Uitvoering

Sierra 2.0i CL

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

1992

Jaar van aanschaf

2003

KM-stand bij aanschaf

110.784 km

KM-stand laatst

200.000 km

Mijn guilty pleasure

200.000 km

31 januari 2004

Van alle auto's die ik in mijn jonge(re) jaren heb gehad, was dit toch wel mijn favoriet. Zoals op de foto's te zien is ben ik er meermaals mee door de Halfords gereden. Ik heb helaas geen foto's digitaal van het toppunt, waarop ik twee LCD schermen op het dashboard had geplaatst en eentje achterin, én de gehele achterbank had vervangen door MDF plaat waar ik twee versterkers, drie subwoofers en twee ovale hoedenplankspeakers in had gemonteerd. Aan de onderzijde was de auto voorzien van Fast & Furious blauwe neonverlichting en onder de grille zat een Knight Rider lampje. Dit alles werd van binnenuit bediend door een paneel met blauw verlichte schakelaars. Ook had ik blauw verlichte pedalen, maar die heb ik moeten verwijderen omdat ze bleven haken aan de bekleding waardoor de koppeling soms niet terug omhoog wilde komen. De knipperlichten voor had ik veranderd naar stadslichten en de zijspiegels waren voorzien van LED-strip die dienst deed als knipperlicht. Tenslotte had ik sideskirts en een opzetbumper gemonteerd.

Ik denk dat dit alles vrij subjectief bezien kan worden als definitie van wansmaak, maar ik vond het niet alleen geweldig om aan de auto te prutsen, het was ook een soort tweede thuis voor me. Ik bracht op veel dagen meer tijd door in dan buiten de auto.
Maar goed, dit is natuurlijk geen blog, maar een review en ik heb me nu al aardig wat tekst gepermitteerd om uit te wijden over details.

De Sierra zelf was voor mij het summum van comfort, ook al was er niets elektrisch. De tweelitermotor met dubbele bovenliggende nokkenas was heerlijk krachtig en soepel, de slagen van de versnellingsbak lang, het stuur gaf veel gevoel door maar was erg makkelijk te bedienen. De achterwielaandrijving was geweldig, ik kon het af en toe echt niet laten even de achterkant uit te laten breken als er wat zand op een parkeerterrein lag. De indeling van het dashboard was prettig, alles was binnen handbereik. Het af-fabriek schuif-/kanteldak was bijzonder aangenaam en stond meestal open, ook op koudere dagen.
De auto bood voldoende ruimte om vijf volwassenen comfortabel te vervoeren, al was de vering achter wel wat slap en wilden de wielen dan nog wel eens de wielkast een 'kusje' geven. De stoelen zaten heerlijk, ik kon er uren en uren in rijden zonder een centje pijn.

Wat ik jammer vond aan Ford -ik heb aardig wat Sierra's en Scorpio's gehad- is dat ze motorisch niet gebouwd werden op een lang leven. Na een ton of twee á drie begonnen ze op te raken en waren ze aan het eind van hun economische levensduur. En als de motor nog wilde begon roest wel de boel af te breken. Alleen de echte liefhebber zal daar geld in steken en dat doe je natuurlijk liever met een Cosworth of op zijn minst een Ghia, dan met een 2.0i CL of CLX. Daarom zie je de reguliere vijfdeurs Sierra hatchback vrijwel nergens meer rijden en staan vooral de eerdergenoemde sportieve versies te koop. Als ze er wel waren en voor een schappelijke prijs werden aangeboden, zou er zomaar een keer eentje op de oprit kunnen staan als toekomstige oldtimer.

7,0