Suzuki Vitara Cabrio JLX 16V (1996) #2

autoreview

Gebruikersreview

10 februari 2010 om 17:43

Uitvoering	Vitara Cabrio JLX 16V
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1996
Jaar van aanschaf	2009
KM-stand bij aanschaf	126.000 km
KM-stand laatst	156.000 km

Niet praktisch, wel erg leuk

144.000 km
10 februari 2010

AANSCHAF
Met een niet onbeperkt budget, maar toch de wens om geen doorsnee auto te rijden en een voorkeur voor 4x4, kwam ik uit bij een Suzuki Vitara. Na flink wat speurwerk op internet (van het doorlezen van diverse forums en “fanpages” leert een leek als ik al veel) kwam ik via Marktplaats bij mijn huidige Vitara 1.6 16V JLX met cabriodak uit 1996 uit. Van buiten een plaatje, maar ik was op voorhand meermaals ernstig gewaarschuwd om te speuren naar roest op verschillende plekken. Ik kon, op wat plekjes rond de voorruit na, niets ontdekken.
De kilometerstand was niet laag (126.000), maar van mijn vaste reparateur begreep ik dat dit bij Vitara’s niet gauw een probleem zal zijn.

Na aanschaf van het ding heb ik hem meteen gesteld bij mijn reparateur, die er hem helemaal nakeek en uiteindelijk concludeerde dat het een ‘paradepaardje’ is. Tot mijn opluchting, want je weet maar nooit. Een anti-roestbehandeling aan de onderkant had hij al gehad, en voorts zag hij geen problemen. Zo’n check kort na aankoop kan ik iedereen aanraden; het kost een paar tientjes (bij die van mij) maar dan weet je wel wat je hebt en zijn problemen nog makkelijk bij de verkoper neer te leggen.

LPG G3
Omdat ik van plan was er een LPG G3 installatie in te bouwen wilde ik bovendien voordat ik deze investering deed wel enige zekerheid over de motorische staat van de Vitara. De LPG heb ik laten inbouwen voor € 1700,--, hetgeen relatief goedkoop is (ik heb heel wat offertes opgevraagd vooraf). Aangezien ik 20.000 km per jaar makkelijk haal, loont deze investering zich wel. De inbouw is erg deskundig gebeurd heb ik het idee, al is het wel altijd eng om zo’n stap te zetten. Ondanks dat je van verschillende inbouwers hoort dat het bij een Vitara zeker kan, weet je nooit in welk mogelijk avontuur je je stort.

De inbouw van de gasinstallatie heeft mij daarbij wel één van de achterstoelen gekost, helaas, aangezien de 45-liter gastank niet onder de auto of in de zeer krappe achterbak kon worden gemonteerd. Het was allemaal even slikken, maar nu kan ik zeggen dat ik die stoel eigenlijk sindsdien nog niet gemist heb.

RIJDEN
De Vitara rijdt voortreffelijk, zowel op benzine als op gas. Ik lees wel vaker over dit soort 4x4 wagens dat ze zo traag zijn, en ik geef toe, erg vlot is deze ook niet. Maar om goed met het verkeer mee te komen hoef je echt geen plankgas te rijden, al blijft inhalen op binnenwegen toch een kwestie van…tja laten we het maar een kwestie van zorgvuldig plannen noemen!

Rond de 150 km / u ligt de top bij deze Vitara, maar tot de 130 km / u heb je het idee dat de wagen het zelf nog enigszins “leuk” vindt. Deze snelheid kun je overigens rustig met één hand aan het stuur rijden, want ik vind de wegligging verrassend stabiel, ook met mijn nieuwe banden. Overigens haal ik vaker Vitara’s op de snelweg in die zich met 110 km / u van A naar B begeven; qua windgeruis is dat bij dit niet-aerodynamische bakbeest ook de hoogste snelheid waarbij het rijden nog comfortabel is en bestuurder en passagier (of de radio) zich verstaanbaar kunnen maken.
Om over het verbruik nog maar te zwijgen, want dit komt (gecombineerd) bij mij rond de 1:9 uit. Op LPG rijd je dan toch wat makkelijker door, want ca. € 0,65 per liter doet aan de pomp toch wat minder pijn dan (bijna) het dubbele. Daarbij is het verbruik op LPG over het algemeen wel 10% hoger dan op benzine. In de (korte) periode dat ik enkel op benzine reed is 1:12 wel een keer gelukt.
Verder is het rijden natuurlijk lekker Spartaans, maar dat is alleen maar leuk vind ik. Het hobbelt wat, en insturen van bochten moet soms met beleid, maar ach, daar blijf je tenminste wakker van!

BANDEN
Omdat ik behalve rijden van A naar B het ook leuk vindt om af en toe het terrein in te gaan met deze jongen, heb ik in oktober 2009 de standaardbanden verwisseld voor Maxxis SUV M+S met winterkeurmerk. Dit is een 4-seizoenband voor SUV’s, waarmee je je dus ook in winterse omstandigheden in (bijvoorbeeld) Duitsland mag vertonen. Ik vind ze niet duur (€ 195 per paar) en ben er erg tevreden over: een uitstekende allroundband! Deze banden maken weliswaar wat meer lawaai dan de standaardband, maar dit hoor je alleen bij lage snelheden (dankzij het windgeruis...?) In het terrein komen ze ook aardig mee; deze winter heb ik er zeer veel mee door de sneeuw gereden, waarbij andere mensen er verbaasd van stonden dat ik zover met deze auto wist te komen. Zelfs langere stukken met 25cm sneeuw werden met wat harder werken vrijwel moeiteloos doorkliefd, al vrees dat ik op sommige weggedeelten uit stilstand nooit zou zijn weggekomen, maar dat terzijde.
Of het door de banden, door de auto of door de bestuurder (ahum) komt, of alle drie, in ieder geval hoef je op het juiste schoeisel niet gauw bang te zijn met de Vitara te gaan “spelen” en de grenzen op te zoeken.

Al blijft het natuurlijk opletten. Probleem is met name de geringe bodemvrijheid van de auto; met name bij scherpe stijgingen raakt de achterzijde (waar bovendien ook nog eens een trekhaak uitsteekt) de grond. Ik heb geïnformeerd naar de mogelijkheid om de auto hoger op de wielen te zetten, maar dan ben je onder de € 700 niet klaar voor 5cm, en dat vind ik het (op dit moment) niet waard. De geringe bodemvrijheid maakt ook dat de Vitara zich op gegeven moment vast rijdt; te hoge sneeuw hoopt zich op aan de voor- en onderkant, waardoor je niet verder kunt. Een extreem geval was toen ik vast kwam te zitten in 75cm sneeuw (een volstrekt dichtgewaaide holle weg), waar ik vrolijk met 40 km/u inknalde. Door de compressie was de sneeuw onder de auto een soort beton, waardoor ik mijn ‘buddy’ met zijn Feroza mij niet los kreeg. Een uur vruchteloos graven later – op het punt om de auto die nacht maar te laten staan – werden we (laat in de avond) gered door een toevallig “in the middle of nowhere” passerende tractor.
Ook op het strand heb ik overigens al eens vastgezeten vanwege hetzelfde probleem, maar toen bood de achteruit gelukkig een uitweg.

ROEST
Nadeel van al dat rijden in de winter is natuurlijk roest. Wat een gepekel zeg, deze winter! Is dat nu echt nodig? Een roestgevoelige auto is mijn Vitara wel. De roestvorming rondom de voorruit (op de stijlen) heb ik al eens provisorisch behandeld, maar komt nu weer door. Daarbij zijn er nog enkele plekjes waar roest begint, en het tijd wordt om in het voorjaar eens grondig actie te ondernemen. Ik begin wel steeds meer te denken dat roest bij deze auto het belangrijkste probleem gaat zijn. Ik heb ook het idee dat deze Vitara niet goed gespoten is op sommige plekken, anders kan ik bv. de roestvorming rondom de voorruit niet verklaren. Waar je ook erg op moet letten zijn de wielkappen. Deze hebben aan de binnenkant (vraag me niet waarom…) een teruggevouwen randje, waar na een flinke rit in de modder veel drab in achterblijft. Met een hogedrukspuit kom je daar niet aan; dit grondig schoonmaken gaat het beste met je vingers. Laat je dit na, heb je grote kans dat vanuit de drab roest ontstaat met destructieve gevolgen. Sommige Vitara’s zijn trouwens door de eigenaar uitgerust met een kunststoffen rand op die plek, waarmee het probleem is opgelost. Het uiterlijk van de wagen wordt daarmee echter geen goed gedaan.

SOFTTOP / HARDTOP
Toen ik de Vitara kocht had deze een softtop. Het was nog voor de zomer, dus ik zag een heerlijke zomer tegemoet met vooral lekker “dakloos” rondrijden. Ik kwam er al snel achter dat ook met enige kampeerervaring de demontage, maar vervolgens ook zeker de montage van het achterste deel van het cabriodak een hels karwei was. Dan vergaat je de zin wel van het neerklappen, tenzij je misschien een urenlange toer wilt gaan maken. Het voorste deel laat zich wel makkelijk omklappen, en levert ook veel wind en zonneschijn. Ik vond meer vervelend aan het cabriodak; op de snelweg met name en bij stevige zijwind waaide het voorste deel enkele centimeters op, wat wind en (soms) wat regen naar binnen bracht. Het levert bij hoge snelheid veel windgeruis op, en inbraakveilig is het ook niet, want als je binnen wilt hoef je de boel aan de achterkant maar open te ritsen (wat iemand er overigens niet van weerhouden heeft een zijruit in te slaan).
De achterklep kun je daarnaast pas openmaken als je eerst de softtop helemaal hebt losgeritst, waardoor de auto niet praktisch was om spullen in te laden. Omdat ik ook weinig isolatie van het cabriodak verwachtte en de auto bijzonder vochtig bleef aan de binnenkant, heb ik besloten voor de afgelopen winter een prachtige(tweedehands) hardtop aan te schaffen voor € 650. Daarover ben ik zeer tevreden; het windgeruis wordt aanmerkelijk minder (alles wat ik hierboven daarover heb gezegd geldt voor het rijden met de hardtop), ik denk dat het warmer is, het is veiliger etc. Ook kan ik ermee in de Carwash, en dat is niet alleen gemakkelijk maar levert voor sommige kwetsbare delen van de auto volgens mij ook de beste reiniging op.
Het voorste deel van de hardtop is een “losse” plaat die je met 4 schuifjes losmaakt en achterin legt: kleine moeite. Het achterste deel verwijderen kost meer moeite en vervolgens kun je dit gedeelte vanzelfsprekend niet meenemen op je reis, dus dat is vooral een optie voor een toertje rond de woonplaats. De waterdichtheid is ook goed, al komt aan de rechter achterzijde nog wel eens enig water binnen bij een stevige regenbui, en laat het rubber tussen het bovenste en onderste deel van de achterklep water door als je erop spuit. Maar, dat is alleszins overkomelijk. Ik ben er inmiddels wel zeker van dat de softtop ook in de zomer niet meer terugkeert op mijn Vitara!

PROBLEMEN
Tot slot; de problemen. Ik heb inmiddels 17.000 km in ongeveer 9 maanden gereden, en ben nog steeds uiterst tevreden. De kosten vallen erg mee. De auto voldoet aan mijn verwachtingen, en overtreft die hier en daar zelfs. Toch zijn er ook wel wat problemen (geweest), waarvan ik enkele al besprak.
- roestvorming: met name aan de carrosserie. Nu nog licht, ik ga het stevig aanpakken in het voorjaar en hoop dat dit succes heeft. Het blijft goed uitkijken naar nieuwe plekjes! Zeer grondig afspuiten na modderwerk en pekelweken is bovendien een absolute must voor deze auto!
- LPG G3; loopt uitstekend, maar de auto start op benzine en schakelt bij een motortemperatuur van 40 graden om naar gas. In de winter is dit echter te vroeg en is één keer de motor uitgevallen bij het overschakelen (startte direct weer). Sindsdien rijd ik de motor bij een koude start bij temperaturen onder 2 graden op advies van de inbouwer helemaal warm en schakel dan handmatig om. Uiteraard kost dit meer benzine. De inbouw heeft plaatsgevonden bij 128.000 km.
- “Check Engine”; dit angstaanjagende lampje ging rond de 135.000 km plotseling regelmatig aan. Mijn vaste reparateur ontdekte uiteindelijk een “vervuilde” sensor. Na deze te hebben schoongemaakt deed het probleem zich niet meer voor.
- De auto heeft een grote beurt gehad, die ongeveer € 330,- kostte maar geen bijzonderheden kende.
- Het 4x4-systeem; dit is immers alleen voor “offroad”, en mag dus niet (ik heb begrepen: absoluut niet) op verhard terrein worden gebruikt iv.m. “wringen”. In zacht terrein werkt het, zeker in combinatie met de lage gearing, uitstekend, zoals ik al beschreef. Maar als de weg een stuk besneeuwd is en dan weer een heel stuk (bijna) niet, durf ik het 4x4 systeem niet in te schakelen en glibber je dus op sommige stukken maar op 2x4 verder. Het omslachtige in- (alleen vanuit stilstand) en uitschakelen (na uitschakelen minstens 2 meter achterruit rijden) nodigt bovendien ook niet uit tot wisselend gebruik. Dit maakt dat bij een volgende 4x4 een permanent 4x4 systeem mijn sterke voorkeur geniet.
- De geringe bodemvrijheid; met name bij onregelmatig terrein speelt dit parten, zeker in combinatie met een trekhaak. Aan de achterkant schuur je dan al snel over de grond. Aan de voorzijde levert veel sneeuw en zand problemen op; op gegeven moment krijg je dit niet meer weggeduwd. Omdat de Vitara een tamelijk vierkante wielbasis is de lage bodemvrijheid tussen voor- en achteras niet zo’n probleem.
- De hardtop; de voorste plaat blijft uit zichzelf niet goed zitten. Door de rijwind worden de achterste schuifjes losgetrokken, waardoor het leek alsof het ding ieder moment eraf kon vliegen. De verkoper van de hardtop zei dat de rubbers moesten indalen, maar na enkele weken heb besloten twee gaatjes te boren en de schuifjes met tight wraps vast te maken. Zo is het probleem voor de winterperiode opgelost, want het dak hoeft voorlopig toch niet eraf.
- Het verbruik; zoals gezegd, dit is hoog, maar doet bij een LPG auto niet zo’n pijn. De actieradius op LPG is echter mede daardoor slechts 350 km (waar je overigens wel aan went).

Hoe dan ook; geen enkele auto is probleemloos en motorisch schijnen Vitara's zeer betrouwbaar te zijn. Dit is bij oudere auto's meestal toch de grootste kostenpost. Een tweedehands Vitara blijft dus een aanrader, maar...pas op met de roest!!

Inmiddels verkocht

156.000 km
21 september 2010

Inmiddels zo'n 12.000 km en een half jaar verder de auto verkocht.

Het is een heerlijke auto gebleven, maar de noodzaak om meer snelweg te rijden heeft mij doen besluiten om hem te verkopen. Op lange stukken snelweg gaat met name het enorme windgeruis (ook bij hardtop) irriteren, en bovendien merk je dan goed dat de auto daar niet voor is gemaakt. Voor de levensduur van een Vitara schijnt veel snelweg ook niet helemaal top te zijn. Daarnaast wilde ik ook wel weer eens wat anders.

Problemen die zich in de tussentijd hebben voorgedaan: er is een tijdje een soort knallend geluid vanaf de voorwielen gekomen. Dit bleek een kapotte stabilisatorstang te zijn, en dit is gerepareerd. Verder schokte de motor bij lage toerentallen. Uit deze hik kon je hem alleen bevrijden door de koppeling in te trappen. Daarom de kleppen laten stellen (was nog niet gebeurd na G3-inbouw) en toen was het probleem verholpen. Op een zeer warme dag (+30 graden) wilde de auto met warme motor niet starten. Na een kwartiertje plotseling weer wel. Mogelijk was de startmotor door de hitte vastgelopen. Roestvorming blijft verder een constant punt van aandacht; grondig poetsen op de moeilijk bereikbare plekken is niet alleen voor je gebit een goede zaak!

Verder dient het vermelding dat het "indalen" van de rubbers toch heeft plaatsgevonden (zie mijn vorige post), aangezien het voorste deel van de hardtop ook zonder tight wraps nu bleef zitten.

Voor het overige schiet mij niets te binnen. De Vitara was een heerlijke, betrouwbare wagen maar ik met plezier aan terugdenk. Wie niet vaak lange afstanden hoeft te rijden, in alle omstandigheden van huis wil kunnen en qua luxe geen hoge eisen stelt is bij een Vitara gewoon aan het goede adres.

8,0