Uitvoering

Twingo 1.5 dCi ECO2 Dynamique

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2011

Jaar van aanschaf

2011

KM-stand laatst

200.000 km

Een grote tragedie

200.000 km

1 maart 2014

Een grote tragedie
De Twingo 1.5 dci heb ik nagelnieuw gekocht in januari 2011. Ik ben een zeer ontspannen rijder, heb geen enkele boodschap aan ‘sportief rijden’. Er staat nu, in maart 2014, 80.000 kilometer op de teller en ik rijd nog steeds op de eerste banden ‘af fabriek’. Ik heb geen bijzondere reparaties gehad. Toch laat mijn review geen spaan heel van mijn Twingo. Hij gaat er helemaal aan. Tot op het bot. In verbale zin, uiteraard. Dus lees alleen verder als je daar klaar voor bent.

In november 2010 werd mijn vorige Twingo, toen nog het oude model, ‘kort gereden’ door een niet-oplettende automobilist achter me. Ik moest dus een nieuwe auto kopen. Precies op dat moment werd bekend gemaakt dat er een belastingvrije diesel-Twingo in Nederland werd uitgebracht. Ik ben gek op dieselauto’s, dus dit was goed nieuws! Ik heb meteen het contract getekend en mijn 1,5 liter diesel werd eind januari 2011 afgeleverd.

Een anderhalve liter turbodiesel in zo’n kleine auto is eigenlijk overkill. De auto is vet overpowerd. Hij blaft er overheen en je laat vele automobilisten in verwarring en verbijstering achter je. Maar daar gaat het mij niet om. Ik heb dat alleen maar even vastgesteld en verder basta. Ik ben namelijk ‘captain slow’, ik ben gek op zuinigheid, veiligheid en een super-schoon verkeersgedrag in de zin van de wegenverkeerswet. Ben een fervent uitroller. Ik word links en rechts ingehaald door getergde Audi’s en dat kan me niks schelen. En natuurlijk: nog nooit een boete gehad. Nooit! Waarom ook.
Geluid van een tractor

Het eerste wat me opviel én tegenviel was het geluid. Mijn Twingo diesel klinkt als een tractor. Jarenlang reed in ik grote diesels ‘van de zaak’. Die zoemden alleen maar. Zacht, vlot en gesmeerd. Je hoorde niet dat het een diesel was. Misschien sputterden ze nog even als ze koud waren. Verder niet. De Twingo diesel is een rauwe, raspende grasmaaier. Wat een tegenvaller. Je kunt niet voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, denk ik dan maar. In ieder geval niet bij Renault.

Op een gegeven moment heb ik een keer ‘dure diesel’ getankt. En wat gebeurt er? Het gerasp nam met 70% af. Ik dacht nog: nu heb ik een dure ‘workaround’ gevonden om van het tractorgeluid af te komen. Helaas. Dat heeft maar even gewerkt. Nu maakt de kwaliteit van de dieselbrandstof niet meer uit: hij klinkt ook met dure diesel als een tractor.

Tenslotte is door de jaren heen het absolute geluidsvolume van de motor toegenomen. Hij maakt meer herrie dan toen die nog nieuw was. Bovendien maakt hij een zwaar en hol klinkend bijgeluid als ie stationair loopt.

Is je relatie met een auto ook op vertrouwen gebaseerd? Ja natuurlijk. Omdat mijn diesel als een tractor klinkt en die van de buurman niet, heb ik het gevoel een slechte auto te bezitten. Zo werkt dat, namelijk. En omdat mijn auto na drie jaar nóg meer herrie en bovendien bijgeluiden maakt, houd ik m’n hart vast voor de toekomst. Vertrouwen in mijn Twingo? Nul. Alleen maar angst.

Zichzelf reparerende gebreken
Als grote vriend van onze leefomgeving zet ik m’n motor uit voor de spoorwegovergang als de bomen dicht zijn. Op een gegeven moment wilde hij ‘gewoon’ niet meer starten. Toeterende auto’s achter me. Met man en macht de auto van de weg duwen. Wat een vertoning. En vooral: de auto was nog geen anderhalf jaar oud! Het had geen zin om dit te laten repareren want het hield vanzelf op na een tijdje. De storing was niet meer reproduceerbaar. Mijn vertrouwen ook niet, uiteraard. De storing treedt niet meer op maar ik laat m’n motor nu altijd draaien bij een gesloten overweg. Ik durf hem niet meer uit te doen want ik ben bang voor deze auto. Ik rijd ‘m met angst en beven. Heerlijk gevoel! Fijne auto!

Op een gegeven moment ging de achterklep tijdens het rijden vanzelf los. Daarbij hoorde je overal relais klikken, voor en achter in de auto. Het hele elektrische en elektronische subsysteem van de centrale portiervergrendeling en servo-sloten was in één keer van slag. Toen ik enkele weken later een afspraak wilde maken voor de reparatie, was het probleem weg. Het is ook niet meer opgetreden. Maar nu ben ik altijd bang dat de klep ’s nachts vanzelf open gaat. Dus ik laat nooit meer iets in de auto liggen. Anders kan ik niet slapen en ik moet de volgende dag wel uitgerust zijn als ik ga werken. Fijne auto!

Een goeie koppeling bouwen is een vak
Toen de auto net uit de garantie was, begon de koppeling zich te misdragen. Als de auto koud is, grijpt hij niet meer mooi aan in z’n één of in z’n twee. Hoe voorzichtig en soepel je ook speelt met het koppelingspedaal, hij grijpt aan met een hoop getril en gebonk. Zodra de auto warm is, is het verschijnsel nagenoeg onmerkbaar maar nog wel zachtjes voelbaar en hoorbaar. Het verbaast me niets dat dat verschijnsel optreedt want ik leef al enkele jaren met de wetenschap, mijn persoonlijke wetenschap, dat ik een slechte auto heb gekocht.

Het gras bij de buurman
Ik bespreek mijn perikelen vaak met collega’s en vrienden. Niemand van hen heeft een Twingo diesel en niemand kent of herkent de problemen. Enkele collega’s rijden in oude Volvo- en Mercedes-diesels (ongeveer uit 1999 en 2001) met ongeveer 350.000 km op de teller. Deze oude, afgeragde diesels zoemen zachtjes als bezige bijtjes. Geen centje pijn. Deze oude auto’s koppelen als boter op boter. Geen centje pijn. Hoe denk je dat ik me voel? Ik heb een nieuwe auto die als een tractor klinkt en die ik eng vind en mijn collega’s hebben ouwe stinkbakken zonder problemen!

UPDATE

Problemen tussen 2014 en nu:

* Autoradio: audio-ingan en USB-host defect
* Autoradio: Menu vertoont vreemde kuren
* Ventilator en weerstand defect (dat wat bij andere auto's een leven lang meegaat)
* Wiellager LV defect en verkeerd gerepareerd door dealer waardoor in één jaar drie paar remschijven vervangen moesten worden

NOEM MAAR OP

4,0