Uitvoering

Clio Estate dCi 90 Energy Night & Day

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2015

Jaar van aanschaf

2015

KM-stand laatst

110.000 km

Flitsende verleidster blijkt saaie huisvrouw.

19 februari 2017

Na bijna 3 jaar en 150.000 km erg tevreden rondgetourd te hebben in mijn eerste Franse voiture (na 9 Italiaanse bolides die haar voor gingen) werd het tijd voor een opvolgster. Bij gebrek aan een geschikte binnen mijn (inmiddels) geliefde merk Citroën, richtte ik me op Renault. De Clio IV bleek de logische keuze. Een plaatje om te zien en de eerste indruk van de rijprestaties was in orde. De Renault-dealer werkte financieel ook mee, dus kwam er een Renault Clio IV Estate 1.5 dCi 90.

Ik moet zeggen dat ik na het nemen van de aankoopbeslissing geen geluk bleek te hebben met de Renault-dealer. De organisatie en de kwaliteit van de werkzaamheden was echt om te janken. Nooit eerder diende ik een klacht in bij de importeur, maar deze dealer kreeg me tot 3 x toe op dat punt van wanhoop.

Terug naar de Clio. Haar rijeigenschappen voldeden. Goede wegligging, helder stuurgedrag. De dieselmotor is zuinig, maar voelt soms wel erg geknepen. Ook wanneer de eco-stand uit staat, komt er geen overtuigende sprint uit. De versnellingsbak is ook op verbruik afgesteld, wat door de onhandige overgangspunten, nogal ten koste gaat van rijplezier. De vering wordt door velen geroemd als zijnde dynamisch, maar eigenlijk is het vooral net niet comfortabel. Datzelfde geldt voor de stoelen. Die stoelen bleken ook nog eens voorzien te zijn van slechte bekleding. Na anderhalf jaar was de slijtage al duidelijk te zien. Gelukkig werd dit uiteindelijk na wat shoppen tussen dealers vervangen.

De algemene kwaliteitsbeleving is redelijk, maar niet om over naar huis te schrijven. Veel onderdelen voelen goedkoop. Vooral delen van het plastic interieur (middenconsole en armsteunen in deuren en kokers rond de meters van het dashboard) en de portieren voelen erg licht en goedkoop. Daartussen is wel goed materiaal te vinden, maar het is niet consequent. Slechtste punt wat dat betreft is eigenlijk het stuur. Het gelakte plastic inzetstuk heeft scherpe randen en het stikken van het met leer beklede stuur is slecht gedaan. Er zitten ongelijke, harde stukken in de stiknaad, wat er voor zorgt dat het stuur niet comfortabel aanvoelt. Op het gebied van kwaliteit vallen ook de rammels op. Zowel binnen als buiten ontkom je er niet aan. Her en der in het dashboard hoor je rammels, de hoofdsteunen vibreren mee en in mijn geval kon je zelfs de remmen horen rammelen.

Nu heb ik al veel verschillende automobielen gehad en dat waren dus allemaal Italianen plus 1 Francaise. Volgens de vooroordelen geen toonbeelden van kwaliteit en degelijkheid. Nooit stoorde me dat, want de bolide compenseerde het steeds met een bepaald "speciaal" gevoel. Helaas bood de Renault me niet wat ik gehoopt had. De Clio voelde koud en hard aan. Geen vrouw om van te houden. Dit had ik nooit verwacht

Op het punt van betrouwbaarheid geeft de Clio overigens een onregelmatig beeld. Ze liet me maar 1 keer compleet in de steek (defecte accu na 10 maanden), maar wat had ze vaak startproblemen. Niet alleen bij vorst, maar ook op onverwachte momenten wilde ze vaak niet soepel starten. Stotterend, rokend, stampend, met gierende toeren, of juist spontaan bijna stil vallend komt ze vaak op gang. Nooit vonden de dealers op dat punt iets bijzonders. Ze verkeerde blijkbaar in goede gezondheid bij de checkups. Daartussen voelde het vaak anders. Ik kan me geen auto heugen die zo veel moeite had bij koud of vochtig weer.

Al met al is de Renault Clio IV een tegenvaller gebleken. De sterke punten zijn de looks aan de buitenzijde en het verbruik van de dieselmotor, maar verder is het toch eigenlijk een wat saaie huisvrouw (de knapste van de straat, maar totaal niet spannend) met een dubieuze gezondheid. De gehele ervaring met de Clio en de Renault-dealers heeft er voor gezorgd dat ik compleet ben afgeknapt op Renault. Binnenkort stap ik weer over op een creatie van PSA. DE Citroën C3 was me namelijk wel bevallen.

Ik heb mijn ongenoegen al regelmatig laten blijken op Social media. Sommigen zullen mijn verhaal mogelijk herkennen daarvan. Het is niet anders; de Clio heeft me niet blij gemaakt.

De volgende voiture.

106.501 km

20 februari 2017

Een kleine aanvulling op mijn review, omdat er begrijpelijkerwijs wat verwarring was ontstaan. Mijn vorige auto was een Citroën C3 (MK 2). Aangezien ik daar tevreden over was, heeft PSA een pluspunt ten opzichte van Renault. Ik wilde de nieuwe Citroën C3 kopen als volgende voiture, maar totaal onverwacht viel de keuze niet op de C3. Na 5 proefritten viel de keuze op de andere PSA voiture in deze klasse, de Peugeot 208. Die beviel gewoon beter. De C3 is geweldig, maar de stoelen bevielen me niet en aangezien ik 50.000 km per jaar rijd is dat dat essentieel. De nieuwe Peugeot 208 5-deurs Allure 1.6 BlueHdi 100 is inmiddels besteld en zal naar verwachting in april geleverd gaan worden.

Wederom pech met de kwaliteit van het materiaal.

110.000 km

26 maart 2017

Op de valreep ben ik weer tegen een tegenvaller aangelopen met betrekking tot het gebruikte materiaal op de Clio. Dit keer bleek het rubber van de bestuurdersportier van inferieure kwaliteit. Het is namelijk thv de deltaruit spontaan doorgescheurd, zowel aan de buitenzijde als binnen. De Clio is mijn 11e auto. Nog nooit heb ik een probleem gehad met raam of deurrubbers; ook niet op hogere leeftijd. Renault krijgt het toch voor elkaar bij deze Clio van 2 jaar en 2 maanden. Ik beklaagde me al eerder over het materiaal. Dit is wederom een voorbeeld van de tegenvallende kwaliteit van Renault (waar we volgens een recente slogan juist op zouden moeten vertrouwen).

5,5