Mazda MX-5 1.8 Limited Edition (2007)
autoreview
25
Signalement
| Uitvoering | MX-5 1.8 Touring |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2007 |
| Jaar van aanschaf | 2013 |
| KM-stand bij aanschaf | 64.238 km |
| KM-stand laatst | 314.131 km |
Dolores
Nu ik gestopt ben met het leasen van een auto voor het werk, werd de mx5 ingezet voor dagelijks vervoer. Daarvoor was onze MX5 type Na "Lola" uit 1996 toch te veel een hobby auto en bood ze te weinig comfort. Ik heb geen tijd en geen zin om regelmatig te klussen aan mijn auto en een verlaagd sportonderstel is voor dagelijks vervoer toch net wat te veel van het goede. Daarom was een overstap naar een cabrio met meer comfort gewenst. Eerst nog proef gereden met een Saab 9-3, maar dat was me net weer te veel comfort en te weinig sportief. Meer iets voor als ik nog wat ouder ben. En toen verscheen er bij mijn dealer een prachtige Mx5 type NC in een luxe uitvoering, met tweekleurig lederen interieur en heerlijke stoelverwarming. En dan die diep fonkelende blauwe lak! Kortom, verliefd en dus aangeschaft. Nu nog maar kort in mijn bezit, maar ik ben laaiend enthousiast. Heerlijk scherp sturend, prachtig stabiel in de bocht en hoewel stevig geveerd toch vele malen comfortabeler dan onze oude Na. Ik heb er alle vertrouwen in dat we heel lang en vele kilometers van deze dame gaan genieten. En ze is ook nog redelijk zuinig, 1 op 14 haal ik met gemak. Dat is extra mooi in deze dure tijden!
Wanneer ik wat meer ervaring heb om op terug te kijken volgt er een uitgebreidere review.
Luxury edition
Ik kocht de mx5 wetend dat het een limited edition was, maar niet welke gelimiteerde uitgave precies. Dat vergde enig zoekwerk. Echter inmiddels ontving ik uit handen van de vorige (tweede) eigenaar alle papieren over de auto, vanaf het moment van eerste aankoop door de eerste eigenaar. Het blijkt een luxury edition te betreffen, waarvan er een stuk of twintig in nederland geleverd zijn. Leuk om te weten, als ook dat deze auto zowel door de eerste als tweede eigenaar is vertroeteld. Het onderhoud is zeer nauwgezet uitgevoerd en de auto is altijd garagegestald geweest. Ach arm autootje. Nu wordt ze dagelijks bereden en staat alleen overdag in een garage. Maar goed, auto's zijn er om in te rijden en van te genieten en dat doe ik in hoge mate. Zelfs de saaie dagelijkse woon-werk rit wordt een klein moment van plezier, zeker als het droog is en de kap open kan. Alsof je op een terrasje zit....nu dat roseetje nog!
Het verbruik blijft ondanks files rond de 1op 14,5 liggen en inmiddels zijn de winterbanden in bestelling, zodat niets het voortgaand dagelijks gebruik in de weg staat.
Storing ABS
Totaal onverwacht trad er recent toch een vreemde storing op bij de Mazda. Bij het remmen gingen de waarschuwingslampjes branden van het ABS en de antislipregeling. Daarna bleven ze branden tot de auto opnieuw gestart werd. Deze dag en die erna trad deze storing meerdere keren op. Lastig, omdat tijdens de storing dus ook de betreffende veiligheidssystemen niet werken. En dat net nu de eerste gladheid eraan komt. Bij de garage is het systeem onderzocht en gereset, waarna het de bedoeling was om onder garantie de betreffende unit te vervangen. Maar aangezien nadien de storing achterwege is gebleven kijken we het toch nog even aan.
Verder rijdt de MX5 nu iets minder zuinig dan voorheen (ongeveer 1 op 13). Vreemd genoeg treedt dit op nu ik qua benzine ben overgestapt naar Blue One. Dat zou juist zuiniger moeten zijn. Maar tegelijkertijd tref ik bij het woon-werkverkeer momenteel veel meer files dan voorheen. Het is dus nog even zoeken om te zien waar de oorzaak zit. Nu weer gewoon euro 95 getankt. Eens kijken wat nu het verbruik wordt.
Overigens zijn ook Winterbanden gemonteerd. Dat kan feitelijk ook effect hebben op het verbruik. Ik ben in ieder geval heel benieuwd hoe het weggedrag wordt als straks de eerste sneeuw op mijn pad gaat vallen.
Hoe het ook zij, iedere rit blijft steeds weer een mooie ervaring.
Geen echt nieuws
Een kleine beurt verder en feitelijk geen nieuws. Dat is dan natuurlijk ook weer fraai en heel goedkoop. Bij de beurt zijn wat kleine garantieklusjes uitgevoerd. Eén daarvan is het wegnemen van een trilling rond de 130 km op de teller. Toch blijf ik rond die snelheid onrust in de aandrijving ervaren. Nu rijd ik die snelheid zelden (wordt dus toch oud...) maar het is toch feitelijk de enige smet op een verder vlekkeloos blazoen. Mijn plezier wordt er niet minder om, maar toch.
Verder genoten van een winter, die geen winter werd. Veel open kunnen rijden, stoelverwarming en kachel aan, sjaal om en genieten. Zelfs bij het woon-werk-verkeer, wat toch niet op het warme deel van de dag plaats vindt. Dus toch echt een cabrio voor alle seizoenen.
Nog een week dan komen de zomerbanden terug. Benieuwd of dat nog verschil gaat maken. Het verbruik is de winter door steeds circa 1 op 13,5 geweest.
Overenthousiast controlesysteem
Nu al weer enkele weken rijd ik op de zomerbanden. Qua verbruik lijkt het iets gunstiger dan de winterbanden, maar het verschil is marginaal. Wel is er sprake van een vreemd verschijnsel. Sinds de montage van de zomerbanden merk ik regelmatig dat het tractiecontrolesysteem op de achterwielen ingrijpt. Dat doet het op een opvallend vroeg moment, de kont breekt nog echt niet uit, en altijd in een bocht naar links. In bochten naar rechts kan ik met veel moeite forceren dat er ook een ingreep volgt. Maar dan moet ik er wel echt voor uit mijn dak gaan. Naar links echter is een heel gewone bocht genomen met redelijke snelheid al genoeg. Heeft een andere NC-rijder hier ook ervaring mee?
Vijf dagen toeren
De MX-5 wordt dagelijks gebruikt voor woon-werk verkeer en tikt dus dagelijks ruim honderd kilometer weg. Dat gebeurt comfortabel en zonder technisch malheur. Maar dat is wat anders dan vijf dagen toeren door Ardennen, Luxemburg, Eifel en Hunsrück. Prachtige asfaltlinten slingeren door het heuvellandschap, variërend van biljartlaken glad tot hevig pokdalig. De mx-5 bleek hierbij de ideale metgezel. De wind in de haren, scherp sturend, power genoeg om vlot heuvelopwaarts te gaan en grip genoeg om de bochten aan te vallen. Bij dat alles blijkt er een toereikende mate van comfort geboden te blijven worden. Ook mijn wederhelft kon dit niet ontkennen. We blijven dat vergelijken met onze vorige MX-5 van het type NA. Een wereld van verschil. Zeker, misschien stuurde de NA zelfs nog scherper, maar comfort werd niet met een hoofdletter geschreven. Een trip als deze vormde veel meer een aanslag op het gestel waarop je na enige tijd wel uitgekeken raakte. In de NC blijf je echter genieten, steeds weer verlangend naar een volgend sprintje of nog een setje s-bochten. Kortom, we hebben genoten. En dat bij een verbruik dat steeds rond de 1 op 14 blijft liggen. Voor de purist is een NC wellicht wat afgedwaald van de oorspronkelijke opzet, maar voor mij vormt het een ideaal compromis waarvan je heel langdurig kunt genieten.
Geen nieuws, dus goed nieuws.
Inmiddels weer tienduizend kilometer verder en al die tijd was er feitelijk geen nieuws te melden. De mazda wordt iedere dag gebruikt en tikt de kilometertjes enthousiast weg. Het verbruik varieert tussen 1 op 13 en 1 op 14,5. Ook geen reden tot klagen dus. Ook qua onderhoudsbeurt geen bijzonderheden. Dit jaar staat de auto in de winter op michelin alpin banden. Die bevallen erg goed. De auto ligt er rotsvast mee op de weg en de banden voelen minder soft dan de vorige winterbanden die ik gebruikte. Is het glad, dan valt er nog best met de mazda te rijden, maar het blijft wel opletten. Een zwaaiend achterste heb je best snel, maar ach, daar kun je ook veel lol aan beleven.
Een ritje van 2800 kilometer
De afgelopen twee weken hebben we met de Mx-5 een tourtocht gemaakt via Calais naar zuid en zuid-west Engeland. Een tocht van een kleine 2800 kilometer waarbij de auto ons iedere dag weer veel plezier bracht. Hellingen van meer dan 25%, wegen zo smal dat beide spiegels de heggetjes toucheerden etc. Het deerde niets. Met een mooi donker uitlaadgebrom op de achtergrond genoten we in behoorlijk comfort van onze route. De radio bleef uit. Haar eigen sound was veel mooier. En natuurlijk was het dak vrijwel permanent open. Van Folkestone tot Cape Cornwall en weer terug. Het was permanent genieten. Het motortje deed geen slag verkeerd en het verbruik lag tussen 1 op 14,5 en 1 op 15,5. Maar we tourden dan ook rustig. Nadeel is wel dat je van het landschap weinig ziet in een lage auto tussen de typerende heggetjes. Maar goed, dan stap je gewoon wat vaker uit. Ook een mooie test om het geboden comfort op waarde te schatten. Dat is absoluut in orde. Het zijn prima stoelen en je hebt een comfortabele zit achter het stuur. Ook bij dit soort afstanden ontstaan geen fysieke ergernissen. Wel zit de bijrijder qua beenruimte wat minder ruim, maar het leverde geen echte problemen op. Ik had dit met de vorige mx van het type Na toch anders ervaren, zo schat ik in. De Nc is echt een stuk comfortabeler, maar dus ook minder scherp. Het is een keuze. Mij bevalt dit prima. Qua bagageruimte is het net te doen. Kleding voor twee personen voor twee weken, toilettasjes en extra schoenen. Daarmee was de bak wel zo ongeveer vol. Maar meer heb je ook feitelijk niet nodig. En het scheelt in de uitgaven tijdens de reis. Er kan niets meer bij!
P.S. Echt een MX-5 land, dat Engeland. Niet eerder kwam ik zo veel soortgenoten tegen.
Betrouwbaar en betaalbaar speelgoed.
Eigenlijk is zo'n MX-5 natuurlijk een stukje speelgoed voor alledag. Overbodige luxe ook. Maar als dat zo betrouwbaar en betaalbaar is, dan valt er niets te zeuren. Net de 140000 km beurt achter de rug. Niets bijzonders en voor 262 euro weer helemaal fris. En daarvoor krijg ik dan dagelijks plezier, zelfs of vooral in de file tussen al die oersaaie leasemobielen. En dan in het weekend bij de eerste voorjaarszon lekker open touren over dijkjes en binnenwegen. Het leven met de MX-5 is mooi, erg mooi!
Update
Het jaar bijna voorbij en Dolores weer zo' 25000 kilometer meer op de teller. De auto houdt zich prima. Tussentijdse kwesties bleven beperkt tot een nieuwe accu en het vervangen van een dimlicht. Overigens is dat bij dit type auto een tijdrovende klus, zelfs bij de Mazda dealer, en daarmee ook verhoudingsgewijs kostbaar. Verder houdt de auto zich prima. Sechts de onderste bevestigingspunten van de raamspijltjes bij de zijramen maken zichtbaar dat de auto een intensief leven leidt. Verder geen roest, geen beschadigingen en geen storingen. Een leukere vorm van dagelijks woon-werkverkeer is voor deze prijs per kilometer volgens mij niet te vinden.
Antislip ingrepen keren terug.
Recent twee nieuwe achterbanden laten monteren. Dezelfde banden als waar ik de auto ooit mee kocht. Nu valt op dat sindsdien het eerder beschreven ingrijpen van het antislip systeem weer veelvuldig optreedt, vooral in bochten naar links. Destijds verdween het vanzelf en dat zal nu dus vast ook zo zijn. Wellicht moeten de bandjes net iets ingereden zijn voor optimale grip. Maar vervelend is het wel. Er valt zo echt niet sportief een bochtje te pakken, terwijl de mx daartoe nou juist van nature uitnodigt. Verder recent een kleine reparatie laten doen aan de schakeling naar de airbag en gordelspanners onder de bijrijderstoel. Er kwamen steeds vaker meldingen van storingen in het airbagsysteem. Daar wil je natuurlijk blind op kunnen vertrouwen. Voor een heel klein bedrag is dit nu weer verholpen.
Une grande dame!
Deze voiture heeft inmiddels bijna twee ton op de teller staan en blijft de dagelijkse kilometers tot een feestje maken. Probleemloos zijn we naar de volgende beurt toegereden en evenzo probleemloos gaat het vast weer verder. Inmiddels op haar winterbandjes zijn ook de vroegtijdige ingrepen van het anti-slip-systeem als sneeuw voor de zon verdwenen. Na een periode waarin we verhoudingsgewijs wat minder kilometers draaiden, gaan we vanaf 2018 weer vol aan de bak.
Klemmende rem
En na alle zorgeloze kilometers is daar (eind januari 2018 km-stand 199000) opeens iets vreemds wat het autorijden zeer onaangenaam maakt. Zonder aankondiging begint de auto op de snelweg spontaan te bonken en trillen. Eerst dacht ik aan een lekke band en heb dus zelfs twee keer langs de weg gestaan om te controleren. Maar ze stond prima op haar bandjes. Dus doorgereden maar steeds weer kwam het gebonk en getril terug, bij wisselende snelheden en verdween dan ook weer op onnavolgbare wijze. Dus doorgereden naar de garage en daar werd na enig zoekwerk geconstateerd dat de rechter voorrem zichzelf vastzette. Dat euvel dus snel verholpen. Verbazend, want het gebonk leek van achteren te komen als ik reed. Maar de garage had weldegelijk gelijk. Inmiddels al weer enkele honderden zorgeloze kilometers verder. Nog heel even en we zetten de 200.000 kilometer op de teller. Best karretje!
Inmiddels anderhalve maand verder is er toch een nieuwe remtang gemonteerd. Bij de bandenwissel bleek de rem weer moeilijk los te komen. Dus besloten niet verder te tobben, maar vervanging te regelen. Zo staan we opeens veel bij de dealer, want tussen de twee beschreven bezoeken zat nog een reparatie. De motor begon in te houden bij het accellereren en is daarom inwendig gereinigd. Nu voelt ze weer vertrouwd atletisch, zij het dat er nog steeds rond 3500 touren een plotselinge versnelling optreedt. Het motorkarakter is daarboven ook veel soepeler dan onder dit tourental. Het lijkt wel een vtec. Maar er is nu wel weer goed mee te leven. Allemaal geen kostbare zaken, maar het is zo wel weer even genoeg geweest.
Alpen en schokdempers
We zijn net terug van een mooie reis met de mx5 naar het berner oberland in Zwitserland. Daarvoor nog net op tijd de achterschokdempers kunnen laten vervangen. Die waren helemaal op, maar dat mag bij deze kilometerstand. De kosten van beurt plus vervanging waren 935 euro, hetgeen mij niet tegen viel. Verder heeft de auto zich prima gehouden. Gemiddeld reden we zo 1 op 15,5 en soms dus nog gunstiger. Natuurlijk toerden we wel rustig, maar op de snelwegen draaiden we gewoon tempo en het vele klimmen en dalen was dus ook geen punt. Topprestatie was wel het bestijgen van de griesalp. Een klim van enkele kilometers met stijgingspercentage van 28%, smalle weg en veel korte haarspeldbochten achterelkaar. Ok, ze moest in haar eeste versnelling en het esp greep in de bochten soms wel in omdat de wielen doorsloegen, maar ze kwam probleemloos boven. Enig minpunt is momenteel een gonzend geluid dat lijkt te worden veroorzaakt door een cuppende band. Hoogst irritant. Wellicht tijd voor vervroegde vervanging van de betreffende band.
Erop of eronder.
Vandaag een grote beurt voor de mx-5 met daarbij een aantal verzoeken ten einde te bereiken dat de dame eindelijk weer lekker zou gaan rijden. Ze trok steeds vaker scheef, trilde hevig bij het remmen, maakte constant gonzende geluiden in het vooronder, kortom, ze reed uiterst onplezierig. Dat alles bleek veroorzaakt door een combinatie van cuppende voorbanden en kromme remschijven. Inmiddels enige dagen na de reparatie, kan ik gelukkig melden dat zij weer helemaal de oude is. Weg zijn de gedachten om haar in te ruilen. Zoals ze nu rijdt, kan ze nog makkelijk een ton meer op de teller zetten.
Probleemloze kilometers
De Mx-5 functioneert sinds het vorige bericht probleemloos. Elke dag draait zij moeiteloos haar kilometers. Het verbruik loopt nu iets op, maar dat valt te verklaren uit de vele file-kilometers en het gebruik van stoelverwarming (heerlijk) en airco. En dan nog is net onder de 1 op 14 geen slechte score. Vervelend waren de nekklachten die ik kreeg, mede veroorzaakt door het vele autorijden. Na wat zoekwerk (en fysio) op advies de stoel twee tandjes naar voren en de rugleuning iets meer achterover. Sindsdien nemen de klachten snel af. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat de bestuurdersstoel na 230.000 kilometer ook een beetje doorgezeten raakt. Dat idee had ik nog niet, maar heel vreemd zou het natuurlijk niet zijn. Benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen.
Proefrit; wikken en wegen.
Had mijn dealer toch opeens een type c faceliftmodel staan met de 2.0 liter motor en een automaat. Daar moest ik als filedier het mijne van weten. Immers, voor dagelijks vervoer is de Mx5 zeer geschikt, met de zon op je bol als dikke plus, maar dat eeuwige schakelen in de dagelijkse files....en het worden er nog veel meer zegt men. Dus een proefrit gemaakt. Moorddadig lekker motortje, die tweeliter. Duidelijk meer vermogen dan mijn 1.8 op leeftijd. Deed me terugdenken aan hoe Dolores was toen ze nog jong was en weinig kilometers had gedraaid. Ongenadige trap in je rug als je vol gas geeft. En ondanks dat het een automaat betreft, toch de mogelijkheid om te schakelen met pook of stuurflippers. Prachtig en functioneert rimpelloos. En toch kon ik er niet voor vallen. Ben ik een emotionele zak die geen afscheid kan nemen van een auto die hij al te lang heeft? Ik weet het niet. Maar sportief rijden is toch met een schakelpook makkelijker en leuker. Gevoelszaak, dat zeker. En touren kan ook met een schakelbak, dat weet ik uit ervaring. Maar bovenal ben ik nog altijd volledig ondersteboven als ik Dolores tref. Niets aan te doen. Ik rijd haar op tot ze echt niet meer kan.
Oerdegelijk
Vandaag, 26 februari 2019, mocht Dolores weer naar de garage voor een onderhoudsbeurt. Nu we besloten hadden haar niet in te ruilen was het tijd om haar gereed te maken voor het voorjaar. En wat bleek.....niets bijzonders. Gewoon een standaard beurt zonder bijkomende kosten. Degelijk en betrouwbaar dagelijks vervoermiddel met een enorm fungehalte. Kom daar eens om bij andere merken!!
Het duurde even, maar inmiddels is de bijbehorende factuur ook ontvangen. Een grote beurt conform fabrieksopgave voor uiteindelijk een kleine vierhonderd euro. En dan mag je weer 15000 km verder. Heel schappelijk, zeker gezien de inmiddels hoge kilometerstand van nog net geen 240000 en het gebruik in weer en wind.
Remmelarij
Toch iets te vroeg gejuichd bij het beurtbericht. De remmen van de mx-5 achter piepten steeds vaker en begonnen ook metalige geluiden te maken. Door haperende geleidingspennen bleven de remblokken slepen en natuurlijk ook snel slijten. Gelukkig ook weer snel verholpen tegen geringe kosten. De remmen lijken de meest storingsgevoelige onderdelen van deze Mx-5. Maar bij deze kilometerstand mag je daar natuurlijk niet te hard over oordelen.
Niet langer daily driver.
Na lang wikken en wegen is de kogel door de kerk. Voor dagelijks gebruik is een automaat aangeschaft. Wel een cabrio, maar dan ruimer en in staat om ook een caravan te trekken. Maar van de MX-5 neem ik geen afscheid. Die blijft er naast, voor de fun. Ze leverde nog maar weinig inruilwaarde op (ca. 4000 euro) en is mij veel meer waard dan dat. Perfect onderhouden, historie bij drie liefhebbende eigenaren vanaf dag 1 bekend en op schrift in mijn bezit. En ja, veel kilometers gedraaid, maar vooral heel veel rustige snelwegkilometers. Daar gaan wij, bovenal de jongste dochter, nog lang en intensief van genieten. Deze review wordt dan ook zeker vervolgd.
Onverstoorbaar
Sinds de MX-5 niet meer dagelijks wordt gebruikt komen de kilometers er nog maar mondjesmaat bij. De dochter geniet wel met volle teugen van elke rit die ze er mee maakt. De auto zelf doet onverstoorbaar haar werk. Weer een beurtje met apk verder en weer niets bijzonders. Overigens blijkt een blonde jongedame in een dergelijke auto wel een magneet voor aandacht van heren. Misschien had ik toch beter een minder opvallend autootje ter beschikking kunnen stellen....
Kostbare reparatie
Een jaar verder, waarin er slechts een kleine 9000 km met de Mx5 is afgelegd. Weer tijd voor beurt en apk, waarbij dit keer wel sprake bleek van een defect, te weten van de compressor van de airco. Nu kun je best rijden zonder airco, zeker wanneer je vrijwel alle kilometers open maakt. Maar in de winter wordt het interieur toch wat klam en dan is een airco die functioneert toch echt wel waardevol. Een nieuwe compressor bleek echter ruim 1400 euro te gaan kosten en dat staat niet in verhouding tot de dagwaarde van de Mazda. Ook een imitatie bleek kostbaar. Dus uitgeweken naar een tweedehands uit een minder gelukkige Mx5. Al met al nu beurt, apk en reparatie voor een kleine 1000 euro, dankzij het meedenken van mijn garage, Kooiman te Oud Beierland. Daar ben ik dus onverminderd enthousiast over. En ja, vandaag weer even gereden in Dolores. Die kans krijg ik niet zo vaak meer. Het blijft toch echt een moordwijf! Zalige automobiel.
Van oude dames en hun ongemakken.
Dolores is inmiddels op leeftijd en krijgt te maken met de lasten van de ouderdom. Ze bleek plots behoorlijk incontinent. Het water droop onder het dashboard uit en maakte dat de voeten van de chauffeur uiteindelijk gewoon in een plasje water stonden. Dus weer snel naar auto Kooiman. Daar bleek het euvel veroorzaakt te worden door de doorvoerthule van de motorkap-kabel. Alles is ontvet en afgekit en het interieur zo vergaand mogelijk droog gemaakt. Daarna bleef het bij het besproeien droog. Nu dus even waakzaam blijven of het nog terugkeert. Zo niet dan valt het weer alleszins mee.
Zondvloed
De lekkage bleek toch een hardnekkig probleem. Een tweede reparatie mocht niet baten. Water kwam weliswaar de voetenruimte niet meer in, maar achter de bestuurdersstoel stond na twee weken met regen een plas van twee centimeter diep. Als je de auto afremde zat je plots in een golfslagbad! Amusant, maar toch liever niet. Dus weer een week drogen en zoeken bij Kooiman. Wat bleek? Er zat een boomvruchtje in de afvoerbuis en sloot dat dus vergaand af. Eikel! Ja dat dus ?. Nu weer kurkdroog retour, wat toch prettig is bij nachtvorst. Kunnen de schaatsen gewoon in het vet blijven. Nu maar duimen dat dit de laatste lekkage was. Want o, wat is het verder toch een heerlijk autootje.
Veel plezier, lage kosten.
Na de vorige review gelukkig geen bijzonderheden meer. De voeten blijven weer droog en de kilometers verlopen als vanouds. Heerlijk dus. Nu weer tijd voor APK en grote beurt. En dan dus niets bijzonders! Bij deze km-stand is dat dan weer wel bijzonder. Gewoon nieuwe vloeistoffen en bougies en verder niets. Zoveel fun voor zo weinig geld is echt wel typerend voor de MX 5. Wij gaan weer een jaar verder genieten.
PS. Pookknop
Oke, er is toch iets wat slijt in het interieur van de MX5. Ik vergat het eerder te melden, maar ergens rond de 260000 liet de lederen bekleding van de versnellingspook definitief los. Sindsdien rijden we met een kale plastic pookknop. Kan ook, maar is niet chique. Ik heb al gekeken naar een fraaie vervanging. Keuze genoeg. Alleen komt de smaak van mij en mijn dochter niet geheel overeen. ?
Heren cabrio tour weekend.
Recent drie dagen met vier cabrio's en acht heren door de Achterhoek en over de Veluwe getourd. Honda s2000, BMW 430, onze eigen Opel Cascada en onze MX 5 "Dolores" als invalster omdat de Streetka schade had opgelopen. Ieder reed in alle auto's. De waardering voor de MX 5 was groot. Onmerkbaar dat ze meer dan 150000 op de teller had staan. Alleen pookknop en bestuurdersstoel verraden haar een beetje, maar de techniek en plaatwerk zijn top. Ook enorme waardering voor wat ze biedt. Niet zo afstandelijk als het luxe, razendsnelle, digitale "powerhouse" van BMW, niet zo ruim en comfortabel als de vaak ondergewaardeerde Opel, niet zo scherp, snel en brullend als de nu al "klassieke" S2000, maar van alles een soort grootste gemene deler. Geen matige mengelmoes echter, maar een heerlijk evenwichtig autootje. Vlot, lekker scherp sturend, niet te stug, net voldoende ruimte en met voelbare techniek. En heel betaalbaar. We hebben een winnaar! Maar dat wisten we al een tijdje. Ik heb haar weer overgedragen aan dochterlief. Heerlijk om er weer even zelf mee aan de slag geweest te zijn.
Pookknop 2
Nog even terug naar de pookknop. Inmiddels bij IL Motorsport een vervangende pookknop besteld, ontvangen en gemonteerd. Mat aluminium, heel chique en het pookje is er nog net iets korter door. Dat schakelt heerlijk. En een stuk beter betaalbaar dan een vervangende originele lederen exemplaar. Heel tevreden dus.
Slijtage
Onze mx-5, Dolly voor intimi, voldoet nog steeds prima. Dochterlief toert voor haar werk over het eiland en sprokkelt zo nog heel wat kilometertjes bij elkaar. Het gaat langzamer dan voorheen, maar dat heeft de inmiddels wat oudere dame ook wel verdiend. Het plezier is bij iedere rit nog steeds enorm. Het dak wordt inmiddels wat smoezelig. Geeft niets want het is vrijwel altijd open, dus opgevouwen. Maar toch, ik ga er binnenkort wel eens iets aan doen. Verder weigert de centrale deurvergrendeling dienst. Op een enkel geluksmomentje na, moeten we de deuren handmatig met de sleutel openen. Afstandsbediening? Hoe-bedoel-u-? Maar ach, mag het ook na zoveel kilometers en natuurlijk op zekere leeftijd (15). Het zij haar vergeven. Binnenkort Apk en dan laten we gelijk eens even kijken wat er nou precies met de sloten mis is.
Voortaan handbediening.
Inmiddels is Dolores weer door de APK heen en voorzien van nieuwe bandjes. Daarbij is onderzocht wat er mis is met de deursloten. Dat blijkt toch echt een gevolg van slijtage door het veelvuldig gebruik. De sloten missen de kracht om nog op commando van de afstandsbediening hun taak te volbrengen. Een oplossing is de volledige vervanging van de sloten, maar dat achten we in financiële zin toch wel een brug te ver. Daarom verkiezen we vanaf nu de handbediening voor de ontgrendeling. Daar wordt het plezier echt niet minder om. Deze laatste weken heb ik weer regelmatig zelf met de oude dame over de Hoeksche wegen getoerd en dus weet ik weer wat ik gemist heb. Wat een heerlijk scherp sturend pretmachientje is het toch. We zijn er nog lang niet op uitgekeken!
Rustige winter
Vorig najaar voor Dolores nieuwe winterbanden gezocht en gevonden, op prachtige originele velgen bij Cabriotrading. Voor een schappelijk bedrag vier banden en velgen die feitelijk in betere staat zijn dan onze eigen velgen. Daar de winter prima op doorgekomen en nu al weer terug naar het zomerrubber. De MX-5 blijft onverslaanbaar in plezier per euro en heeft geen slag verkeerd geslagen. Enig euvel is dat het zwarte dakje nu wel steeds sneller groen kleurt. Een goede wasbeurt helpt, maar ik denk dat een keer iets meer nodig is dan dat. Ach feitelijk kan de hele auto wel een goede schoonmaakbeurt gebruiken. Winter en oogsttijd hebben haar vuil achtergelaten en dochterlief is niet echt van het wekelijks poetsen…
Verder met veel plezier op weg naar de 3 ton op de teller.
Natte boel.
Inmiddels heeft de MX5 de zeer verdiende wasbeurt ondergaan. Ze staat er weer stralend bij. Zij het dat het onder de linker stoel zeiknat was geworden. Nou had ik ook veel water gebruikt om het dak te reinigen….maar toch! Na enig zoekwerk zag ik ook een plas water in de hoek van de berging voor het dak staan. Dus er ging een lichtje op. Mogelijk verstopte afvoer, want die zit daar ergens in de hoek verstopt. Enig zoek en prikwerk met breinaalden hielp de afvoer te vinden en door te prikken. Toen liep het water gelukkig weer onder de auto de straat op. Euveltje opgelost dus. En met het mooie weer van dit moment droogt de vloerbedekking ook snel. Neemt niet weg dat het een bekend en in mijn ogen knullig kwaaltje van de MX5-jes betreft. Er zou toch iets bedacht moeten kunnen worden om dat snelle verstopt raken van die afvoerkanaaltjes te voorkomen.
Drie ton en een keerring,
Vandaag is de grens van 300000 kilometer dan toch echt gepasseerd. Dat is toch een nette prestatie! Helemaal vlekkeloos verliepen de laatste kilometers niet. Bij de apk bleek sprake van forse lekkage vanuit het differenteel. Dat maakte vervanging van de keerring noodzakelijk. Financieel even slikken, maar een kleine 400 euro is nou ook weer niet hemeltergend. Ze heeft immers ook heel wat kilometers achter de kiezen en zadelt ons slechts zelden met extra kosten op. Dus we klagen niet. De oude vertrouwde lekkage kwam ook weer terug, maar ook dat kon vakkundig worden opgelost. Inmiddels rijdt dochterlief al weer stralend in haar Dolores rond. Dan nog even terzijde over de eerder vermelde nieuwe pookknop. Hij is prachtig, maar van metaal. In de volle zon kan dat wel onaangenaam heet worden. Iets om even over na te denken dus.
Dame met nukken.
Was ik nog net zo lovend over Dolores, laat ze ons in de steek! Opeens was starten wat haar betreft een no go. Kapsones nu ze de drie ton bereikt had? Arrogante dwarsigheid? Maar nee, het viel mee, gewoon een accu die de geest gaf na vele kilometers trouwe dienst. Vervangen en ze gaat weer als een speer.
Even genieten.
Vandaag na lange tijd weer eens een stukje gereden in de Mx-5. Het was weer even echt genieten. Het klik-klak-schakelgedrag, feilloos uit een kleine polsbeweging, het scherpe sturen, het gevoel de auto aan te trekken als een oude vertrouwde jas…. Heerlijk! Bijzonder hoe aangenaam en probleemloos deze auto functioneert na 306700 kilometers. Ook een klein tikje zorgen….hoe lang gaat dit nog zo blijven? Hopelijk nog vele fijne kilometers lang, maar slijtage houd je niet tegen natuurlijk.
Klein puntje van aandacht ook. Het geluid tijdens het rijden varieert enigszins als een bocht naar links wordt genomen. Het gonst dan ietwat, minimaal maar toch hoorbaar. Even naar laten kijken bij aanstaande bandenwissel. Wellicht slijtage van een wiellager of gewoon een cuppende band. Overigens even alle facturen vanaf aankoop gecheckt en nog nooit vervingen we een wiellager. Dus ja, het zou zomaar eens kunnen. We gaan het zien.
Wiellager vervangen.
Inmiddels is duidelijk wat het geluid waar ik over schreef veroorzaakte. Inderdaad een versleten rechter wiellager. Dat is nu vervangen en de mx5 is weer haar oude vertrouwde zelf. Scherp sturend, geen vreemd gegons, heerlijk genieten dus. Kosten vielen alleszins mee. Inclusief bandenwissel dik 550 euro. Na bijna 310000 km mag je over enige slijtage niet klagen. En als dit dan de prijs voor het herstel daarvan is, kan ik alleen maar heel content zijn. Magisch lekker karretje.
Geen nieuws is goed nieuws!
De Mx-5 heeft haar jaarlijkse beurt achter de kiezen. Ze piepte hardnekkig bij het sturen naar links, dus we maakten ons best zorgen. Enfin, dat werd veroorzaakt door een loshangend plaatje, hetgeen nu is vastgezet. Niks geen gepiep en gekrijs meer. Verder niets bijzonders, wat nieuwe olie, filters vervangen, vloeistoffen, een lampje, wisserbladen en dat was het wel zo ongeveer. Dit levert zo wel een heel aangenaam jaarkostenplaatje op. Natuurlijk moesten we het afgelopen jaar tussentijds wel wat zaken vervangen, maar ja, dat mag bij deze kilometerstand verwacht worden. En de kosten zijn ook dan steeds schappelijk. Buiten dat doet ze geen slag verkeerd en levert ze dagelijks een brede glimlach op. Ze mag weer een jaartje door en we vertrouwen erop dat ook dat weer betaalbaar en relatief zorgeloos zal zijn.
9,0
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
Had je deze auto's al gezien?
Lees ook
Een klassieke Mazda MX-5 of een youngtimer? Weet dat de NA de leukste is!
Deze heerlijke roadsters koop je nu voor €7.500, in lente 2024 kan het zo maar meer zijn
Test Mazda MX-5 - op pad met alle vier generaties
Op zoek naar een roadster voor 10.000 euro
