Toyota Aygo 1.0 12v VVT-i + (2006)

autoreview

Gebruikersreview

25 januari 2007 om 00:00

Uitvoering	Aygo 1.0 12v VVT-i +
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2006
Jaar van aanschaf	2006
KM-stand bij aanschaf	48 km
KM-stand laatst	45.800 km

ERVARINGEN

58.280 km
25 januari 2007

Voor updates kunt u naar beneden scrollen

Na 3,5 prettige jaren met de Citroën C3 ben ik halverwege oktober 2006 overgestapt op iets anders. Ik had al eens een uurtje gestuurd in een Citroën C1, en mijn eerste indruk van deze kleine was opvallend positief. Enige tijd later kon ik een C1 demo een weekendje uitproberen, en tijdens zo’n 700 km over diverse soorten wegen heb ik veel ‘ins and outs’ kunnen ontdekken. Deze ervaring was dermate aangenaam dat de de auto vrij snel het voordeel van de twijfel heeft gekregen, en een nieuwe is besteld. De belangrijkste argumenten om van een goed rijdende en zeer luxe C3 over te stappen naar een kleinere, minder comfortabele en ‘kalere’ Toyota Aygo, zijn: meer rijgenot (o.a. betere wegligging), beter kwaliteitsgevoel en dat - je bent Hollander of niet - tegen nòg lagere kosten, want ik heb naast autorijden ook andere hobby‘s . Overigens is het op de weg houden van een C3 ook niet zo duur, maar dat even terzijde. De hoofdreden om te kiezen voor een Aygo i.p.v. de C1 is de langere garantieperiode (3 i.p.v. 2 jaar).

De kleur van mijn 5-deurs Aygo’tje is antraciet, en de auto is extra uitgerust met airco, toerenteller en Michelin banden i.p.v. standaard gemonteerde Conti’s. Het ietwat ‘gedrongen’ uiterlijk van de Toyota oogt grappig en eigenzinnig. Een kennis reageerde spontaan toen ze mijn nieuwe aanwinst voor het eerst zag: ‘wat een leuk grijs muisje…‘ Meestal is de term ‘grijze muis’ niet positief bedoeld, maar deze houden we er zeker in!
Zelfs de standaard wieldoppen zijn fraai, en dragen bij aan de frisse uitstraling van Toyota’s kleinste.
Het interieur is simpel, maar allesbehalve saai vormgegeven. De toerenteller en snelheidsmeter zitten niet in één klokkenwinkel, maar zijn dmv een ‘satellietverbinding’ met elkaar verbonden. Dit is vandaag de dag niet meer origineel, maar het past uitstekend bij het speelse karakter van de Aygo.

Rijden doet ie niet onverdienstelijk! Hoewel het formaat van de auto anders doet vermoeden, vind ik de Aygo geschikt genoeg voor lange(re) ritten, wat ik dan ook vrij regelmatig doe. Enkele kilometers voor de fun omrijden is ook geen zeldzaamheid. Dat heeft niets met mijn eventuele verveling te maken (integendeel!); het is gewoon heerlijk ontspannen sturen met de Aygo.
Lekker gretig motortje, met een prettig in het gehoor liggend roffeltje. Bij een koude start klinkt de 3-cylinder wat ‘knorrig’, maar na enkele kilometers rijden wordt het motorgeluid aangenamer, en merk je dat ie er ‘zin an’ heeft. Het geluid heeft ook iets ’uitdagends’, waardoor ik wel eens de neiging heb ver in de versnellingen door te trekken (uiteraard bij goed warme motor!). Met 998cc en 68 pk behoor je uiteraard niet tot de sterkst gemotoriseerde weggebruikers (so what…). Voor deze klasse is de auto lekker vlot. Als je de motor op toeren houdt (doortrekken tot >3000 tpm), kun je goed meekomen, al heeft een kleine motor als deze zijn beperkingen, met name op de snelweg. De meerderheid van de Aygo-rijders zal echter hier waarschijnlijk weinig tot geen moeite mee hebben, want wie op de weg altijd haantje-de-voorste wil zijn, zoekt het toch wel in een andere autoklasse. Door de lange versnellingen kun je lekker schakellui rijden.
Na ongeveer 3000 kilometers lijkt de motor ‘los’ te zijn gekomen, en voelt hij een stuk soepeler aan dan in het begin. Het benzineverbruik schommelt tussen de 1:18 en 1:20. Lekker toch? Na 9000 kilometers is er nog geen zichtbaar olieverbruik.

(Veer)comfort is bij compacte auto’s een relatief begrip. Eerlijk is eerlijk: in dat opzicht mis ik de C3 het meest. Verkeersdrempels/korte oneffenheden worden door het onderstel duidelijk doorgegeven, maar verder is de Aygo prima afgeveerd. Als het gaat om besturing en wegligging, voelt de Toyota (een klasse) beter aan dan de eerdergenoemde fransoos. De Aygo stuurt gewoon voortreffelijk, en de wegligging is zeer vertrouwenwekkend.
Opspattende ongerechtigheden hoor je goed in de wielkasten kletteren. Naarmate de snelheid toeneemt, zijn motor- en rijgeluiden uiteraard ook beter hoorbaar. Hoewel de geluidsisolatie van de auto minimaal is, is er geen sprake van hinderlijke resonanties. De motor is uitstekend uitgebalanceerd, en je kunt bij een snelheid van 130 km/u nog op fatsoenlijke wijze een gesprek voeren met je passagier(s).
De auto is o.a. door de smalle bandjes wat windgevoelig, maar allesbehalve een ‘zwabberbak’. Het is ook maar wat je gewend bent… Ook bij een (noodzakelijke) rit tijdens een zware storm in januari 2007 bleef de auto relatief goed op de weg, al blijft het met zulk extreem weer oppassen geblazen bij b.v. het inhalen van vrachtwagens. Maar dat laatste geldt voor de meeste auto’s. Je kunt - zeker in deze klasse - nu eenmaal niet alles hebben. De minpuntjes wegen niet op tegen het enorme rijplezier en bedieningsgemak van de Aygo.

Voorin is er plenty zitruimte, en de binnenhuisarchitecten hebben (o.a. door de ver doorlopende voorruit) er voor gezorgd dat je het idee hebt in een grotere auto te zitten. Maar zodra je in de binnenspiegel achteropkomend verkeer dicht(er)bij ziet komen, ben je weer snel ‘terug op aarde’… De voorstoelen met vlakke zittingen en geïntegreerde hoofdsteunen zien er simpel uit en doen bij een eerste aanblik het ergste vermoeden. Toch zitten deze stoelen - voor iemand van mijn lengte (1.80m) en lichaamsbouw - ook na enkele uren rijden nog prima. Zolang bochten met een normale snelheid worden genomen, ervaar je niet snel een gebrek aan zijdelingse steun. Hoewel hoogteverstelling van de bestuurdersstoel ontbreekt, had ik weinig moeite met het vinden van een goede zitpositie.
Voor lange volwassenen is het achterin geen pretje; die zitten al gauw met de knieën tegen de voorstoelen. Voor mij is dit onbelangrijk, aangezien ik zelden meer dan 1 passagier aan boord heb. Een rit over ongeveer 80 km met drie niet al te lange passagiers hoeft - al dan niet met wat inschikken van de voorinzittenden - geen straf te zijn (ervaring ondergetekende + mening passagiers), maar het spreekt voor zich dat je met zo’n mini niet met 4 man naar het zuiden van Europa moet - willen - tuffen.…

In de onpraktische en onverlichte bagageruimte kun je enkele (boodschappen)tassen of smalle kratjes kwijt, en daarmee is het wel gezegd. Daarnaast is dit kofferbakje door de hoge tildrempel en de kleine glazen achterklep vrij moeilijk toegankelijk. Ik gebruik dan ook vaak de achterportieren als ik wat grotere spullen wil vervoeren; de achterbank is goed bereikbaar.
Als ik (de 50/50 opklapbare leuningen van) de achterbank gebruik, is de bagageruimte doorgaans (ruim) voldoende voor b.v. een 2-persoons vakantie-uitrusting . Verder zijn er voldoende vakjes voor kleine spullen.

De buitenruimte heeft natuurlijk alleen maar voordelen. De draaicirkel is klein, en je prikt de Aygo bijna overal tussen. Dit leidde tijdens de ínrijperiode in een enkel geval tot enige hilariteit. Als bestuurder denk je soms ‘Kannie?’, terwijl je aan de meewarige blikken van toevallige passanten kunt zien dat er ruimte (te) over is. Parkeren is een makkie, maar ook aan kleine(re) auto‘s moet je wennen….

De afwerking dan. de hendels aan het stuur en bedieningsknoppen voelen degelijk aan. Er is bezuinigd op zaken als bekleding en afsluitbare opbergmogelijkheden, en er is veel plastic aan boord. Toch krijg je door het leuk ontworpen interieur niet het gevoel dat je in een spartaanse auto zit. Het zichtbare plaatwerk op de binnenkant van de portieren ervaar ik niet als storend. En dat de interieurverlichting alleen werkt op het portier aan de bestuurderskant, kan in bepaalde situaties wat knullig overkomen, maar vind ik ook niet onoverkomelijk. Het ontbreken van de temperatuurmeter voor de koelvloeistof vind ik wél een verkeerde vorm van bezuinigen.
Hoewel er misschien weinig aan boord is wat rammels kan veroorzaken, en de grotere Toyota‘s mooier zijn afgewerkt, heeft de Aygo alle schijn van een degelijke auto. De carrosserie voelt zeer stijf en sterk aan, en er is weing aan te merken op het kwaliteitsgevoel van de kunststof onderdelen. De breed uitgemeten deur-/raamstijlen zullen ongetwijfeld bijdragen aan de stevigheid/veiligheid van de carrosserie, maar kunnen ook belemmerend werken voor het zicht. Hierdoor kunnen andere verkeersdeelnemers even uit het gezichtsveld verdwijnen, en is dus extra oplettendheid geboden.

Laten we wel wezen, de Toyota Aygo is in eerste instantie gebouwd en bedoeld voor stads- en regionaal verkeer. Maar benamingen als ’stadsrakker’ en ‘boodschappenauto’ vind ik te weinig eer voor deze auto, want door de combinatie van voldoende comfort en een overvloed aan rijplezier is er geen enkele belemmering om met Toyota’s kleinste langere afstanden af te leggen. Ook een Aygo is niet perfect, maar de weinige onvolkomenheden worden ruimschoots gecompenseerd door de vele kwaliteiten van deze telg van de olijke Japans/Franse drieling.
Mijn voorlopige indruk: een hele leuke en prettig rijdende auto. Klein maar fijn!

Update 24 mei 2007 - km stand 15000
Tijd voor een bezoekje aan de garage (eerste onderhoudsbeurt) en een tussentijdse evaluatie. De monteur heeft de bevestiging + slot van het achterklepje bijgesteld, omdat ik de laatste maanden af en toe een rammeltje had opgemerkt. Verder geen enkele wanklank over de Aygo die vanaf pak hem beet 9000 km nòg iets lekkerder is gaan rijden. De motor loopt als het spreekwoordelijke zonnetje en het benzineverbruik is laag tot zeer laag (afhankelijk van rijstijl en afstand tussen 1:17 en 1:22,5). Ik heb dus geen greintje spijt van deze aankoop. Op naar de 30000...

Update 21 oktober 2007 - km stand 23500
Afgelopen zomer is de Aygo mee naar Berlijn geweest, zo’n 650 km vanaf mijn woonplaats. Deze rit was zeker geen beproeving. Het comfort is gewoon in orde en 120/130 km/u vind ik snel zat.

Update 8 februari 2008 - km stand 30000
De Aygo heeft net z’n 30000km beurt gehad. Geen bijzonderheden. De kilometerstand gaat in rap tempo omhoog, en er is nog geen lampje o.i.d. vervangen. Dus vooral doorgaan...

Update 11 augustus 2008 - km stand 42800:
De 45000 beurt heb ik wat eerder laten uitvoeren, want de auto heeft een behoorlijke vakantierit voor de boeg. Geen bijzonderheden.

Update 31 augustus 2008 - km stand 45850:
Terug na een geslaagde vakantie in Italië. (route door België en Frankrijk/Fréjustunnel). Totaal zo’n 2800 vakantiekilometers gereden. Op de snelwegen heb ik ongeveer 120/130 km/u gereden(= op de teller 130/140 km/u), en dat is met deze ‘Citybug’ heel goed te doen. Het motorgeluid is aangenaam, en de stoelen hebben zich bij de lange ritten opnieuw bewezen. Dus geen pijntjes o.i.d.
Natuurlijk blijven de eerder genoemde beperkingen: De prestaties op de snelweg zijn niet denderend, en met slecht wegdek (binnenwegen in Italië) heeft het onderstel wat moeite. Voor de rest een dikke pluim voor de Aygo.
Ik was al overtuigd van de kwaliteiten van dit wagentje; na deze monsterrit is mijn waardering natuurlijk nog verder gestegen. Dit is een (kleine) klassebak!

Update 10 april 2009 - km stand 58250:
Geen bijzonderheden. Ook de laatste 13000 km heeft de Aygo zich van zijn beste kant laten zien. Vandaag heb ik bij mijn garage afscheid genomen van de antracietkleurige, en ben ik huiswaarts gekeerd in een gloednieuwe.....Aygo (kleur: Mystic Blue). Mooi natuurlijk, maar het is ook een beetje slikken. En nu maar hopen dat de nieuwe ook zo goed bevalt.... (wordt vervolgt bij nieuwe review)

Plus:
wegligging
rijplezier
prettige motor die over het algemeen goede prestaties levert
ruimte(gevoel) voorin
bedieningsgemak

Min:
ontbreken temperatuurmeter koelvloeistof
onpraktische bagageruimte
dode hoeken door brede raamstijlen