Menu
| Uitvoering | Galant 2.5 V6 |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1997 |
| Jaar van aanschaf | 2011 |
| KM-stand bij aanschaf | 239.673 km |
| KM-stand laatst | 239.753 km |
Toen ik twaalf jaar oud was mocht ik voor de eerste keer zelfstandig autorijden. Dat was in Flordia. Ik kroop toen achter het stuur van een Ford Taurus SE. Machtig mooi vond ik het om deze tank over de kaarsrechte wegen van de buitenwijken te laten glijden. Achteraf gezien snap ik niet dat mijn vader dat aandurfde.
Drie jaar later repeteerde deze gebeurtenis zich, maar toen in een Chevrolet Malibu. Toen ik vijftien was bleef het rijden echter niet beperkt tot de buitenwijken, ook langere ritten richting supermarkt en strand zaten in het pakket. Ik genoot er -zoals iedere autofanaat- met volle teugen van. In Nederland zat het autorijden er echter niet in, dat vond P. te veel risico. Met de nadruk op vond. Want ook op mijn zeventiende kwam het uiteindelijk regelmatig voor dat ik zijn blauwe Skoda Superb 's avonds over de A28 weer veilig naar huis chauffeerde.
De kriebels om zelf een auto te bezitten werden logischerwijs dus ook steeds heftiger. Dat moment brak begin 2011 voor mij aan. Nadat ik mijn middelbare school had afgerond en besloot een tussenjaar te nemen om te gaan 'rusten', dat werd uiteindelijk fulltime werken. Halverwege mijn tussenjaar was mijn bankrekening behoorlijk gevuld. In 2011 zou ik achttien worden en dus werd het tijd voor een eigen auto. Maar wat ga je kopen? Hoe duur is wegenbelasting en wat kost verzekering nou eigenlijk? Om nog maar te praten over brandstof..
Op mijn shortlist stonden niet veel auto's die voor mij te betalen waren. Er bleef er maar één over, de Mitsubishi Galant 2.5 V6. Achttien jaar en een V6 hoor ik velen al denken..dat kan nooit goed gaan. Toch was ik behoorlijk zeker van mijn zaak en ging op zoek. Begin april had ik mijn bolide gevonden.
Op dinsdag vijf april zag ik haar voor het eerst. In het donker nota bene. Een zilvergrijze Mitsubishi Galant 2.5 V6 uit 1997 met ruim 239k op de klok. Nieuwe koppeling, nieuwe spiraalveren, gereviseerde versnellingsbak, VR-4 remschijven en remklauwen, nieuwe uitlaat, high-flow fuelpomp en irridium bougies. Mijn dag kon niet meer kapot. Dus zo kwam het dat ik op mijn zeventiende jaar mijn eerste auto kocht voor €2500,-. Ik wist P. te overtuigen om een plek vrij te houden op de oprit. Ook hij was content met mijn aankoop.
Op zaterdag negen april mocht ik haar ophalen. Mijn vriendinnetje had ik op tijd weggestuurd naar huis. Dit was belangrijk. Ik had een vriend uitgenodigd die al wat langer in het bezit was van zijn roze pasje. Hij mocht de Galant naar huis rijden. Van P. mocht ik dat weer net niet in mijn eentje doen. Eenmaal in Eindhoven aangekomen stond ze te blinken in de zon. Gepoetst en wel. De vorige eigenaar had nog wat laatste kilometers van haar genoten en was nu klaar voor het afscheid.
De eigenaar nam me mee op zijn laatste ritje en liet mij de terugweg zelf rijden.
Eenmaal overgeschreven en wel, op P. zijn naam, konden we op weg. De auto lekker wat verse peut gegeven en hop de A2 op. De creme lederen zetels voorzien van stoelverwarming zaten erg prettig. De V6 zoemde ongelofelijk mooi en dat mocht ook wel want er was geen radio in de auto aanwezig. Deze heb ik later ook nooit ingebouwd, de motor klok simpelweg te goed. Op een leeg stukje A2 gaf ik M. de gelegenheid het gaspedaal wat dieper in te trappen en toen pas besefte ik mezelf wat ik eigenlijk had gekocht. Honderdtachtig werd zonder een centje pijn op de klok gezet. Thuis aangekomen natuurlijk gelijk langs een paar goede kameraden om mijn trots te laten zien. De auto die eigenlijk te veel kracht voor zijn gewicht heeft kon heerlijk bochten om worden gegooid. Met gierende banden wegtrekken was natuurlijk ook geen probleem.
Die avond ben ik heel tevreden in slaap gevallen. En terecht.
Een zwarte dag voor de Mitsubishi. Samen met een vriend wat spullen ophalen, daar mocht de Mitsubishi wel even gebruikt voor worden. Toen W. op de dreven reed lette hij echter een paar seconden niet op zijn voorganger door fietsende kinderen naast hem. Een ongelukje zit in een klein hoekje. Onze voorganger, een Suzuki Swift, kwam er echter minder goed van af. Zijn achterbumper was niet meer bruikbaar. De verzekeraar van P. keerde echter niks uit aan W. dat ging hem dus geld kosten. Ik was zo schappelijk om de helft van de kosten te betalen. Het zijpaneel kon uitgedeukt worden, de voorlamp en grill waren nog onbeschadigd. De motorkap en bumper werden echter vervangen door tweedehands onderdelen in dezelfde kleur.
Het schadeherstelbedrijf heeft goed haar best gedaan. De auto is opgeknapt en P. zijn bloeddruk is weer op normaal niveau. Ze schittert weer mooi op de oprit en voorlopig zijn P. en ik de enige die erin rijden. Althans, als ik mijn rijbewijs heb behaald.
YES, eindelijk! Rijbewijs behaald op vier augustus. Na een redelijk intensieve, korte vakantie in Duitsland is het afrijden toch goed gelukt. Gelijk daarna met spoed mijn rijbewijs aangevraagd. De auto stond bij de garage voor een nieuwe accu, oliefilter en olie. Kosten bedroegen uiteindelijk iets meer dan tweehonderd euro.
Wat doe je daarna? Juist, je gaat op vakantie. Dat is wat ik deed. Drie goede vrienden mee, tent en bier achterin en gaan met die banaan. De eerste legale kilometers met mijn eigen wagen. Maar eerst tanken, zestig liter voor negentig euro. Daar konden we even op vooruit. De auto stuurt akelig precies en is erg vlot met optrekken. Zelfs met vier man in de auto. Ik stuurde de A2 richting het zuiden op en reed al gauw honderdzestig kilometer per uur. De airco was koel, de auto was cool. Dit was het stukje vrijheid waar ik al een tijd naar op zoek was. De Mitsubishi is een formidabele auto op lange afstanden. Voldoende ruimte voor de passagiers en een comfortabele reiswagen. Geluid maakt hij wel, maar dat is niet erg, dat klinkt wel lekker. Files zijn we niet tegen gekomen. Met de fijne cruise control op 140 ingesteld waren we binnen anderhalf uur voorbij Maastricht.
Eenmaal in België aangekomen dunde het verkeer gauw uit. Op de E40 (A3) richting Verviers kon ik de auto al even aan de tand voelen. De krachtige V6 zorgt altijd voor voldoende power en terug schakelen is niet nodig. Het rijden was echt een genot. Op de E42 (A27) richting Malmedy reed bijna geen verkeer, de heuvelachtige, bochtige snelweg is ideaal voor sportief rijgedrag. Sommigen noemen het onverantwoordelijk, ik noem het gevoel. De naald van de snelheidsmeter heeft geen moment onder de honderdtachtig gestaan. Op een recht stuk na Malmedy hebben we gelijk de topsnelheid kunnen proberen, bijna dan. Tweehonderd vijfendertig, met vier man en bagage in de auto. Toen moest ik remmen voor een camper die een vrachtwagen inhaalde, heel fijn. Als deze er niet hadden gereden was de Mitsu ongetwijfeld doorgelopen naar de tweehonderdveertig. Heerlijk.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
