Skoda Octavia Combi 1.4 TSI Ambition Businessline (2009)

autoreview

14 februari 2017 om 22:49

Uitvoering	Octavia Combi 1.4 TSI Ambition Businessline
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2009
Jaar van aanschaf	2009
KM-stand bij aanschaf	9 km
KM-stand laatst	177.668 km

Skoda Octavia Combi 1.4 TSI Ambition Businessline

177.668 km
14 februari 2017

Ik heb lang gewacht met het schrijven van een verhaal over mijn Skoda Octavia 1.4 TSI Combi Ambition Business Line, maar nu is het dan eindelijk zo ver. Het verhaal begint in de tweede helft van 2009, wanneer ik een vervanger zoek voor mijn Toyota Corolla station 1.6 vvti, die na ruim 100.000 kilometer tegen al mijn verwachtingen in olie begint te verbruiken (blijkbaar een productiefout, waar Toyota niet thuis voor geeft) en die ook begint te ratelen in de aandrijving (versleten homokinetische koppelingen, ondanks mijn relatief rustig rijstijl).

Ik heb een aantal auto’s overwogen, waaronder een Renault Mégane station (reed goed, maar mijn vrouw vond hem ‘te druk’ qua design) een Skoda Fabia (viel vrijwel meteen af door het alom en naar mijn idee terecht verguisde rare design), een Toyota Urban Cruiser (viel af omdat mijn vrouw hem lelijk vond, waar ik eigenlijk achteraf wel blij om ben). Na 26 jaar Toyota te hebben gereden, was het raar om op een ander merk over te stappen. Mijn zwager rijdt echter al sinds 1999 Skoda Octavia en hij was en is erg tevreden over het merk en het model. Hij heeft met zijn eerste Octavia tegen de 300.000 kilometer gereden vanaf nieuw, met zijn tweede nu vanaf nieuw (2005) inmiddels 450.000 kilometer(twee liter diesel met DSG). Omdat hij in 2009 zo lovend was, viel mijn oog dan ook op een Octavia, maar dan wel op een benzineversie met handbak.
Zelf zou ik gegaan zijn voor de Elegance, maar mijn vrouw wilde beslist zwarte dakrails. Die waren alleen op de Ambition verkrijgbaar, dus werd het een Octavia Ambition. Ik wilde beslist een TSI, omdat ik zo’n motor gewoon geweldig vond en vind rijden. De keus was destijds tussen een 1.4 en een 1.8, want de 1.2 was er nog niet. Laat staan de 1.0 die er inmiddels is. Het werd de 1.4. En dan in de business line uitvoering, omdat daar allerlei extra’s op zaten die ik graag wilde hebben, waaronder parkeersensoren achter, regensensor, automatisch dimmende binnenspiegel, climate control, leren stuurwiel en dito pookknop. Verder als extra’s nog elektrische ramen achter, extra luidsprekers achter en ESP erop besteld. Ook heb ik er een afneembare trekhaak op laten monteren. En voor 100 euro extra 16 inch wielen eronder laten zetten af fabriek in plaats van 15 inch. Het kiezen van de kleur had nog enige voeten in de aarde. Eerst wilden we gaan voor antracietgrijs, maar we hadden onze twijfels. Zwart is al jaren zeer populair maar niet echt mijn ding. Toen we de auto definitief gingen bestellen, stond er op het parkeerterrein voor de garage een cappuccino beige Octavia in de zon te blinken en we waren meteen verkocht. Wij vinden het nu, na meer dan zeven jaar, nog steeds een goede keus.

De order werd getekend en het wachten begon. Al na een maand of twee was de auto binnen bij de dealer. Hij werd afgeleverd op zaterdag 31 oktober 2009 met naar ik meen 10 kilometer op de teller.
We waren meteen erg blij met de auto. Heerlijke motor, fijne stoelen, lekkere wegligging (allemaal in vergelijking met onze vorige auto/auto’s). Het enige minpuntje was het ‘doorslaan’ van de achtervering op verkeersdrempels, afritten, enzovoorts. Daarom is er na een paar maanden hulpvering achter gemonteerd, waarmee het probleem opgelost was.

Toen we de auto zes weken hadden, brak de winter los. Vanaf 17 december 2009 lag er tijden zoveel sneeuw, dat ik aan mijn eerste winter als rijbewijsbezitter moest denken: die van begin 1979. De originele (zomer)banden waarmee de auto was afgeleverd waren spekglad. Ik kon mijn oprit, die licht oploopt, niet eens oprijden. Dus besloot ik om winterbanden te nemen, voor de allereerste keer in mijn leven (ik heb m’n rijbewijs sinds 1978). Die winterbanden waren een enorme verbetering.

In de vroege zomer van 2010 heb ik samen met mijn zoon een rit van tien dagen gemaakt door Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Slovenië, Slowakije, Hongarije, Italië, Frankrijk, Liechtenstein, Luxemburg, België en uiteraard Nederland. Ook na duizend kilometer op een dag in de Octavia voelde ik me nog prima. De rijkwaliteiten zijn voor iemand zoals ik ruim voldoende.

In de jaren daarna ben ik/zijn we met de Octavia vele malen in Groot-Brittannië geweest, we zijn tot het noordelijkste puntje van Schotland geweest. Verder zijn we veel in Duitsland geweest, waar de auto prima kan meekomen. Er wordt tegenwoordig vaak gezegd dat 122 pk nogal magertjes is, maar als ik terugdenk aan lange ritten in mijn Renault 5 TL met zijn 45 pk (HZ-04-VD, 1982), waarin ik op de Duitse snelweg in bergachtig gebied terug moest schakelen naar de drie en soms zelfs naar de twee, dan vind ik die 122 pk ruim voldoende voor ‘normaal’ gebruik. De Octavia trekt zelfs in zijn zes nog moeiteloos omhoog op een lange helling bergopwaarts in de Duitse snelwegen. En de gemeten topsnelheid op gps is 201 echte kilometers per uur op de vlakke weg (de A31 hier vlak over de grens). Allemaal ruim voldoende voor mijn gebruik.
Er wordt in de media veel gezegd over de betrouwbaarheid dan wel onbetrouwbaarheid van Volkswagentechniek. Ik ben zeker geen VW-adept of Skoda-aanhanger. Ik ben niet merkentrouw, ik koop wat ik betaalbaar vind en wat mij op dat moment wel aanspreekt. Ik oordeel puur op basis van mijn ervaringen met mijn Skoda (en een beetje op basis van het oordeel van mijn kilometervretende zwager over zijn diesel-Octavia). Ik moet eerlijk bekennen dat ik enorm schrok toen ik de eerste verhalen las over TSI-problemen. Maar mijn Octavia had lange tijd nergens last van. Tot ik bij kilometerstand 78.000 vreselijke geluiden begon waar te nemen onder de motorkap. Het werd snel erger. Ik ging dus bij de dealer langs om om een oordeel te vragen. En wat bleek? De waterpomp was kapot. Schijnt wel een typisch VW-kwaaltje te zijn. De kosten waren 200 euro, en uiteraard wilde importeur Pon niets weten van coulance.

Inmiddels is de kilometerstand van mijn Octavia 157.500. En hoe staat het met de techniek? Ik heb nog steeds geen distributiekettingproblemen gehad. Ik rij nog steeds 30.000 kilometer tussen de beurten zonder ook maar één keer olie te hoeven bijvullen. Het oliepeil staat na 30.000 kilometer precies tussen minimum en maximum in. Ik moet wel zeggen, dat ik de motor al vanaf nieuw altijd heel rustig warmdraai en dat ik rij met wat ik zou willen noemen ‘gevoel voor de techniek’. De motor draait nog altijd erg mooi, maar sinds enkele tienduizenden kilometers is het alsof hij niet helemaal strak optrekt. Hij houdt niet in bij het gasgeven, maar zoals vroeger is het ook niet. De garage waar ik mijn Opel A Rekord 1.7L uit 1965 in onderhoud heb, raadde me aan om eens een keer motorreiniger in de benzine te doen. Dat heb ik een tijdje geleden gedaan, maar het is niet verbeterd. Jammer, maar er is goed mee te leven. Iemand die de auto niet kent, zou dit probleem misschien niet eens opmerken.

Bij kilometerstand 120.000 zijn de remschijven vóór vernieuwd bij de dealer. Dat ging niet helemaal goed. De nieuwe schijven rammelden dat het een lieve lust was, als ik door kuilen reed, op een klinkerweg, over putdeksels, enzovoorts. De garage zei dat het kwam doordat de remklauwen ontroest waren. Eerst moest daar weer roest op komen, dan zou het wel overgaan. Zoiets heb ik nog nooit eerder meegemaakt en ik geloofde er ook niets van. Na een hoop gezeur hebben ze na 5000 kilometer gerammel eindelijk de boel hersteld. Ze bleven bij hun verhaal over roest die zou moeten ontstaan op de remklauwen, maar toen ik bij de auto ging kijken, zag ik dat ze één remschijf weer hadden vervangen. Het verschil tussen een gloednieuwe schijf en eentje waarmee 5000 kilometer is geremd, is vrij goed te zien. Maar goed, sindsdien geen problemen meer gehad.

Het verbruik hou ik niet bij, maar op een duizenden kilometers lange vakantie door Groot-Brittannië twee jaar geleden lag het totaalverbruik op 1:16 volgens de boordcomputer. Veel gunstiger wordt het niet. Normaal zit het verbruik op zo’n 1:14 tot 1:15. En ik heb een keer een vriend uit Düsseldorf gehaald. Groningen-Düsseldorf-Groningen in 5 uur tijd. 600 kilometer, vrijwel de hele tijd 160 gereden op de cruise control, alleen niet het stukje in Nederland. Verbruik bij thuiskomst, volgens de boordcomputer, 1:12.

Al met al bevalt de auto zeer goed. Desondanks weet ik niet of ik weer een Octavia zou kopen. Ik voel toch wel enige stress vanwege de TSI-motor. Elk tikje, elk geluidje, ik schrik ervan. Zou hij dan toch nog stukgaan, na al die kilometers? Nu het zo koud is, tikt de motor echt een tijdje, iets wat hij vroeger niet deed. Meestal denk ik, ik rij door tot zeker 200.000 kilometer. Soms denk ik dat ik beter een nieuwe auto kan kopen. Die twijfel, zal ik inruilen of rij ik door, is iets wat vele bezitters van een wat op leeftijd rakende auto wel zullen herkennen.

167.000 kilometer

Ik heb de laatste tijd veel gereden, een kleine 10.000 kilometer, de afgelopen drie maanden.

De auto presteert nog steeds goed. Er zijn geen mankementen geweest.

Wel is er bij Carglass een nieuwe voorruit in de auto gezet, omdat ik een steen op m'n raam had gekregen. Dat is echter iets waar de auto zelf geen schuld aan heeft.

Verder beginnen de achterbanden weer langzaam te cuppen, wat toenemend lawaai tot gevolg heeft. Normaal zou ik de banden vervangen, ondanks het feit dat het profiel nog zeer ruim voldoende is. Nu twijfel ik nog even, want ik heb KFK ingeruild tegen een nieuwe Skoda Octavia combi Ambition Business 1,4 TSI handgeschakeld, wederom in de kleur cappuccino beige.

De nieuwe auto is 18 maart besteld en de voorlopige productieweek was toen 22. Week 22 werd later week 31, wat zou betekenen dat ik de nieuwe in augustus geleverd kan krijgen. Ze hebben geprobeerd de nieuwe naar week 23 terug te krijgen. Dat is niet gelukt en nu zijn ze blijkbaar bezig om de auto in week 25 geproduceerd te krijgen. We wachten af.

Zolang de nieuwe er nog niet is, rij ik vrolijk verder in mijn huidige Octavia. Still going strong, en hopelijk blijft dat nog wel een tijdje zo. Als ik op Skodaforum kijk, lijkt het vrij bijzonder te zijn dat ik bij deze kilometerstand nog met originele distributieketting rij.

16 september 2017:
De Octavia is vandaag na bijna acht jaar in mijn bezit te zijn geweest ingeleverd bij de dealer en de nieuwe Octavia 1,4 TSI Ambition Business is opgehaald.

Deze zomer nog met de oude op vakantie geweest naar Portugal. Voor de vakantie deed de airco het niet meer zo geweldig, maar even bijvullen deed wonderen. In Zuid-Europa was het ondanks de hitte (meest ruim boven de 30 graden) daarom aangenaam in de Octavia. De auto heeft de dik 7500 kilometer in vier weken prima doorstaan. Het enige vervelende was, dat de banden zodanig gecupt waren dat ze echt veel lawaai maakten. Ik had alleen geen zin om voor de laatste een of twee maanden dat de auto in mijn bezit was nog nieuwe banden aan te schaffen (het profiel was nog zeker 4 tot 5 millimeter).

Al met al is de auto in die acht jaar tijd heel goed bevallen. Enige onkosten buiten het normale onderhoud: een waterpomp (hierboven al genoemd). En dat is best netjes. Het laatste jaar was er wel steeds de angst dat de distributieketting de geest zou geven, maar die angst is onterecht gebleken. Na 177668 kilometer functioneert hij nog steeds. Het olieverbruik is wel een fractie toegenomen het afgelopen halfjaar, maar het is nog steeds minimaal (ongeveer een liter op 30000 km).

De auto is ingeleverd met een roestplekje onder de motorkap, zichtbaar van achter het stuur. Ik vermoed dat daar in de fabriek iets niet goed is gegaan. De plek groeide ook wel zichtbaar. Het afwateringsgat van de achterklep, bij het slot, roest ook een beetje. Verder zit er aardig wat roest op de wielophanging, maar dat is niet buitensporig.

Het interieur ziet er nog best goed uit, evenals het plaatwerk. Geen kleine deukjes, geen roest behoudens de plekjes die ik heb genoemd.

Er zijn wel hier en daar wat bijgeluiden. Zo klinkt het soms alsof de uitlaat op oneffenheden in de weg tegen de carrosserie aan komt. Maar de uitlaat zit overal goed vast, is bij controle gebleken. Een mysterie.

Alle techniek functioneert nog prima. De auto kan nog best een tijd mee, lijkt me.

Eens kijken of de nieuwe weer zo goed gaat bevallen.