Renault Wind 1.6 16V 133 Exception (2011)

autoreview

30 oktober 2024 om 19:47

Uitvoering	Wind 1.6 16V 133 Exception
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2011
Jaar van aanschaf	2023
KM-stand bij aanschaf	127.000 km
KM-stand laatst	155.000 km

Hoog tijd voor een gebruikersreview van een Wind

147.000 km
30 oktober 2024

Tot mijn grote verbazing is er op AW tot op heden nog geen enkele gebruikersreview van de Renault Wind te vinden.

Bij de lancering in 2010 kreeg de auto de wind van voren over zijn vreemde uiterlijk en grappige naam. Flauwe grappen over de naam daargelaten: in mijn ogen verdient dit ondergewaardeerde guitige karretje meer erkenning. Middels deze review zal ik mijn ervaring delen.
Allereerst wat info over de Wind voor de lezers die niet (meer) bekend zijn met dit model. Het succes dat gaande was bij de Peugeot met de 207 CC bracht Renault op het idee om ook een kleine cabrio op de markt te brengen. In 2010 werd de Wind geïntroduceerd, met dezelfde basis als de Twingo RS. Het is een tweezitter met elektrisch klapdak dat 180 graden draait, gepatenteerd door Ferrari voor de 575 SuperAmerica en speciaal voor de Wind overgekocht door Renault. Twee motoren waren beschikbaar: De 1.2 TCe turbomotor en de ouderwetse welbekende K4M 1.6 (maar later meer over deze motor).

Hoe kom je op het idee een Wind te kopen?

Met de komst van mijn rijbewijs leek het binnen ons huishouden een leuk idee om een cabrio aan te schaffen. Verschillende modellen passeerden de revue. Onder andere een SLK 200 Kompressor van de eerste generatie (reed heerlijk, maar paste ik met mijn 1,95 maar slecht in), daarna nog een tweede generatie geprobeerd, welke een stuk ruimer is. De SLK 200 voldeed prima, maar mooie exemplaren met een handbak waren amper te vinden en de SLK 350 (wat reed dat goed) was toch wel wat boven budget. Ook een MX5 NC is overwogen, maar deze was wederom wat aan de krappe kant en het interieur was wel heel veel hard plastic.

De zoektocht ging verder. ’s Avonds op de welbekende autosites kwamen we een Renault Wind tegen. Ik wist van het bestaan van de auto, toen mijn vader in 2012 een nieuwe Mégane in ontvangst nam kreeg ik als jochie een schaalmodel van een Wind mee van de dealer. Ervaring met het model had ik echter niet, laat staan dat ik er ooit eentje (bewust) gezien had.

Thuis ben ik opgegroeid met veel verschillende Renaults, de Wind wilde ik dan ook zeker graag proberen. Het betrof een zwarte 1.2 TCe, maar erg enthousiast was ik niet. Het interieur was veel plastic, de stoelen waren van stof, er zat een erg lelijke aftermarket radio in waardoor het centrale display niet meer werkte en hij had wat cosmetische plekjes. Ook de 1.2 motor was niet erg overtuigend. De vierpitter deed zijn werk in alle rust, maar doordat de motor juist zo stil was had je niet bepaald het idee dat er veel gebeurde. De auto was niet traag, maar voor 100pk op 1050kg had ik iets meer verwacht. Wel kreeg ik gelijk door dat het een erg leuk sturende auto was. Het onderstel was behoorlijk stug en gaf veel vertrouwen om harder door de bocht te gaan. Ook het stuurgevoel was prima, de elektrische stuurbekrachtiging gaf genoeg feedback door. Verder was het elektrische dak erg positief: binnen 12 seconden kon dit open en dicht.

Toch wat teleurgesteld dat de Wind mij niet genoeg wist te enthousiasmeren ging de zoektocht verder. Totdat mijn vader een Wind doorstuurde met de doorontwikkelde atmosferische 1.6 16V. Het was destijds de enige die te koop stond in Nederland met de 1.6, die twee jaar daarvoor geïmporteerd was uit Stuttgart van de eerste eigenaar. Uitvoeringsgewijs zat het ook wel snor: het was een niet in Nederland leverbare Night&Day-uitvoering met werkelijk elke optie leverbaar. Ondanks dat de auto aan de andere kant van Nederland stond de volgende dag in de auto gestapt om deze Wind te bezichtigen.

Eenmaal aangekomen zag de Wind er ondanks zijn ervaring van 127.000 kilometers tiptop uit. Het was een zonnige dag en de spierwitte lak verblindde haast je ogen. Vooral van binnen maakte deze Wind ook indruk: de zwarte kuipstoelen van volledig leer leken nog als nieuw en ook het plastic glansde je nog tegemoet. Minpuntjes waren de velgen (vind maar eens een Wind op originele velgen die geen stoeprandschade heeft) en een sterretje in de voorruit.

Mijn enthousiasme was na de eerder geteste zwarte Wind wat gekelderd, maar deze Wind wist het weer wat aan te wakkeren. Al gauw werd dan ook besloten om een proefrit te maken. Bij het starten van de 1.6 verscheen er al een glimlach op mijn gezicht. In tegenstelling tot de geraffineerde 1.2 kwam deze 1.6 met veel meer présence tot leven. De 1.6 is van de bekende K4M familie, welke in 1995 geïntroduceerd werd. In het huishouden hebben meerdere Clio’s, Méganes en Scénics van verschillende generaties dienst gedaan, we waren voorts al bekend met de motor. De versie die in deze Wind ligt echter nog niet: deze staat bekend onder codenaam K4MRS, waarin RS staat voor Renault Sport. Jawel, de slimme koppen uit Dieppe die de meest hete versies van Renault ontwierpen. De technici hebben de K4M aangepakt door een ander inlaat spruitstuk, ander uitlaatspruitstuk, andere nokkenassen, hogere compressie en variabele kleptiming toe te voegen. Het resultaat: 133pk bij 6.750 toeren per minuut en een redline van 7.000.

De verkoper gaf aan dat er langzaam en voorzichtig warm gereden moest worden en dat de motor weleens kon ‘bokken’. De auto reed inderdaad wat moeilijk terwijl hij koud was, maar na onderzoek op internet bleek dit een bekende ‘feature’ van de RS-varianten te zijn. Eenmaal warm gaf ik wat gas, waarbij ik aangenaam verrast was door het inlaatgeluid dat luid te horen was. Een glimlach kon ik niet onderdrukken. Onderin de toeren bromt de viercilinder erop los, maar vanaf 3.500 toeren schakelt de kleptiming en komt er voelbaar meer power vrij. De power neemt geheel lineair toe, totdat de schakelindicator gaat branden en de limiter er een einde aan maakt bij 7.000 rpm. Vooral het inlaatgeluid is verslavend, dit is een stuk luider dan het geluid uit de uitlaat. Volgens de vorige eigenaar zou de Wind gechipt zijn naar 147pk en 180nm. Of dit er daadwerkelijk in zit weet ik niet, maar heb de 0-100 tijd wel onder fabrieksopgave weten te krijgen.

Ook het sturen in deze auto is een feestje. Het onderstel is afkomstig van de Clio 2 RS en Renault Sport was wederom verantwoordelijk voor het afstellen van de Wind. Het is een vrij licht (1100kg) autootje dat erg graag de bocht door gaat; rotondes zijn plotseling leuk geworden! Over de bochtige dijkwegen is de auto een feest om te rijden, het stugge onderstel komt hier goed tot zijn recht.

De zitpositie is wat vreemd. Doordat de auto in de basis een Twingo RS is, zit je net iets hoger dan in bijvoorbeeld de eerder genoemde cabrio’s. Doordat de auto een kleine neus heeft, zit de motor deels nog verstopt onder het dashboard. Dit zorgt ervoor dat je vrij ver van het raam zit, waardoor je minder snel het idee hebt in een sportieve auto te zitten. Het stuur is wat aan de grote kant voor een sportieve auto. De stoelen en pedalen zijn echter dik in orde, de stoelen grijpen je en zorgen dat je geen millimeter in de stoel beweegt. Voor mij zijn ze geweldig, maar ietwat vollere mensen zullen het mogelijk oncomfortabel vinden. Ook de pedalen zitten op een goede positie, het maakt het erg leuk om te oefenen met tussengas en heel-and-toe.

Mijn enthousiasme heeft ervoor gezorgd dat we besloten hebben de wagen te kopen, onder de afspraak dat het sterretje verholpen zou worden. De auto had net verse APK en de distributieriem was 1.000km geleden nog vervangen, dat zat dus wel goed.

Bij het ophalen hebben we de 130 kilometer naar huis met open dak gereden. Doordat het officieel een targa is, vangt de auto meer wind dan bij een geheel open cabrio. Snelheden hoger dan 100km/h zijn dan ook niet aan te raden met open dak, al speelt de windkracht ook mee.

De auto is zoals gezegd een Night&Day uitvoering, waarbij standaard al veel zaken inbegrepen zijn. Denk aan cruisecontrol, automatische verlichting, verwarmde buitenspiegels, automatische ruitenwissers en airco. De eerste eigenaar heeft echter nog andere zaken aangevinkt, waardoor deze Wind elke optie bezit die toendertijd leverbaar was. Automatische klimaatcontrole, leren verwarmde stoelen, Bluetooth radio en de 17 inch velgen. Verder erg zeldzaam: het sportpakket, waarbij de bogen op de achterklep nepchroom hebben, evenals de buitenspiegels. Bovendien is het dak hoogglans gespoten, maar weinig Windjes hebben dit. Ook de leren portiergrepen zijn een leuke optie.

De vorige eigenaar had de originele velgen met all-season rubber omringd, wat ik in zo’n sportief getint karretje echt niet vond kunnen. De banden raakten snel warm en in het sturen had je maar weinig idee van wat er aan de gang was. Kort daarna heb ik dan ook een setje diamond cut velgen van een Twingo RS Gordini aangeschaft, gemonteerd met Pirelli P Zero Nero. Wat een verschil was dit! Het stuurgevoel was flink verbeterd en de auto gaf meer vertrouwen. Het enige comfort dat de zachte all-season banden gaven was wel verdwenen, maar daar koop je zo’n auto dan ook niet voor. Ik begrijp niet hoe de vorige eigenaar op dit rubber kon rondrijden.

Op de snelweg rijdt de auto prima. Ja, hij is wat rumoerig op snelheid maar bijzonder stabiel door de stugge vering. De motor draait door de korte bakverhoudingen en het ontbreken van een zesde versnelling astronomische toeren bij 120km/h, maar daardoor is er wel altijd power om makkelijk in te halen. Ook op de Autobahn geeft de auto veel vertrouwen, de Wind ligt als een blok op de weg. Zijwind voel je niet, bij windkracht 8 hoefde ik amper te corrigeren in het stuur.

Onlangs knapte er een veer (bekend euvel), waarna er vier nieuwe H&R veren onder zijn gekomen. De Wind ligt nu lager op de weg en is nog een aardig stuk stugger geworden, wat het feest alleen nog maar heeft verbeterd.

Twee jaar in bezit & Upgrades

155.000 km
7 juni 2025

De auto inmiddels twee jaar in bezit, hoog tijd voor een update.

De Wind doet het nog fantastisch en heeft de nodige aanpassingen ondergaan. Zoals reeds vermeld was een veer geknapt, waarna gekozen is om H&R veren te monteren. Het hele kleine beetje comfort dat er nog in zat is daarmee compleet verdwenen. Dat de veren zó stug zouden zijn had ik aanvankelijk niet verwacht. Hobbeltjes en oneffenheden betekent oppassen geblazen. Wel is het sportieve weggedrag verbeterd, de auto gaat aanzienlijk harder door de bocht en de besturing is nóg directer geworden. De minste stuurinput laat de auto happig een kant op gaan, direct en zonder enige bodyroll. Daarnaast is de auto stukken verlaagd, wat optisch een hoop goed gedaan heeft.

Verder waren de schokbrekers achter aan vervanging toe. Informering bij de dealer bracht het feit naar boven dat niet zeker was of deze ooit nog geleverd zouden kunnen worden. De dealer adviseerde mij dan ook particulier in het buitenland te kijken. Toch vol goede moed een bestelling in backorder bij de dealer gedaan, waarna wonder boven wonder (ook de dealer was verbaasd) na één maand twee gloednieuwe originele schokbrekers uit Frankrijk waren gearriveerd. Deze met een technische vriend direct gemonteerd.

Bij de APK kwamen twee puntjes naar boven. Allereerst werd officieel genoteerd dat de achterbanden de grens van 2,5mm hadden bereikt. Hier was ik van op de hoogte, ik was al bezig met nieuwe banden (waarover hieronder meer) Ten tweede werd genoteerd dat de mistlichten vóór een onjuist lichtbeeld zouden vertonen. Hier was ik van verbaasd, nu de voorgaande jaren dit nooit een punt van aandacht was. Oplossing was volgens de dealer óf geheel nieuwe mistlampunits plaatsen, óf de mistlampen loskoppelen. Gekozen voor de laatste optie, waarna de auto verder glansrijk door de keuring heen kwam. Bij ophalen rekende de dealer €50 extra voor het lostrekken van twee stekkertjes, dit vond ik wel disproportioneel hoog. De bodemplaat hoeft er niet eens voor los, maar dat ter zijde. Klein deukje in de verder goede ervaring met de dealer.

Het rubber achter was aan vervanging toe. De P Zero Nero banden op de Twingo Gordini velgen vervangen was een optie, maar de velgen zelf begonnen ook minder te worden. De blanke lak liet los en er ontstonden al corrossievlekken. Op de welbekende app voor het aanbieden van goederen kwam ik een gloednieuw setje velgen met nog nagenoeg nieuwe Michelin Pilot Sport 5 banden tegen in de juiste maat. Dit alles voor minder geld dan vier nieuwe banden met montage. De keuze was dan ook snel gemaakt. Met de Pilot Sport banden had ik al erg goede ervaring op de auto's van vrienden, dus besloten om de Twingo Gordini velgen van de hand te doen. Ook onder de Wind bieden ze een subliem weggedrag, heel communicatief. In natte omstandigheden is de grip merkbaar beter dan met P Zero banden.

De nieuwe velgen zijn hoogglans zwart, iets waar ik in het begin mijn bedenkingen bij had. Na montage smoelde het echter erg mooi met de witte lak. Ook hebben de velgen een wat lagere ET-waarde, waardoor de wielen wat verder naar buiten komen. Dit was een welkome aanvulling, de originele wielen (en Twingo Gordini) stonden wel erg veel naar binnen voor het mooie. Al met al dan ook erg tevreden over de nieuwe velgenset.

Kort daarna heb ik eveneens de remmerij onderhanden genomen. De remblokken achter waren bijna op, dat aanpakken moest in elk geval. Gezien de schijf achter ook vrij roestig was, raadde mijn technische vriend aan om ook gelijk de schijf mee te pakken. Sinds de nieuwe velgen een vrij open aanzicht op de remschijven geven, kwam ik met het idee om ook vóór de schijven aan te pakken en te upgraden naar geperforeerde schijven. Het volgende hebben we samen gemonteerd:
-Vóór twee Brembo Xtra Line geperforeerde schijven.
-Achter twee Brembo Prime remschijven inclusief wiellagers (achter was geperforeerd niet beschikbaar van Brembo).
-De remblokken rondom eveneens van Brembo.
-Daarnaast met de hand de klauwtjes een frisse kleur gegeven, 'performance red' van Foliatec.
Het resultaat mag er mijns inziens wezen, nieuwe foto's voeg ik bij.

Verder nooit geen problemen met de Wind (even afkloppen). Ik krijg weleens wat kritiek te verduren over het feit dat het een Franse auto is. Over deze stereotype worden genoeg grappen gemaakt, maar de Wind geeft geen krimp en ook op de betrouwbaarheid niks aan te merken.
Voor nu moeten de koplampen voor het mooie gepolijst worden en dan is de Wind helemaal klaar voor de zomer. Binnenkort volgt een roadtrip naar buitenlanden, benieuwd hoe de Wind zich in de bergen gedraagt.