Lancia Thema 8.32 (1987)

autoreview

23 maart 2011 om 08:35

Uitvoering	Thema 8.32
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1987
Jaar van aanschaf	2000
KM-stand bij aanschaf	105.000 km
KM-stand laatst	0 km

Ode aan een oude liefde...

23 maart 2011

Een van de auto's die me het meest is bijgebleven is de Thema 8.32. De auto heb ik enkele jaren dagelijks gebruikt, daarna nog een aantal jaren als tweede auto.

In de tijd dat muziek nog mooi was, dat vrouwen blond gepermanent waren, stoere mannen een matje hadden en eigenlijk alles beter was, de jaren '80 dus, kwam er een samenwerkingsproject tot stand tussen Fiat, Lancia, Saab en Alfa Romeo, het type Quatro project. Er werd gezamenlijk een platform ontwikkeld, waarop alle 4 de merken een auto bouwden. Van deze 4 types heb ik er 3 regelmatig bereden;
-Fiat Croma. Een verschrikkelijk lelijke auto, maar wel een waar ik trots op was. De auto was voorzien van een 2,5 td, destijds de snelste diesel met 115 pk. Korte tijd later werd deze titel overgenomen door de mercedes 300 turbodiesel. De Croma was een dure wagen in onderhoud, maar dat zal vooral gekomen zijn door de hoge km.stand bij aanschaf; de wagen had toen al ruim 180 gelopen.
-De Alfa 164; ik heb een paar jaar gereden in een bloedrode 2.0 twinspark, op gas. Een geweldige wagen waar regelmatig zo'n blondine in verdween. (tijdelijk uiteraard). De Alfa is na ongeveer 320.000 km door iemand die 'm geleend had om een lantaarnpaal gevouwen. Een van mijn broers reed toen een zwarte td, ook een geweldige wagen.
-Lancia Thema; hiervan zijn er diverse door onze familie gereden. Van 2.5 td tot 3.0 V6, een auto waarin je je heel rijk voelde.

Door de jaren heen zijn de herinneringen aan die auto's steeds mooier geworden. Toen ik daarom de kans had een 8.32 te gaan rijden heb ik daar niet lang over nagedacht. De wagen werd me aangeboden door een Laciofiel die hem uit Duitsland gehaald had. De wagen was erg netjes, het was een bruine type 1 met gele striping. Ook het onderhoud werd door deze man verzorgd. Ik heb eigenlijk nooit grote reparaties aan deze auto gehad, wel het reguliere onderhoud. Het verbruik viel me wel mee, hoewel ik exacte cijfers moet schuldig blijven. Als mijn herinnering klopt reed ik ongeveer 1:8.

De legende gaat dat Lancia, ook toen al eigendom van Fiat, bij wijze van verjaardagscadeau voor mijnheer Agnelli (destijds de Capo di tutti capi van Fiat) een Thema ombouwde door er o.a. een Ferrarimotor in te lepelen. Na een rondje gummen was Agnelli zo enthousiast dat hij uitstapte en riep "die gaan we in serie bouwen". Wat er ook van waar is, feit is dat de 8.32 in die tijd een vrijwel unieke status had. Tegenwoordig hebben veel merken een speciale afdeling (BMW M, Mercedes AMG, Audi RS, etc.) maar die modellen waren toen erg dun gezaaid.

De 8.32 wijkt in veel opzichten af van de "normale" Thema. Te beginnen met de motor, een 3 liter V8 met een kenmerkende snerp op hoog toerental. Voor toen veel vermogen, 215 pk bij een relatief laag eigen gewicht. (we praten over 1986). Het interieur van een standaar Lancia is luxe, een 8.32 is de overtreffende trap; een uitgebreider klokkenwinkel, dashboard naar je toe gericht, stoelen die veel meer stelmogelijkheden hebben, en dat alles afgewerkt met veel leer en alcantara. Het onderstel is wat stijver, en ook in te stellen (electrisch). Bij twijfel kan je een 8.32 herkennen aan de naven (5 gaats velgen, standaard 4). De 8.32 werd in afwijkende kleuren geleverd, met een opvallende striping. Ten slotte vind je aan de achterzijde een spoiler die omhoog komt vanuit de kofferdeksel, te bedienen door een stuurhandle.

Een van de mooiste dingen van de Lancia is de uitstraling; een wolf in schaapskleren. Ik herinner me dat ik een keer met hoog toerental aan kwam rijden bij een dorpje. Toen ik daar af moest remmen kwamen er een paar jongens aan rennen. Ik reed er stapvoets langs, m'n raam was open, en ik hoorde er een tegen een ander zeggen "O, 't is maar een Lancia..".
Ik reed eens met de auto door Duitsland. Zoals de meeste mensen weten kunnen die duitsers erg irritant zijn; als je er flink de sokken in heb komen ze nog al knipperend en zeurend achter je rijden. Ik heb de zaken toen met de 8.32 even goed rechtgezet. Het is een kostelijk gezicht om de reactie van een duitser in een duits premiummodel te zien, die ingehaald wordt op volle snelheid door een ouwe k*tLancia, die eerst hevig heeft zitten duwen en seinen. Ik denk dat ik zoiets niet meer zou durven, de Lancia was, ondanks de spoiler, eigenlijk best nerveus op hoge snelheid.

Op de een of andere manier kom ik vaak erg onverwachts van auto's af. Zo ook van de Lancia. Op een zomernacht in 2008 vloog de stalling in de fik. De tweede foto die geplaatst is, is an ook genomen tijdens de afscheidstoer van de Lancia. (de eerste vond ik op internet, ik heb zelf geen foto's van de auto in goede staat.) De auto was totaal verwoest. Helaas kon ik niet aantonen dat de auto in goede staat was, de verzekering heeft daarom niets uitgekeerd. Het heeft me ook de nodige boetes en moeite gekost om de auto van naam te krijgen; de papieren lagen erin. Als wraak heb ik daarom weer een 8.32 gekocht. Een blauwe type 2 met zwart leer. De auto moet nog klaargemaakt worden, 1 kop schijnt revisie te behoeven. Ach, ik heb de tijd....

Voor mensen die de aanschaf van een 8.32 overwegen: Koop een goed onderhouden exemplaar, dan valt het in kosten wel mee. Lancia's zijn rijk uitgerust met electrische snufjes, de snufjes kiezen wel vaak zelf of ze op het moment dat je er een beroep op doet dienst hebben of niet. Daar moet je wel een beetje tegen kunnen. Maar koop een 8.32 als je een liefhebber bent, en laat je niet bang maken door negatieve verhalen. Het is een auto die je een rijk gevoel geeft, en enorm veel luxe en prestaties voor z'n geld.

Oude liefde roest niet!!

20 december 2016

Dat is een mooi gezegde. In het geval van een Lancia klopt er natuurlijk niets van, want iedereen weet dat die dingen roesten als de p*st...

Ik heb al enige tijd een 8.32 in de schuur staan als vervanging voor mijn vorige exemplaar. Maar helaas heb ik nog steeds geen tijd en gelegenheid gehad de auto klaar te maken. En je weet hoe het dan gaat, de auto onder een zeil, en voor je weet is er weer een jaar voorbij.

Tot vandaag.
Want vandaag moest ik even met een auto naar de garage. Omdat het een paar uur zou duren voordat de auto waar ik mee was gekomen klaar zou zijn, vertelde men mij dat ik maar een auto moest meenemen.

In het rijtje stond een Lancia. Het was de mijne. Grijsbruin, gele striping. Kiezen was niet moeilijk. Met een grijns van oor tot oor haalde ik de sleutel. Instappen was thuiskomen. De motor, de roffel, de geur.
Vandaag beleefde ik mijn verleden.

Beste lezer, wees niet bang, ik word rationeel. Bovendien was het interieur van dit exemplaar een andere kleur (zwart leer). En het is tenslotte de bedoeling mijn ervaringen zo objectief mogelijk aan je over te brengen.

Vandaag hebben auto's standaard een veel hoger vermogen. De 8.32 type 2 (met katalysator die vermogen wegvreet, type 1 heeft meer vermogen) heeft 215 pk. Naar de maatstaven van vandaag erg weinig voor een "powersedan". Maar het zijn toch flinke paarden, hoor.
Ik begon weer automatisch te rijden zoals ik dat in vroeger tijden deed. Alsof het de laatste dag was, zeg maar. En als je dan nog een kans wil maken om de dans te ontspringen, biedt de 8.32 een goede mogelijkheid. Op de een of andere manier is de auto tussen het hedendaagse verkeer snel.

Op laag toerentaal loopt de motor niet heel glad, boven de 3.000 rpm begint 'ie het prettig te vinden. Boven de 4.500 gebeurt er iets magisch. De druk in de rug neemt toe en ik weet zeker dat de grille zijn hoeken in een glimlach krult. Ik in ieder geval wel. De tranentrekkende toerengier van de motor is de zalf op de ziel van een petrolhead.

Ik stop, ik word weer zakelijk.

Het verbruik; tja, ik moest tanken. Dus dat heb ik gedaan. Ik herinner me dat ik vroeger zo'n 1:8 reed, zou goed kunnen. Maar wat kan ik er van genieten om de auto zo te zien staan als ik naar buiten kijk bij het tanken...
Comfort; de auto heeft geen navigatie, geen head-up display, en nog veel meer niet. Maar, goh, wat is 'tie lekker.
Bouwkwaliteit; iedereen weet dat Italiaanse auto's niet best zijn. Maar hij is niet uit elkaar gevallen.

Tot dusver mijn ervaringen.

Ik ben in de gelukkige gelegenheid (geweest) om in veel auto's te rijden. Maar iedereen heeft wel ergens een zwak voor. Ik heb nu eenmaal iets met de 8.32. Het zorgt voor de geromantiseerde kijk die ik op de auto heb.
Maar mocht iemand dit lezen die geen grote beurs heeft maar wel een toekomstige klassieker (ik garandeer niets ;-) ) willen kopen is de 8.32 een goede keuze. Vandaag zijn ze nog niet duur, het onderhoud valt mee, en hij rijdt heel wat beter dan veel andere youngtimers. Dus, objectief gezien, hoe moeilijk dat voor mij ook is, bekijk het als een beleggingsmogelijkheid.