Ford Puma 1.5 EcoBoost 200pk ST X (2023)

autoreview

27 maart 2023 om 14:15

Uitvoering	Puma 1.5 EcoBoost 200pk ST X
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2023
Jaar van aanschaf	2023
KM-stand bij aanschaf	5 km
KM-stand laatst	17.000 km

Aankoop en eerste ervaringen

500 km
27 maart 2023

Als zoon en kleinzoon van garagehouders ben ik opgegroeid in een garage waar mijn vader en grootvader de meest uiteenlopende auto's herstelden en onderhielden. Ook al ben ikzelf op professioneel vlak een andere weg ingeslagen, de liefde en fascinatie voor auto's zal ik daardoor altijd meedragen.

En dat hoeven voor mij zeker niet de meest exotische wagens te zijn. Ik heb een voorliefde voor cultauto's binnen het dagdagelijkse verkeer: op het eerste gezicht normale auto's, maar de liefhebber ziet dat het een speciale editie of een zeldzame uitvoering is. Mijn eerste auto bijvoorbeeld: een Toyota Yaris uit 2002, die ik samen met mijn broer kocht in 2009. Subtiel andere voor- en achterbumpers, aluminium velgen, sportzetels, en een bescheiden brom uit de uitlaat. Het was een 1.5 VVT-i T-Sport, een wagen die tot onze verbazing zelfs in 2023 nog de nodige liefhebbers op de been brengt. Mijn broer verkocht hem vorige maand voor een onverwacht mooi bedrag aan zo'n liefhebber.

Tot zover de nostalgische introductie; laten we het eens hebben over de Ford Puma ST. Een wagen die ik bezit sinds begin maart 2023, na een wel heel plotse switch van dagelijkse wagen. Tot voor kort was ik de meer dan trotse bezitter van een Kia Stinger GT. Nog zo'n cultauto, zeker met zijn 3.3L V6. Naast enkele andere motieven om van auto te wisselen (het verhaal is al lang genoeg), zorgden enkele aanpassingen in het Belgische fiscale systeem ervoor dat deze wagen érg moeilijk in de tweedehandsmarkt begon te liggen. Ik kreeg gelukkig nog een mooie overnameprijs en ging dan ook op zoek naar een onmiddellijk beschikbare vervanger, die ik vond bij een Ford-dealer in de buurt: de Ford Puma ST.

De aankoop was vlot beklonken aangezien deze Puma exact was samengesteld zoals ik hem zelf geconfigureerd zou hebben. Het is de ST-Ultimate uitvoering (buiten België beter bekend als ST-X) die zich dus boven de gewone ST-uitvoering positioneert met extra standaarduitrusting waaronder automatische airco, rode remklauwen, full led koplampen en keyless entry. Daarnaast is hij voorzien van de Grey Matter-lak en alle beschikbare optiepakketten: Driver Assistance Pack, Performance Pack (met het alom geprezen mechanisch sperdifferentieel!) en panoramadak.

Qua look vind ik deze Puma ST echt geslaagd, in het bijzonder de achterkant. Ik twijfelde nog even om toch op zoek te gaan naar een groen exemplaar, maar ben uiteindelijk heel blij met de keuze om gewoon bij de Grey Matter-lak te blijven. Het geeft de auto een enorm chique uiterlijk en past in mijn ogen goed samen met de vele zwarte en rode accenten die de ST-uitvoering bezit (zeker in combinatie met het panoramadak + zwarte spoiler). In het groen kan je hem trouwens niet meer bestellen sinds dit jaar, die kleur wordt vervangen door een nieuwe blauwe tint binnenkort.

Binnenin de auto is het ook fijn vertoeven, maar daar duurde het wel iets langer om mijn hart te veroveren. De interieurs in dit segment van het Ford-gamma (Fiesta-Puma-Focus-Kuga) maken mij niet enorm wild als autoliefhebber. Zo bezit de Puma nog het gewone 8 inch SYNC3 infotainment systeem, wat wel een beetje aan het einde van zijn levensduur begint te komen, ook al werkt het systeem op zich prettig en vlot. Ook moet je niet lang zoeken voordat je harde plastics vindt, zelfs al op ooghoogte. De ST-uitvoering zorgt er gelukkig wel voor dat het geheel meer dan aanvaardbaar blijft, met prachtige AGR-gekeurde kuipzetels die door Ford zelf zijn ontwikkeld, overal mooie rode stiksels en accenten, en een dik sportstuur.

Op de rij-eigenschappen en rijmodi zal ik sowieso in mijn volgende updates nog verder ingaan. Een eerste indruk is er al wel: dit is een pure hot hatch die bijzonder slim vermomd is als compacte SUV. Hoe deze auto op de weg ligt en aan het asfalt plakt met zijn Michelin PilotSport4S banden, is iets wat mij elke dag al verbaasd heeft. Van overhellen in de bochten is simpelweg geen sprake. Ook de 1.5 driecilinder met 200PK maakt een zeer goede indruk, echt een motortje met pit én karakter. De dag van vandaag ga je hiermee misschien niet meer elk stoplichtspurtje winnen, maar zodra het betere bochtenwerk erbij komt, zullen heel wat rivalen vrijwel onmiddellijk de handdoek in de ring moeten gooien.

Is het dan allemaal lof voor deze Puma ST? Hoewel deze wagen het pijnlijk vroege afscheid van de Stinger verrassend snel deed vergeten, bestaat perfectie ook hier niet. Zo is het rijcomfort voor dagelijks gebruik echt maar nét acceptabel, zeker op het beroemde Belgische wegdek. Het scherpe weggedrag van deze hot SUV heeft dus wel degelijk zijn prijs: zeker bij lage snelheden op een wegdek met oneffenheden is de demping enorm hard. Snelwegritjes verlopen iets comfortabeler (de demping werkt beter bij hogere snelheden), maar als ik de keuze heb, zou ik een andere wagen kiezen voor pakweg m'n reisje naar het zuiden.

Heel benieuwd welke rol dit laatste euvel zal spelen bij het verdere bezit van deze prettig gestoorde mini-SUV. Volgende keer hoop ik ook al een beter inzicht te hebben op het verbruik, dat momenteel rond de 7,5-8 liter per 100 km zit tijdens het inrijden. Andere zaken als praktische bruikbaarheid met het gezin, rijmodi, handbak,... komen dan ook nog aan bod.

Gewenning en tevredenheid

5.000 km
27 juni 2023

Toen ik de Puma ST ongeveer 4 maanden geleden aanschafte, voelde ik vooral een vreemde combinatie van nieuwsgierigheid en melancholie. Nieuwsgierigheid omdat de aankoop ervan toch wel een sprong in het onbekende was. Melancholie omdat ik in mijn hoofd nog volop afscheid aan het nemen was van zijn voorganger, de Kia Stinger GT. Nu, 5000 km later, hebben beide gevoelens plaatsgemaakt voor gewenning en tevredenheid, en dat vind ik al heel wat.

Nochtans moest ik de eerste weken wel wennen aan de ST-versie van de Ford Puma. Alles is namelijk heel 'specifiek' in deze auto, met soms weinig ruimte voor compromis: de sportstoelen bijvoorbeeld, die niet meer van Recaro zijn maar door Ford Performance ontwikkeld werden, grijpen je enorm beet als bestuurder (of voorste passagier). Iedereen die de eerste keer vooraan in m'n wagen instapt, maakt er vrijwel meteen een opmerking over. Door hun hoge randen langs de zijkant, vergt het instappen enige behendigheid voor sommige mensen, en voor personen die vrij stevig gebouwd zijn, lijkt het mij niet de meest comfortabele keuze in autoland. Maar... ik kan niet meer zonder. Een weekje gewenning had ik nodig, en nu zou ik deze fraaie sportstoelen niet meer kunnen missen. Zeker in combinatie met het dikke sportstuur geven ze echt wel een gevoel van verbondenheid met de auto.

Het stuurgevoel en de ophanging van de Puma ST zijn nog twee zaken die door menig recensent als hardcore worden ervaren. Laat ik beginnen met de besturing: ja, je voelt dat deze erg direct is en een pak gevoeliger dan een doorsnee auto. Nee, het heeft me eigenlijk nog nooit gestoord. Ik doe ongeveer 75% van de tijd snelwegkilometers, en heb nog nooit het gevoel gehad dat de wagen te nerveus is bij kleine stuurcorrecties. Dat zit naar mijn gevoel dus wel snor.

De demping is een ander verhaal: die is "kneiterhard" om het op z'n Hollands te zeggen. Het is een offer dat gemaakt moest worden om de fenomenale wegligging van deze mini SUV te garanderen (want in snelle bochten geeft hij effectief geen krimp). Maar het is wel echt een offer waarop je als bestuurder of passagier regelmatig vloekt, zeker op het beroemde Belgische wegennet. Vooral aan lagere snelheden is het opletten geblazen voor oneffenheden en snelheidsdrempels, die de ophanging niet weet te verzachten. Maar ook tegen kruissnelheid op de snelweg heeft de demping de grootste moeite om bijvoorbeeld bruggroeven efficiënt weg te filteren. Niet altijd aangenaam na een vermoeiende dag: niet als bestuurder, en niet als passagier of kleine spruit achteraan.

En toch: ik zou opnieuw kiezen voor de Puma ST, zelfs nu ik dit grootste nadeel aan den lijve ondervonden heb. Want wat voor een heerlijke auto is dit voor de rest. Je kan zo ontzettend veel plezier maken met dit prettig gestoord SUV'tje: ik blijf even enthousiast over de 200PK sterke 1.5 driecilinder, die echt een mooie brom heeft en altijd koppel op overschot lijkt te hebben. En nee, je gaat vandaag de dag heus niet elk stoplichtsprintje winnen, maar daar gaat het ook niet om in deze auto. Tonnen grip, heerlijk accuraat bochtjes nemen en vlotjes heen en weer schakelen met de geweldige handbak, dat is waar deze auto volgens mij in uitblinkt.

Waar ik ook benieuwd naar was, is de praktische bruikbaarheid van deze Puma als gezinswagen. Tot nu toe valt ook dat beter mee dan gedacht. Een kinderwagen, een reisbed, een verzorgingskussen en een grote tas: geen probleem, de koffer slikt het allemaal perfect (al dan niet gebruik makend van de Mega Box die veel nuttige ruimte toevoegt). Oké, zodra we een grotere uitstap maken of op reis gaan, nemen we uiteraard onze toevlucht tot de grotere Mazda CX-5 van mijn vrouw, maar de wekelijkse gezinsuitstapjes lukken zeker ook met de Puma ST.

Een laatste punt waarop ik al een beter inzicht heb intussen, is het verbruik van de wagen. 95% van de tijd rijd ik in Normal-modus, waarmee ik me op een vlotte manier door het verkeer beweeg, zonder de hooligan te gaan uithangen. De overige 5% gaat de Sport-modus eens aan, die niet alleen een vlottere gasrespons garandeert, maar ook de klep in de sportuitlaat permanent openzet dankzij een module van ASR-Component die ik onlangs installeerde. (Zonder die module gaat deze klep vreemd genoeg altijd meteen dicht zodra je begint te rijden, ongeacht de rijmodus. ) Al deze factoren samen, met 75% van de tijd snelwegkilometers, resulteren in een gemiddeld verbruik van 7,3L/100km tot nu toe. Best een aanvaardbaar resultaat vind ik dat, zeker gezien de sportiviteit die deze Puma ST biedt.

Tot slot nog kort enkele puntjes:

-Het audiosysteem van B&O: tot nu toe niet echt super, en zeker een pak minder goed dan de Harman Kardon-installatie die ik bij Kia en Volvo had. Het geluid is zeker krachtig genoeg, maar het komt er niet heel helder of gebalanceerd uit, ondanks heel wat gepruts in de instellingen. Achja, smaken en kleuren zeker?

-Piepjes en kraakjes: hier ben ik echt gevoelig aan, en dus heb ik er ook al opgemerkt bij de Puma ST. Tot nu toe valt het allemaal nog mee, maar boven mijn hoofd - ergens rond de hemelbekleding - durft er tijdens het rijden soms een geluid te ontstaan dat bij elke beweging van de wagen terugkomt. Afhankelijk van m'n focus erop wordt dat wel snel irritant.

-Digitaal instrumentarium en infotainment: de digitale tellers zien er op zich fraai uit en de ST-animaties bij instappen en uitstappen kan ik wel appreciëren. Wat me wel is gaan opvallen, is een vreemde 'lag' op het instrumentenscherm, meer bepaald bij de weergave van de Cruise Control. Heel regelmatig, en zeker wanneer ik nog maar net op de baan ben, zit er een opvallende vertraging tussen het veranderen van je Cruise Control-snelheid en de weergave ervan op het scherm. Best wel verwarrend, wanneer je 70km/u geselecteerd denkt te hebben, er op het scherm nog maar 65km/u staat, je daardoor begint te corrigeren en er plots met enige vertraging dan 75km/u staat. Een processor die niet helemaal kan volgen?

-Reacties op straat: heel weinig tot nu toe, al vind ik dat op zich geen slechte zaak. Voorlopig ook nog geen enkele andere Puma ST-rijder tegengekomen onderweg, wat hem dus toch redelijk zeldzaam maakt? Dat vind ik dan weer een goede zaak naar exclusiviteit toe.

Over het algemeen dus een geslaagd rapport tot nu toe voor mijn Puma ST Ultimate. Ik ben benieuwd hoe de volgende maanden zullen verlopen: volgende maand breng ik hem alvast eens binnen bij de garage waar ik hem kocht, want daar krijg ik een gratis eerste check-up om te zien of er geen problemen zijn.

Pech en pech

6.000 km
26 augustus 2023

Tevredenheid was een gevoel dat overheerste toen ik mijn Puma ST de voorbije maanden inreed. Die tevredenheid maakte deze zomer echter plaats voor frustratie, omwille van twee pechsituaties.

Het begon allemaal onschuldig met pechgevalletje nummer 1. Vlak nadat ik m'n vorige reviewupdate had geschreven, reed ik op een avond huiswaarts toen ik plots een vreemd getik opmerkte. Ik wist meteen hoe laat het was: de boordcomputer gaf nog geen melding, maar mijn band links vooraan was zachtjes aan het leeglopen omwille van een nagel die erin was beland. Ach, valt de auto niets te verwijten natuurlijk. Nadat ik de volgende dag de wegenwacht had gebeld - een eerste keer voor mij trouwens! - kon ik een dik uurtje later alweer de baan op met een herstelde band. Een herstelling waarbij trouwens ook aan het licht kwam dat de garage mijn bandendruk wel érg hoog had gezet (2,8 bar rondom). De iets lagere bandenspanning zorgt sindsdien voor een kleine verbetering qua rijcomfort - toch wel het grootste pijnpunt dat ik tot nu toe ondervond bij de Puma ST. Een geluk bij een ongeluk dus? Het geluk was helaas van korte duur.

Want nog geen paar weken later was pechgeval nummer 2 daar, en die was van een ander kaliber. Opnieuw begint het verhaal op een avondlijk ritje huiswaarts na een late shift op het werk. Het is mooi weer, weinig verkeer, en ik geniet van een rustig ritje op de snelweg tegen 120 km/u. Ramen dicht, muziekje op, vrije baan, niks aan de hand. Plots weerklinkt er een gigantische knal - ik denk spontaan aan een harde aanrijding, maar dat blijkt niet te kloppen aangezien ik nog steeds rechtdoor aan het rijden ben en er niet meteen een voor- of achterligger te bespeuren is. De luide knal is overgegaan in constant lawaai, dat recht boven mijn hoofd de auto binnenkomt. Pas wanneer ik opkijk, zie ik wat er aan de hand is: het glazen panoramadak van de Puma ST is volledig geëxplodeerd.

Ik heb er geen andere omschrijving voor dan een explosie: in een fractie van een seconde is de glasplaat volledig versplinterd, zonder enige aanleiding. Terwijl ik er alles aan probeer te doen om de auto veilig aan de kant te zetten en m'n medeweggebruikers niet in gevaar te brengen, vallen er constant stukjes glas naar beneden. Van gelaagd/gelamineerd veiligheidsglas is dus geen sprake; achteraf gezien heb ik dus vrij veel geluk gehad dat ik niet meer scherven op mij heb gekregen (en dat er niemand anders in de auto zat natuurlijk). Eens tot stilstand gekomen, wordt de schade pas echt duidelijk: de hele glazen omranding van het panoramadak is verdwenen, en het glas dat de opening in het dak bedekt, is volledig kapot gesprongen. Ook het interieur is bezaaid met glasscherven en -stof. Hiermee valt niet meer verder te rijden: voor de tweede keer op een maand tijd helpt de wegenwacht mij uit de nood, en wordt de Puma afgesleept naar mijn Ford-garage.

En dan begint de miserie natuurlijk; eerst en vooral het ongeloof bij elke betrokken partij. Was het een steen? Nee, er was geen impact en ik reed niet onder een brug. Stond het dak open? Nee. Was het foutief gesloten? Nee, dat had ik zeker gemerkt. Temperaturen, een schok, luide muziek,... Nee, nee, nee. Het spel tussen verzekeraar en Ford-dealer kon beginnen, maar daarbij merk je natuurlijk al snel dat Ford zich volledig terugtrekt. Zij houden het liever op een vermoeden dat er toch een meteoriet op het glazen dak gevallen is, in plaats van een productiefout te moeten onderzoeken. Of zo lijkt het toch. Gelukkig doet de verzekeraar wel vlotjes zijn werk en wordt de vervanging van de glasplaat terugbetaald onder de categorie glasbreuk.

Intussen zijn we enkele weken later en staat de Puma ST weer op de oprit. Met nieuw panoramadak (een herstelling waarop het twee weken wachten was), maar ook met wat minieme lakschade ten gevolge van de rondvliegende glasscherven rond de achterspoiler. Die wordt volgende maand nog hersteld. Maar naar de oorzaak van dit exploderend glas blijft het voorlopig nog raden. Terwijl de Ford-dealer het afschrijft als een onverklaarbaar en losstaand pechgevalletje, en verder zo weinig mogelijk vragen wilt beantwoorden, lees ik op het internet toch verhalen van Ford-eigenaars die éxact hetzelfde meemaakten met hun optionele panoramadak. Met zelfs verschillende rechtszaken tot gevolg. Als ik de verhalen mag geloven, behoor ik blijkbaar tot de 0,05% van de Ford-bezitters wiens panoramadak spontaan explodeert, een cijfer dat voor Ford te laag ligt om er grondiger onderzoek naar te doen.

Waar de waarheid ook ligt, mijn vertrouwen in het merk heeft sowieso een flinke deuk gekregen. Ik ben benieuwd hoe chronisch dat gevoel zal blijven hangen, zeker wanneer mijn 1-jarig zoontje mee aan boord is of als ik bij mooi weer het panoramadak wil bedienen.

Regen en vorst

11.000 km
13 december 2023

Het bereiken van een eerste mijlpaal(tje), namelijk de magische grens van de 10.000 km, leek me een geschikt moment om nog eens te vertellen over mijn langetermijnervaringen met de Puma ST. Tot nu toe was het parcours met deze reisgezel eerder hobbelig te noemen, en nee, dat ligt niet enkel aan zijn harde vering. Van euforie over zijn rijeigenschappen tot teleurstelling over zijn bouwkwaliteit (met als dieptepunt helaas het geëxplodeerd panoramadak); alles kwam de voorbije maanden reeds aan bod. Maar hoe is het intussen gesteld met deze performance SUV/crossover?

Eigenlijk best goed. De maanden oktober en november werden vooral gekenmerkt door veel regen en de eerste vrieskou, en de Puma ST laat het zich allemaal niet aan zijn hart komen. Alle opties die het winterrijden aangenamer moeten maken, lijken bij Ford goed hun werk te doen. Zowel de stoel- als stuurverwarming zijn top (beter dan in de Mazda van mijn echtgenote), en de elektrische voorruitverwarming is een enorm handige tool om 's morgens snel te kunnen vertrekken. Ik moest er wel aan wennen dat de 'settings' van de stoel- en stuurverwarming niet gereset worden na een rit. Met andere woorden: heb je de stoelverwarming 's morgens gebruikt tijdens de rit naar het werk, dan was ik wel eens verrast dat deze 's avonds nog steeds stond ingeschakeld tijdens de terugrit. In mijn vorige wagens (Kia, Volvo, Mazda) werden deze wel altijd uitgeschakeld bij het stilleggen van de motor. Geen voordeel, geen nadeel, gewoon een opmerkelijk verschil.

Een ander detail waar Ford het net even wat anders aanpakt, maar overduidelijk in de positieve zin, is de bediening van de Lane Assist. In de winter, vooral bij hevig regenweer of een glad wegdek, zet ik de Lane Assist liever uit om onverwachte stuurbewegingen te voorkomen. Terwijl je bij andere merken vaak in menu's op het infotainment moet gaan bladeren, of op zoek moet gaan naar een klein knopje naast het stuur, heeft Ford deze knop gewoon aan het uiteinde van de pinkerschakelaar gezet. Blindelings tweemaal drukken en de Lane Assist is uitgeschakeld. Een even simpele als slimme oplossing die ik veelvuldig gebruik.

Een aantal dingen vielen me dan weer in minder goede zin op tijdens het winterrijden. Eerst en vooral had ik tijdens regenachtige ritten een nogal sterk 'blikken doos-gevoel' in de auto. Het geluid van opspattend water in de wielkasten komt namelijk erg fel binnen in het interieur; het lijkt wel alsof iemand van buitenaf met een hogedrukreiniger op de auto staat te spuiten. Het past wederom in het plaatje van een gebrek aan comfort aan boord: naast de enorm harde demping van de auto valt meer en meer op dat ook de geluidsisolatie minimaal is. Zo heb ik bijvoorbeeld heel veel moeite om een podcast te beluisteren tijdens een rit op de snelweg, omdat er simpelweg te veel omgevingsgeluid binnenkomt. Dat de 1.5 driecilinder ongeveer 3.000 tpm produceert bij 120 km/u, helpt er waarschijnlijk ook niet aan.

Daarnaast stelde ik al een paar keer vast dat het keyless openen van de deuren niet meer werkte bij koudere temperaturen. Best lastig als je de sleutel hebt weggestoken en je erop rekent om vlot te vertrekken. Het zijn allemaal geen wereldschokkende opmerkingen, maar toch dingen die gaan opvallen naarmate je de auto meer en meer gewoon wordt.

Al blijft het algemene gevoel bij de Puma ST zeker en vast positief. Het is gewoon een wagen die een glimlach op je gezicht kan toveren en zich echt nog goed leent tot een potje authentiek sturen. Zelfs als je af en toe eens het varken uithangt, en ondanks koning winter die zich al laat voelen, blijft het verbruik ook mooi binnen de perken met een gemiddelde van 7,4 liter per 100 km. Ook de combinatie van compacte buitenmaten en toch een grote bagageruimte hebben me al meermaals positief weten te verrassen in het gezinsleven.

Conclusie en afscheid

17.000 km
20 april 2024

Voor wie er toch nog aan zou twijfelen bij het lezen van bovenstaande tussentitel: ja, de Puma ST gaat weg. Ben ik dan zo ontevreden? Nee, maar ik vertel je graag waarom ik hem al na een dik jaar en amper 17.000 gereden kilometers terug inlever.

Ik heb de neiging om relatief snel van wagen te wisselen. Ook al heb ik nog nooit een miskoop gedaan en was ik dus altijd erg tevreden over mijn daily drivers, toch begint het na gemiddeld 2 à 3 jaar telkens te kriebelen om naar iets anders op zoek te gaan. Dat is snel, en soms best een dure 'hobby' - ook al neem ik altijd ruim de tijd om op zoek te gaan naar de beste deals, zowel qua verkoop van de huidige wagen als aankoop van een nieuwe. Maar zelfs in die context is het voor mezelf een verrassing dat ik de Puma ST al na 13 maanden terug uitzwaai. Ik schets kort even het beslissingsproces daarbij, maar wil de rest van dit laatste reviewdeel vooral benutten om terug te blikken op de wagen zelf.

Omwille van uiteenlopende redenen, gaande van gezinsuitbreiding tot frustraties over de bouwkwaliteit van de Puma ST, was ik onlangs beginnen nadenken over een mogelijke opvolger. Ik hield daarbij rekening met de erg uiteenlopende levertijden van nieuwe auto's, die bij sommige merken terug genormaliseerd zijn, maar bij andere modellen nog steeds een jaar of langer kunnen zijn. Zodoende belandde ik bij een dealer om eens te polsen wat de situatie was, maar van het één kwam al snel het ander… Ik kreeg een zeer mooi voorstel voor de aankoop van een gloednieuw model, met hoge lanceringskorting en een stevige overnamepremie voor de Puma ST. Bij een particuliere verkoop zou ik er nooit meer voor krijgen. Ik was overtuigd van de nieuwe wagen, maar het "nadeel" was dat hij vrij snel geleverd zou worden. Op andere modellen bij dezelfde dealer was het soms 14 maanden wachten, maar de auto die ik koos, ging er sowieso binnen de 2 à 3 maanden zijn. Et voilà, zelfs nog iets vroeger dan verwacht, kreeg ik deze week een telefoontje.

Wat de opvolger wordt, houd ik nog even in het midden en lees je binnenkort dan wel in een nieuwe review die ik start. Graag wil ik het Puma ST-verhaal in schoonheid afsluiten met een algemene conclusie van de wagen. En die conclusie hoeft, ondanks het vroege afscheid, zeker niet negatief te zijn, integendeel! Wat heb ik graag rondgereden in deze hot hatch met SUV-vermomming. Qua puur rijplezier heb ik nooit met een betere auto gereden. Jawel, ondanks de Stinger GT die het dubbel aantal cilinders had en ongeveer de helft meer heeft gekost, heeft de Puma ST vaker een brede grijns op m'n gezicht getoverd bij het nemen van de betere bochtjes. Je kan het ding gewoon snoeihard een bocht ingooien zonder dat hij één krimp geeft, en de soundtrack van de koppelrijke 1.5 driecilinder maakt er echt een mooi geheel van.

Daarnaast blijft het in mijn ogen ook een mooie verschijning, zeker in zijn ST (of ST-line) uitvoering. Binnenin stelen de Ford Performance sportzetels altijd de show, en de combinatie van comfort en ondersteuning die ze bieden, verdient een grote pluim. Het gezinsleven - weliswaar voorlopig slechts met één peuter - verliep ook vlot met een praktische kofferruimte en voldoende plaats binnenin. Eén recente frustratie daarbij is het kinderslot: dat moet je bij elke rit handmatig inschakelen. Bij al mijn vorige auto's werden de deuren automatisch vergrendeld zodra ik begon te rijden, maar research heeft me onlangs geleerd dat dat bij Ford niet mogelijk is. En dat moest ik uiteraard proefondervindelijk ondervinden wanneer mijn zoontje eens doodleuk een achterportier opentrok bij het oprijden van de snelweg. Handig!

Op het rijplezier en de looks heb ik dus weinig aan te merken, maar de bouwkwaliteit van de Puma vind ik toch een ander verhaal. Zeker als je weet dat het in zijn ST Ultimate (of ST-X) uitvoering een auto van meer dan €40.000 is (cataloguswaarde in België). Voor dat geld vind ik dat het interieur iets minder harde plastiek had verdiend, en dat de algemene kwaliteitsindruk hier en daar simpelweg te veel steken laat vallen. Zeker na het inrijden van de auto merk ik regelmatig nieuwe kraakjes en piepjes die ontstaan in het interieur; de hardnekkigste daarvan zit boven mijn hoofd in de dakhemel en geraakt ook door de dealer niet verholpen. Daarnaast vind ik het geluidscomfort aan boord – om er maar even een term op te plakken – ook niet schitterend, met een erg beperkte geluidsisolatie voor wind-, rol- en zelfs regengeluiden, alsook een B&O geluidsinstallatie die op z’n zachtst gezegd maar matig klinkt. Dat had toch allemaal net wat beter gekund.

En dan is er natuurlijk nog het verhaal van het gesprongen panoramadak. Daarover heb ik al genoeg verteld in mijn review, maar het gevolg is dat ik nog steeds wekelijks kleine stukjes glas op de achterbank vind. Ook dat is volgens de dealer ‘onvermijdelijk’ bij een geëxplodeerde glassplaat waarvan de glasstukjes overal naartoe zijn gevlogen, dus ook in de raamstijlen en tussen de dakhemel. Bij het nemen van bochten valt er dus soms eens iets naar beneden… Absoluut niet veilig met een peuter op de achterbank, en sowieso één van de belangrijkste redenen waarom ik zo vroeg al op zoek ben gegaan naar een vervanger.

Hoewel ik het kostenplaatje op lange termijn moeilijk in kaart kan brengen na slechts één jaar bezit, vind ik dat het absoluut geen kostelijke grap is om een Puma ST te rijden (in België althans). Los van de redelijk dure catalogusprijs, waarop ik gelukkig veel korting had destijds, vallen zowel de verzekeringspremie als rijtaksen goed mee dankzij de bescheiden 1.5 liter krachtbron van 200PK. Ook het verbruik blijft voor een performance-uitvoering meer dan aanvaardbaar, met een constant gemiddelde van 7,4 liter per 100km (altijd E5 getankt en 75% snelweg). Onlangs ging hij voor het eerst op onderhoud, waarvoor ik ongeveer €340 kwijt was.

Volgens mij kom ik af en toe best streng over voor mijn Puma ST. En ja, het klopt dat ik de prijs-kwaliteit verhouding van deze auto hier en daar in vraag stel, voornamelijk dus wat materialen en comfort betreft. Maar hij blinkt zodanig uit in rij-eigenschappen dat je hem heel veel kunt vergeven. Twijfel je tussen een andere wagen en deze Puma ST, of zelfs tussen een gewone Puma en deze ST? Stel jezelf dan vooral de vraag wat je exact van een auto verwacht, want soms denk ik dat ik niet meer helemaal tot de doelgroep behoor. Voor wie is deze niche-wagen dan bedoeld? Voor de Fiesta ST-liefhebber die meer praktisch gemak zoekt? Voor een Abarth-publiek dat wat hoger of ruimer wilt zitten? Maar wat dan met het gebrek aan comfort (vooral op Belgische bodem)? En is hij wel ruim genoeg voor een gezin van 4? De antwoorden zijn me niet altijd duidelijk, maar desondanks beleefde ik een fijne tijd met de Puma ST.

8,0