Lancia Lybra SW 2.0 20v LX (2000)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Lybra SW 2.0 20v LX
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2000
Jaar van aanschaf	2009
KM-stand bij aanschaf	110.000 km
KM-stand laatst	192.000 km

Italiaanse Mercedes

116.000 km
25 september 2009

Omdat het zonde is om de Alfa 33 op te rijden op het dagelijkse woon-werkverkeer en die ’s winters door de pekel te slepen, mag die genieten van een rustige oude dag. Ook werd de roep op ‘iets moderners’ hier in het huishouden steeds luider. Ook moest er en auto komen met meer dan vier cilinders – simpelweg omdat geen andere viercilinder aan de sensatie van de Alfa boxer kan tippen. Een Alfa V6 ligt dus voor de hand. Maar helaas: als 155 zijn die onvindbaar, als 156 te klein voor ons vierkoppige huishouden en als 166 toch een tikkie te veel van het goede.
Geen Alfa dus, maar een Lancia Lybra met vijfcilinder is beslist geen straf. Ze zijn voor een appel en een ei te koop en vaak ook nog te vinden met lage kilometerstanden. Deze is altijd dealer onderhouden en is in de enig juiste uitvoering: de zwaarste benzinemotor, beige alcantara en metallic zwart aan de buitenkant. Een kleine beurt had hij wel even nodig. Kost bij de Lancia-dealer 400 euro. Dat was inclusief een kapot raammechanisme. Die begaf het al op de eerste dag. Het is een standaardklacht bij deze auto’s. De dealer had een ruilsysteem waardoor de reparatie ‘slechts’ 150 euro kost. Mijn ontmaagding al Lancia-rijder was al met al een onprettig gevoel.
Ik ben er nog steeds niet uit of ik de auto nu een mooi elegante verschijning vind of een fout staaltje Italiaans overdesign. Ik moet ik elk geval erg wennen aan die rare kikkerogen en de ‘chromen’ strips op het dak en langs de achterzijde. Als je een Italiaan laat ontwerpen door een Amerikaan, is dit wat er van komt. Dat het altijd erger kan, bewijst de Thesis – die is pas echt mooi van lelijkheid.
Na de superlage Alfa is de hoge zit in de Lybra weer even wennen. De vijfcilinder roffelt schitterend; wellicht komt dat ook omdat de uitlaat niet meer helemaal nieuw is. Een collega vergeleek ‘m al meteen met een Volvo. Daar schijnen ze ook iets met vijfcilinders te doen. Jammer dat de Lancia zich bij 100 – 120 km/u iets te goed laat horen. De motor is een wonder van souplesse; zelfs bij 60 km/u in V pikt hij goed op. Jammer dat er geen zesbak in zit. Dan zou je op hogere snelheden het geluid ‘uit’ kunnen zetten en lagere toeren kunnen draaien.
De Lybra wordt voornamelijk gebruikt voor lange ritten op de snelweg. Daar is –ie voor gemaakt: tijdens grote stukken op hoge snelheid, is hij het meest tevreden. Kent u die uitdrukking, dames en heren? ‘Lancia’s zijn gemaakt om snel te gaan op de Autostrada’s, Alfa’s zijn gemaakt om overal snel te gaan.’ In korte bochten helt hij flink over; daarin verschilt hij als dag en nacht van de kart-achtige 33. ’t Is geen racebeest, maar op zijn eigen comfortabele manier snel zat. Eigenlijk is het de Italiaanse Mercedes. Je hebt nimmer het idee dat je in een opgeleukte Fiat Marea rijdt. Knap gedaan van de mensen van Lancia. In het begin moest ik even wennen aan de auto, maar inmiddels begin ik behoorlijk gehecht te raken aan deze luxe comfortbak.
De Lybra zakt zowat door zijn assen van de accessoires. Airco met twee klimaatzones, overal leeslampjes en stripjes hout van de plasticboom, een opblaasbare steun in de onderrug een soortement van boordcomputer – het zit er allemaal op. Deze heeft zelfs het Bose-audiosysteem. Kostte destijds dik 3.000 gulden, maar klinkt dan ook geweldig. Er zit een cassettespeler en een wisselaar voor zes cd’s aan vast. Volgens mij kijk je daar over een paar jaar net zo tegenaan als nu tegen een bakelieten telefoon of een hansop met een klep. Jammer dat ze in een auto met zo veel spiegeltjes en glimmertjes zijn vergeten de knoppen op het stuur te verlichten. In het donker moet je maar raden welke waarvoor is.
Na aanschaf heb ik er meteen een G3-installatie in laten planten. De 2,0-liter heeft nogal een naam als het om brandstofverbruik gaat: ik scoorde 1:7 terwijl de mevrouw, die een zachtere rechtervoet heeft, 1:9 reed. Dat is natuurlijk schandalig voor een 155 pk vijfcilinder. Als je zo’n auto hebt, is een LPG-installatie een must – tenzij je een oliebron in je tuin hebt. De operatie kostte tweeduizend euro en heb ik meteen maar meegenomen bij de aanschafprijs. Het verbruik is nu gemiddeld 1:8. Als het goed is, gaan we na 60.000 kilometer geld verdienen met de tank. Tot die tijd kunnen we in elk geval met een gerust hart gaan tanken. Voor zeventien euro, komen we driehonderd kilometer ver.

Als ik ‘m gewassen heb, komen er foto’s aan. Dat beloof ik…

Strippenkaart bij de garage...

123.000 km
21 februari 2010

Nooit geweten dat er zo veel kapot kan aan een auto. Ik begin er zo langzamerhand achter te komen hoe Lancia aan zijn slechte naam komt. Huivert u mee?

Het begon met wat klein leed. Na het dichtgooien van de achterklep drukte ik die nog eventjes zachtjes extra aan om te zorgen dat die goed dicht zat. Vervolgens ging de klep niet meer open omdat ik het slotje kapot had gedrukt. Pisbakkenijzer, noemen we dat geloof ik… Omdat er nog een lampje kapot was, dat je met geen mogelijkheid zelf kan vervangen, heb ik de vrouw met haar liefste glimlach naar de garage gestuurd. Daar zijn die problemen voor een paar centen gefikst. Oh ja. Na een week zat ook de eerste flinke kras er al op.
Op een avond, toen ik in het donker naar huis reed, tikte bij het stoplicht een aardige mevrouw op mijn raam: ‘uw achterlichten doen het niet’. Thuisgekomen meteen met de bus contractspray in de weer, maar de verlichting deed het alleen als het er zelf zin in had. Het bleek dat iets was losgetrild in het instrumentarium. Gevaarlijk bovendien, want ook de remlichten deden het eveneens niet. Het hightech-systeempje dat kapotte verlichting hoort aan te geven, zweeg in alle talen. Technologie volgens Lancia. Het instrumentarium moest worden gereviseerd; kostte honderden euro’s. Een week lang konden we de auto niet gebruiken. De hele familie weet nu dus dat we Lancia rijden, want overal hebben we auto’s moeten lenen.
Ik heb ook meteen maar de remschijven vooraan laten vervangen. Bij aanschaf, nu 10.000 kilometer geleden, hebben we een aankoopkeuring laten doen bij Wim Prins in Nunspeet. Dat bedrijf staat volgens mij goed bekend, maar is kennelijk niet in staat te vertellen dat de schijven (500 euro) vervangen moeten worden. Bedankt hè, rukkers… De verkoper van mijn auto stond te trappelen om bij Prins een nieuwe auto aan te schaffen zodra de Lancia was verkocht. Zou dat er iets mee te maken hebben?
Twee weken na het laatste garagebezoek – nog niet eens bekomen van de rekening, geeft de thermostaat de geest. Kost inclusief montage weer een honderdje of twee. Als de thermostaat kapot is, moet je rustig aan rijden, omdat de temperatuur van de motor nooit oké is. Hoog tijd dus om de cruise control eens te gebruiken. Maar helaas. Ook die is stuk, terwijl die het kortgeleden nog deed…
Klein leed is er ook: de dempertjes van de achterklep eigenlijk worden vernieuwd de cd-speler slaat over en de alcantara-bekleding van de bestuurdersstoel begint al aardig op te rullen na 120.000 km. Het blijkt dat alcantara spijkerstof niet goed verdraagt. Als je dus zuinig wilt zijn op je auto, kun er dus beter niet met je spijkerbroek in gaat zitten. Nu wil ik graag goed voor mijn auto zorgen, maar dit gaat zelfs mij te ver!

Voorzichtige vriendschap

132.000 km
4 juni 2010

De vakantie kwam er aan, dus een grote beurt vond ik wel noodzakelijk nadat de auto twee jaar achter elkaar alleen klein onderhoud had gehad. Meteen een APK’tje er bij waarvoor een nieuw potje voor de uitlaat nodig was. Verder nog een aantal zeikerigheidjes aan laten pakken, zoals een sputterende cruise control. Onder de streep stond een viercijferig getal, maar dat had ik wel verwacht. Nu moet hij het toch echt een jaar goed blijven doen.
Dealer Halan heb ik trouwens ingeruild voor garage Wassenberg, een Lancia-specialist in het hartje van Amsterdam. Niet omdat ik slechte ervaringen met die dealer heb, maar ik heb toch altijd het idee dat je ook betaalt voor de lichtbak aan de gevel en de receptionist. Ik leg mijn geld dan liever neer bij een specialist met een stofjas en een bedrijfje in een achterafstraatje, al is hij niet eens veel goedkoper dan de dealer. Voor Fiat en Lancia-rijders in en om Amsterdam is Wassenberg een aanrader. Het onderhoud is heel secuur uitgevoerd en de auto rijdt merkbaar beter.
Inmiddels kan ik me betrouwbaarder vervoer voorstellen dan deze Lancia om met het gezin twee weken lang mee door Europa te koersen – helemaal gerust, was ik dus niet. Maar het viel mee: slechts één keer autopech in Italië. Waarschijnlijk had een steen een gat geslagen in de radiatorslang waardoor de auto om de haverklap warm liep. Met een jerrycan water aan boord hebben we hinkepinkend de garage bereikt. Wellicht kan de auto er niks aan doen dat er een steen binnenkomt, maar ik had het toch gewaardeerd als de slang op een wat minder kwetsbare plek was gemonteerd. Stonden we toch weer stil met het ding. Vreemd land, hongerige kinderen aan boord en stromende regen. Zoiets komt natuurlijk altijd ongelegen. Een vriendelijke garagist heeft ons voor zeventig euro uit de brand geholpen. En een buitenlandse rekening in de map, vind ik achteraf bezien wel een romantisch aandenken.
In die twee weken hebben we de auto 3.000 kilometer lang benut waarvoor hij is bedoeld: met hoge snelheden lange afstanden maken. Met 150 km/u over de Autoroute vindt hij heerlijk. Ook na uren achter elkaar rijden word je niet moe en gaat de auto niet vervelen. We hebben ons gelaafd aan het comfort, zijn snelle prestaties, de fijne stereo en de ruimte die je hebt in het interieur ondanks dat er twee kinderzitjes op de achterbank staan. De bagage voor vier personen gaat er precies in. Als er nog eens een kampeervakantie komt, hebben we een bagagebox nodig. Stilletjes aan sluiten de Lybra en ik weer voorzichtig vriendschap. En wat denk je: na zijn grote beurt verbruikt hij op constante snelheden op de lange afstand 1:10! Is dat economisch of niet?
Volgende week vieren we dat we voor het eerst sinds een maand lang geen kosten aan de auto hebben gehad. Voor het gemak reken ik een nieuwe zijspiegel van de sloop even niet mee. De mijne sneuvelde namelijk toen ik de auto iets te dicht langs een hek manoeuvreerde – eigen schuld! Champagne dus, zou je zeggen. Maar het wordt een laf flesje Prosecco uit de supermarkt ben ik bang, omdat de kosten de afgelopen maanden een flink gat in de begroting hebben geslagen.
Deze maand hebben we de Lybra een jaar. Toch dik 20.000 kilometer mee gereden. De LPG-tank gaat zich dus vlugger dan verwacht terugbetalen. Over twee jaar hebben we ‘m er uit. Tot slot wil ik graag honderd punten uitdelen aan reageerder t406coupe. Ik heb bij Blokker naar aanleiding van zijn post een ontpluisapparaatje gehaald voor 2,50 euro. Het gaat te ver om te zeggen dat de bekleding er als nieuw uit ziet, maar het alcantara is er heel erg mee opgeknapt. Dank voor de tip!

Foto's houden jullie nog steeds tegoed...

Haat-Liefde

164.000 km
5 september 2011

We zijn al weer bijna 30.000 kilometer verder en ik heb met mijn Lancia inmiddels een gezonde haat-liefde verhouding ontwikkeld. Zo schijnt dat te horen met auto's van dit merk. Als je een tien jaar oude Lybra in goede conditie wilt houden, zul je bereid moeten zijn te investeren. We maken flink wat kilometers, dus hij heeft af en toe groot onderhoud nodig. Onlangs was bijvoorbeeld de distributieriem aan de beurt (700 euro). Die moet eens in de drie jaar of om de 60.000 kilometer worden vervangen. Ken jij een andere auto waarbij die interval zo kort is? Ik niet. Maar goed – dat wist ik van tevoren.
De laatste tijd blijft alles aardig heel. Op het moment is de auto een beetje incontinent omdat hij stuurbekrachtigingsolie lekt. Schijnt een lekkende slang te zijn, zeggen ze op het Lancia-forum. Bij de volgende beurt, wordt die dus vervangen. Verder blaast de airco alleen nog maar heel hard warme lucht – ook daarin schijnt ergens een lek te zitten. Kan nog wel eens in de papieren gaan lopen, vrees ik. De APK was laatst ook feestelijk: onder meer de koplampverstelling was kapot. Dat is dan niet een kwestie van een nieuw ijzerdraadje hier of daar, maar dan moet er een compleet nieuwe lamp in!
Deze zomer zijn we bepakt en bezakt naar Frankrijk geweest. Dan zit er een bagagekoffer op het dak (binnenkort even nieuwe dopjes voor de dakrails bestellen, want die braken al af toen in er naar keek...) en zit de kofferbak vol tot aan het dak. Omdat -ie vorig jaar, mede door de LPG-tank, toch wel serieus op zijn kont hing, heb ik verzwaarde veren laten monteren. Dan heb je geen centje pijn.
Ook tijdens de vakantierit viel het toch weer op hoe lawaaiig de auto is bij 100 – 120 km/u. En dan heb ik het niet over een mooie vijfcilinderroffel, maar over een vervelende brom. Het vijfpittergeluid hoor je alleen als je met het raam open rijdt. Toen de distributie is vervangen, is het brommen een paar duizend kilometer weggeweest – maar nu doet -ie het dus weer. Dat doet afbreuk aan de auto. Wat positief blijft opvallen zijn de stoelen: daar kun je uren op zitten zonder dat ze oncomfortabel worden. Een weldaad voor je bips.

Omdat -ie ons niet meer heeft laten staan, maar omdat er wel vaak dingen kapot blijven gaan, krijgt -ie er één sterretje betrouwbaarheid bij.

Ook eindelijk foto's toegevoegd. Mooi hè?

Tot nooit meer ziens!

192.000 km
29 oktober 2012

Het is behelpen gebleven met onze Lybra. Het was een comfortabel ruim schip, maar ook een schip van bijleggen. In het voorjaar was er het probleem met de luchtmassameter, zodat hij inhield en onderweg schokte. Toen dat probleem voor enkele honderdjes was opgelost, was het de beurt aan de lambdasonde, waardoor de auto zelf een paar keer stilviel. Die operatie was iets minder duur, maar goed voor het vertrouwen was het niet. We konden in elk geval wel veilig op vakantie met al die nieuwe onderdelen. Tijdens de rit door Frankrijk bleek dat de aircopomp definitief was overleden. Toen kort na thuiskomst de achterklep probeerde mijn dochter te vermoorden omdat de dempers lek waren, was de maat wel vol. Onderhand gaat er elke week wel stuk, de reguliere beurt is nakende en de wissel van de distributieriem is ook al in zicht. Dat geld hou ik liever in mijn zak voor een andere auto.
De auto is verkocht voor een ramsjprijs via Marktplaats. Er was ook al geen bijzonder gevoel dat zich van mij meester maakte toen hij voor de laatste keer de straat uit reed. Ik had gehoopt met de aanschaf van een Lancia eens een vooroordeeltje of twee door te kunnen prikken - maar helaas...

5,5