dit type hybride aandrijflijn, laten we hopen dat het wel snor zit.

Wie dus een ruime, zuinige, milieuvriendelijke, relaxed rijdende gezinsauto zoekt die ook nog heel betrouwbaar is, kan ik deze Prius Plus zeer aanbevelen. Er komen nu heel veel exemplaren uit de lease op de tweedehandsmarkt terecht. Ze zijn behoorlijk waardevast, dus dat beloofd ook een lage afschrijving, zeker nu de diesel steeds meer uit de gratie is. Kijk maar wat er voor 10 jaar oude gewone Priussen van de tweede generatie nog gevraagd wordt…

Voor wie emotie, bochtengedrag, veel vermogen of een Premium uitstraling binnen heel belangrijk is, moet verder zoeken en deze auto links laten liggen. En, oh ja, caravanbezitters moeten ook even verder zoeken, deze auto mag behalve een fietsendrager niets trekken. Dat is maar goed ook, want met een caravan aan de haak in de bergen zou deze auto niet uit de voeten kunnen.