Ford Mondeo 2.0 TDCi 150pk Titanium (2017)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Mondeo 2.0 TDCi 150pk Titanium
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2017
Jaar van aanschaf	2017
KM-stand laatst	3.000 km

Eerste ervaringen

150 km
10 mei 2017

Gisteren mijn vierde Ford Mondeo opgehaald. Je zou dus kunnen zeggen dat ik de belichaming ben van wat ze in de UK “a Mondeo man” zijn gaan noemen. De enige Mondeo die ik niet zelf heb gereden is de MK1. Verder heb ik in alle “MK’s” tot nu toe met plezier gereden. Ik rij al 12 jaar in de Mondeo en heb in die tijd ongeveer 500.000 KM’s afgelegd in Fords grote middenklasser. Je zou dus kunnen zeggen dat inmiddels een Mondeo expert ben geworden. Als bestuurder dan natuurlijk. De motorkap open ik zelf alleen om olie te pijlen en de ruitenwisser vloeistof bij te vullen.
Als expert kan ik dus zeggen dat er met de Mondeo die ik gisteren heb opgehaald iets vreemds aan de hand is…
Eerst maar eens het gebruikelijke intro van de auto. Mondeo 2.0 TDCI 150 PK Titanium dus. Als extra’s een vaste trekhaak (lelijk maar in de stad erg functioneel  ) en als audiofiel ook maar het Sony setje aangekruist. Verder zit er van alles op en aan de Titanium uitvoering om het leven vrolijker te maken.
Het is een hatchbak, kofferruimte is groot zat en het oogt wat mij betreft net iets sportiever dan de stationuitvoering. Smaken verschillen gelukkig.
Hoewel ik onze oosterburen nog niet heb bezocht heb ik niet het idee dat je met de 150PK ergens tekort gaat komen. Hij wil voor zo’n grote auto best vooruit. Het is een erg ruime auto, veel licht binnenin, lekker veel knopjes en leuke klokken om naar te kijken.
De vorige Mondeo had ik besteld in de kleur Candy Red. Bomvolle auto voor weinig, je kon duidelijk merken dat Ford vier jaar geleden bezig was de magazijnen te legen. Zelfs gekoelde stoelen ontbraken niet! De bijtelling was ook lager. Ik was er nog lang niet klaar mee. Ben je op zoek naar een tweede hands Mondeo? Pak er een uit de laatste serie voor de modelwisseling en je zult er geen spijt van krijgen.
Ok, wat voor vreemds is er dan aan de hand met die nieuwe? Hmmm. Laat ik het zo zeggen, het is vooral een gevoelskwestie. Deze voelt gewoon niet zo lekker als de vorige. Hoe zou dat nou kunnen? Hieronder een paar punten waar Ford wellicht het verkeerde gevoel heeft nagestreefd bij het ontwerp.
- Sturen is minder lekker. Op snelle afritten en klaverbladen ga je er echt niet vanaf (het blijft wel een Ford natuurlijk) maar het is minder stabiel als de vorige. Geen idee waar het aan licht, maar het voelt minder lekker. Iets met de stuurbekrachtiging misschien? Geen idee.

- Zitten is minder lekker. Ook na enige tijdbesteding met stoelen schuiven en stuur verstellen nog niet de juiste positie kunnen vinden. De stoelen zijn best ok hoor maar ze zitten minder lekker als de vorige. Gevoelsmatig zijn de zittingen korter. Niet opgemeten. Zoals gezegd is het een gevoelskwestie. En de zittingen voelen korter. Op de achterbank voelt het al niet veel beter. Door de daklijn heb je het gevoel erg dichtbij de deur te zitten en hetzelfde gaat op voor het dak.

- Luisteren is minder lekker. Ondanks het feit dat ik gekozen heb voor de Sony audio installatie, luistert het minder lekker. Je hoeft je er zeker niet voor te schamen hoor. Maar de volgende keer hou ik het gewoon bij de standaard audio. De extra speakers, subwoofer(tje) en versterker overtuigen gewoon niet. Voor dat geld verwacht ik dat mijn haar in de war gaat foor het volume van de audio. Ik mis vooral de equalizer functie die wel aanwezig was in mijn vorige Mondeo. Met het ontbreken hiervan heb ik minder eigen keuze en ik hou van kiezen. Overigens is het plaatsen van zo’n ukkie van een sub gewoon weg gierig. Doe het dan niet zou ik zeggen.

- Als laatste verbaas ik me elke keer als ik instap over de werkelijk enorme A stijlen. Daardoor ontstaat er een dode hoek waar een NS trein volledig in kan verdwijnen. Kijken is dus ook minder lekker.
Gek genoeg is de Mondeo als wereldauto een stuk duurder geworden. Vreemd dat Ford er wel kostenvoordeel in ziet om de Mondeo wereldwijd te leveren maar dat dit voordeel niet zichtbaar is in een prijsvoordeel voor de consument.
Misschien groeit de liefde nog, maar het eerste gevoel is dat ik een minder goede auto heb voor meer geld. En dat voelt niet goed. En gevoelskwestie dus.

Irritaties groeien helaas...

3.000 km
26 juni 2017

Oké. 3000 kilometer onder de wielen. Een stuk minder dan normaal in dezelfde periode omdat ik een opdracht dicht bij huis heb. Maar wel voldoende om de volgende ervaringen te delen.

Helaas moet ik melden dat de liefde niet is gegroeid. Ik kijk nog steeds met weemoed terug op mijn vorige Mondeo. De Mondeo staat al jaren bekend als een rijdersauto. Wilde je lekker sturen en was je net niet gek genoeg om een BMW te kopen/leasen, dan was de Mondeo je keuze. Wat ontzettend jammer dat Ford besloten heeft om de reputatie van de Mondeo als rijdersauto naast zich neer te leggen!

Deze Mondeo, met zijn elektronische stuurbekrachtiging, stuurt gewoon nerveus. Het is geen kwestie van wennen. Een dikke negatieve duit wordt in het zakje gedaan door het lane keeping assist systeem. Simpel gezegd een systeem voor mensen die zelf niet kunnen sturen… Het helpt je om de auto tussen de witte lijnen te houden. Overigens doet het systeem dat ook nog eens slecht want als je het stuur loslaat blijft de auto niet automatisch tussen de lijnen. (Wel begint de auto dan te piepen dat je je handen aan het stuur moet houden, dat dan weer wel) Iedere keer weer worstelen op klaverbladen als je een beetje te dicht bij de strepen rijdt, of nóg stouter, er per ongeluk overheen rijdt. De auto probeert dan autonoom bij te sturen en neemt alle gevoel weg uit de stuurinrichting. Een veiligheids feature met het tegenovergestelde resultaat. Gewoon gevaarlijk. En ja ik weet het, je kunt het systeem ook uitschakelen. Maar het zit toch niet op je auto om uit te schakelen? Daarnaast vermoed ik dat de elektronische stuurbekrachtiging een voorwaarde is voor deze uitermate nutteloze optie. Het zal toch niet… (maakt u hier mijn gedachtegang maar af)

De radio dan. Sony vindt dat het orkest op de motorkap moet spelen. En dat doet het ook. Als je achterin zit moet de radio zo hard staan om iets te horen dat je geen fatsoenlijk gesprek meer kan voeren. Het subwoofertje, dat achterin zit, is onhoorbaar (ik heb zelfs al eens op zijn kop in de kofferbak gehangen om te luisteren of hij wel aangesloten zit) en is niet separaat aan te sturen. Anders dan in bijvoorbeeld in de Volkswagen familie. Sony heeft voor mij besloten hoe iets moet klinken want de mogelijkheden om zelf iets aan de instellingen te veranderen is karig te noemen. Je dealer heeft hem waarschijnlijk niet staan met Sony audio, ik weet waarom.

In de categorie nutteloze opties verdient het speciale vermelding dat je in deze Mondeo de sfeerverlichting kunt aanpassen. Ja, ja. Ben je in een hoerige bui, doe je gewoon rood. Fan van Jesse Klaver? Dan doe je natuurlijk groen. Roze is ook mogelijk mocht je op een subtiele manier uit de kast willen komen of je dochter een plezier willen doen. Maar alle gekheid op een stokje, wie zit er op deze onzin te wachten? Aan een radio van 1600 Euro valt bitter weinig in te stellen, maar de kleurtjes van je led verlichting? Ga lekker je gang!

Overall is het interieur prima in orde hoewel de stoelen nog steeds minder goed zitten dan in de vorige Mondeo. Je leest wel eens iets over mindere materialen maar dat valt mij persoonlijk best mee. Wel vreemd is het samenraapsel van kleuren als je om je heen kijkt en dan vooral van alles wat elektronisch is. Tussen de klokken zit een groen vlak, het gecombineerde navi/audio scherm is overdag lichtblauw en s ’avonds zwart met witte letter en rode knoppen. Dat is smaakvol gecombineerd met meters die wit licht uitstralen en sfeerverlichting in alle kleuren van de regenboog. Ingericht door Stevie Wonder?

Zit er dan helemaal niets nuttigs op en aan? Tóch wel!
Groot applaus voor de achteruitrijcamera. Als bezitter van een sleurhut en boot op trailer een hele fijne optie. Aankoppelen is een eitje geworden. Werkt goed. Ook in het donker. Zeker aankruisen op de optielijst.
Ook applaus voor de elektronische handrem. Even de handrem erop op een besneeuwde parkeerplaats behoort vermoedelijk tot het verleden maar het is zeker een aanrader.

Ik concludeer dat Ford niet meer weet wie ik ben. Jarenlang wist Ford precies wat ik nodig had. De Mondeo man is zwaar teleurgesteld. Het worden 4 lange jaren.

7,0