Daihatsu Cuore 1.0 Comfort (2010)
autoreview
Signalement
Uitvoering | Cuore 1.0 Comfort |
---|---|
Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
Bouwjaar | 2010 |
Jaar van aanschaf | 2018 |
KM-stand bij aanschaf | 145.680 km |
KM-stand laatst | 174.125 km |
Begin
- 145.978 km
Deze auto aangeschaft onder het motto 'de tering naar de nering zetten, na werkeloos te zijn geraakt. Mijn mooie Skoda Rapid verkocht en terug naar de basis: een eenvoudige driecilinder die dat doet wat hij moet doen: rijden, warm, droog en betrouwbaar.
Althans, dat hoop ik want de auto heeft immers al meer dan 145000 kilometer gereden. Ik heb groot vertrouwen in het merk Daihatsu en ben er van overtuigd dat ik er een paar jaar in kan rijden zonder al te veel kosten. Als het beter gaat koop ik wel weer wat anders.
De stoelen van de Daihatsu zitten erg goed. De instap is lekker comfortabel en de zithouding is prettig. Het stuur ligt lekker in de hand en het Dashboard ziet er netjes uit. Ik heb nog niet mijn Brodit Pro Clip uit mijn Skoda Rapid op een degelijke manier kunnen bevestigen aan het dashboard. Ik heb de neiging er gewoon een gat in te boren en de clip met een dikke parker vast te zetten. Het dubbele tape dat ik in eerste instantie gebruikt heb houdt niet.
Windgevoeligheid is één van de eerste dingen die mij opviel. Windgeruis is duidelijk hoorbaar en overheersend aanwezig. Bij zijwind waait de auto eenvoudig weg en wordt autorijden tot een soort windsurfen.
Geluid, of eigenlijk herrie is één van de door mij minder gewaardeerde kenmerken van de auto. Alles maakt lawaai: de driecilinder motor, de banden, het windgeruis. Alles is overheersend aanwezig en maakt het autorijden van, met name lange stukken, onaagenaam. Soms heb ik deneiging de oordoppen die ik op de motorfiets gebruik ook in de Daihatsu te dragen.
Tijdens natte dagen, en met meerdere personen in de auto dampen de ramen gauw dicht. Het ventilatiesysteem is er niet tegen opgewassen, en de airo helpt niet of nauwelijks, en al helemaal niet op de reciculatiestand. Ik moet daar nog eens goed op studeren want het is gevaarlijk.
Tot nog toe is de auto zuinig. De eerst rit leverde 4,2 liter per 100 km op. Dat is 1:23,81. Dat bevalt me dan weer prima! Ik hoop het zo te houden, en waar mogelijk te verbeteren.
De auto is afgleverd met een onderhoudsbeurt. Ik ga er van uit dat het wel even duurt voordat hij weer aan de beurt is. Ik moet nog een onderhoudsschema opsnorren.
De eerste twee weken zitten erop.
- 146.538 km
De eerste twee weken zitten erop en die ben ik zonder kleerscheuren doorgekomen. De auto is een beetje aan mij gewend en ik ben een beetje aan de auto gewend.
Het zitcomfort blijft onverminderd van kracht. Wel heb ik de positie van het stuur een beetje veranderd. Daardoor zit ik nog comfortabeler en meer ontspannen. Met name mijn linkerarm wordt nu meer ontzien. Dat leidt tot nog meer comfort tijdens het rijden.
Het lawaai ben ik een beetje aan gewend. Ik heb ontdekt dat de banden voor een deel verantwoordelijk zijn voor de herrie. Het zijn banden van een mij onbekend merk. De profieldiepte is prima, ze gaan vast nog lange tijd mee. Tot die tijd moet ik er mee leven denk ik.
De aard van het rijgebied, stad of snelweg, is van grote invloed op het verbruik. Ook de buitentemperatuur draagt een steentje bij alsmede het gewicht dat je meeneemt in de auto: met drie personen is het verbruik van de auto nauwelijks beter dan dat van mijn voormalige Skoda Rapid. Dat stelt me een beetje teleur, maar is eigenlijk ook wel verklaarbaar. Het lage eigen gewicht van auto bepaalt dat de gewichtstoename met twee personen van relatief grote invloed is op de gevraagde prestatie van de kleine motor.
Volgens de boordcomputer is het gemiddelde verbruik gestegen van 4,2 liter per 100 km tot 4,8 liter per 100 km. Nog steeds niet slecht natuurlijk.
De fietsendrager die ik op mijn Skoda Rapid gebruikte blijkt wonderwel te passen op de Daihatsu. Eigenlijk zelfs beter dan op de Skoda. Dat is een groot gewin, want in deze magere periode scheelt dat een grote uitgave. De mountainbike past er prima op, al moet ik, om de lengte van de mountainbike gelijkmatig over de achterzijde van de auto te verdelen, de fietsendrager iets uit het midden plaatsen om de fiets wel in het midden van de auto te krijgen.
Het over de autoradio afspelen van mijn muziek mis ik. Ik moet iets bedenken om dat toch mogelijk te maken. De positie van de telefoon met TomTom is een beetje onhandig, ook al zit de telefoonhouder van de Skoda Rapid op zich prima. Ook mis ik de cruise control en de dagrijverlichting. Ik vergeet vaak het licht aan te doen op momenten dat de dagrijverlichting daarin zou voorzien. Daar moet ik nog even aan wennen. Ook de parkeersensor aan de achterzijde van de auto mis ik. Ik ben inmiddels zo gewend aan zo'n systeem dat ik me erop betrap lui te zijn bij het achterom kijken tijdens het fileparkeren!
De aanbevelingen van lezers, in reactie op mijn eerste ervaringen zal ik zeker ter harte nemen, en alle reactie zijn zeer welkom.
Een eerste reparatie
- 161.480 km
Na ruim 14000 kilometer en na 9 maanden dan eindelijk een eerste reparatie. De airconditioner werkte niet meer zo goed, in die zin dat hij niet meer zo goed koelde en ontvochtigde. Volgens het onderhoudsboekje was de airco voor het laatst bij 48000 kilometer gecontroleerd, dus het was de moeite waard dat eens te laten controleren. Bij die controle kon er geen lekkage vastgesteld worden, en bleek dat er nog maar 350 gram koelmiddel in het airconditioningssysteem zat. Vervolgens is het systeem bijgevuld, en nu werkt de airco weer als nieuw. Het systeem koelt en ontvochtigt prima en dat is in deze tijd een aangename wetenschap.
Daarmee zijn de ventilatieperikelen zoals ik die eerder heb beschreven eigenlijk verdwenen. Ook met passagiers in de auto beslaan de ramen niet meer zo snel, op voorwaarde dat je de airco aanzet. Dat heeft wat gevolgen voor het benzineverbruik, maar dat weegt niet op tegen het comfort en de veiligheid.
In de afgelopen maanden is de waardering voor de Daihatsu Cuore alleen maar toegenomen. Het is een geweldig betrouwbare auto met een zeer aangenaam benzineverbruik. De auto brengt ons overal, zit comfortabel en is bijzonder betrouwbaar. Over een paar maanden moet de auto voor de APK en onderhoud, dan zullen we zien wat de kosten zijn geweest in het eerste jaar.
Grote beurt & APK, een jaar later
- 166.389 km
Vorig jaar, op 15 maart, werd ik eigenaar van deze auto. Vandaag is hij voor een grote beurt met APK naar de garage geweest, en de resultaten waren bemoedigend: niets aan de hand. Een ruitenwisserblad en een lampje van de kentekenplaatverlichting waren de enige twee dingetjes. De kosten zijn in dit jaar dus behoorlijk binnen de perken gebleven, en de prijs per kilometer (verzekering, wegenbelasting, benzine en onderhoud) is daarmee uitgekomen op 10,22 cent per kilometer.
Tijdens de onderhoudsbeurt heb ik de auto uitgebreid kunnen bekijken: de remmen, de wielophanging, de rubbers, de bodemplaat, de lagers, de motor, de uitlaat: alles verkeert in prima staat.
Al met al is mijn Daihatsu Cuore in dit eerste jaar een zeer betrouwbare auto gebleken. Een auto die het altijd doet voor een zeer lage prijs. Ook na bijna 170.000 kilometer zijn er geen grote dingen versleten, of laat het zich aanzien dat er binnen korte tijd een grote uitgave aan zit te komen.
Vol goede moed ga ik aan het tweede jaar Daihatsu Cuore beginnen.
Ingeruild
- 174.125 km
Destijds, anderhalf jaar geleden, kocht ik de Daihatsu onder het motto 'de tering naar de nering' zetten. Inmiddels gaat het weer wat beter, en na de aanschaf van een caravan begon ik al rap te zoeken naar een auto die die caravan kon trekken. Inmiddels heb ik die gevonden, en daarmee luidde ik het einde in van het Daihatsu tijdperk. Tijd dus voor een korte terugblik.
Ik kan maar één ding zeggen: de Daihatsu Cuore was een van mijn beste autokeuzes ooit. Het bleek een oerbetrouwbare auto die mij nooit in de steek heeft gelaten. Bovendien koppelde de auto een redelijke mate van comfort aan zeer lage gebruikskosten en een hoge restwaarde. Inclusief alle kosten heeft de auto mij € 0,1022 per kilometer gekost. Veruit mijn goedkoopste auto ooit.
Met pijn in het hart heb ik dan ook afscheid genomen van mijn Daihatsu. Maar ja, een caravan trekken met een Cuore is iets teveel gevraagd. Gaandeweg de tijd ben ik de auto steeds meer gaan vertroetelen en waarderen. Ik heb dan ook een prima onderhouden en glimmende Daihatsu ingeleverd bij de garage waar ik mijn nieuwe auto heb gekocht.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.