Citroën C5 Tourer 2.7 HDiF Exclusive (2008)

autoreview

24 september 2014 om 21:28

Uitvoering	C5 Tourer 2.7 HDiF Exclusive
Versnellingen	6, Automaat
Bouwjaar	2008
Jaar van aanschaf	2014
KM-stand bij aanschaf	91.000 km
KM-stand laatst	167.000 km

Nieuwe aanwinst, eerste indruk

91.000 km
24 september 2014

Na de positieve indruk die de vorige C5 (qua comfort, rijplezier en betrouwbaarheid) had achtergelaten, stond de C5 hoog op het lijstje van kandidaten voor de opvolging. Ik was wel specifiek op zoek naar een capabele diesel met niet al te veel kilometers... liever een auto uit 2008 met minder dan een ton dan een auto uit 2011 met het dubbele op de teller.

Omdat de 2.2. alleen handgeschakeld werd geleverd, was de keus dus een 2.0 of een 2.7, en hoewel de 2.0 in het gebruik wat goedkoper is, is die zescylinder gemaakt voor de eeuwigheid. Daarnaast is een C5 Tourer best een zware auto, en dan merk je ook dat die tweeliter diesel, die op papier bijna net zo sterk zou moeten zijn als de 2.2 die ik hiervoor had, toch harder moet werken voor z'n geld.

De proefrit maakte het al snel duidelijk: de 'laufkultur' van die (best wel sterke) zescylinder is een wereld van verschil met de 2.0 HDIf, dus al tijdens de proefrit besloten mijn echtgenote en ik dat deze 'm maar moest worden.

Algemene indruk:
Het kwaliteits- en afwerkingniveau van de Phase III-C5 ligt op een merkbaar hoger niveau dan van zijn voorganger. De geluidsisolatie is ook merkbaar beter... niet alleen beter dan z'n voorganger, maar beter dan alles wat je in deze klasse tegenkomt.
De (hydractieve) vering is wat minder soepel dan die van onze vorige auto, maar de demping is een stuk beter, en grove oneffenheden worden veel beter verwerkt. Het verschil met traditionele vering is dat het hydractieve systeem de veerbewegingen "vertraagt", waardoor het allemaal wat geleidelijker gaat. De kans op 'zeeziekte' bij mensen die er gevoelig voor zijn is ook een stuk kleiner geworden.

Om nou te zeggen dat het ding veert als een Duitse middenklasser (die veren niet) is gelukkig overdreven. Het is nog steeds geen auto voor mensen die graag ieder losliggend steentje willen voelen... en nee, het is ook geen Mondeo in termen van stuurgedrag. Maar als je (zoals ik) vindt dat je, als je sportief wilt rijden, elke auto daarvoor gewoon twee wielen teveel heeft, en als je in een auto heel andere kwaliteiten zoekt, dan is een jonge tweedehands C5 zeker de moeite van het overwegen waard. Het feit dat het ding snel z'n waarde verliest is dan natuurlijk ook eerder een voordeel dan een nadeel.

Wat je ervoor terugkrijgt is een auto die qua comfort (stilte, veergedrag, zitcomfort, ambiance... en ja, ook opties) op een niveau staat waarvoor je normaliter een aantal klasses hoger -- en duurder -- moet gaan shoppen. Dit is echt een auto om superieur in te reizen, niet om lol te hebben op een achterafweggetje of tijdens een track day, daar koopt u maar een MX-5 voor. ;-)

Punten van kritiek na deze eerste indruk:

- het is een Citroën. Dus: over sommige zaken is werkelijk heel goed nagedacht - en een aantal andere zaken is men gewoon vergeten. Dat kenmerkt Citroëns al decennia (de startmotor in de GS...)
Voorbeelden:
De dame van de Nederlandstalige gesproken navigatieaanwijzingen zegt zonder blikken of blozen A Douze waar ze A12 bedoelt, en als ik eraf moet heeft ze het over afslag dix-neuf. Grappig.
De gevoeligheid van de regensensor voor de ruitenwissers is nog steeds niet in te stellen zonder hulp van een Lexia (een diagnostische computer). Minder grappig, en vrij storend. Gelukkig is de instelling bij deze iets minder "standje ADHD" dan bij zijn voorganger.

- De ingebouwde navigatie is nog steeds beroerd vergeleken met oplossingen als TomTom. Maar ja, met deze motorisering kan je 'm volgens mij niet eens zonder navigatie krijgen. Maar die TomTom blijft meegaan op vakantie. Dat zou overigens gelden voor alle auto's met ingebouwde navigatie - behalve dan de Renaults waar standaard een TomTom in zit.

- De ruimte voor is voortreffelijk, de hoofdruimte achterin ook, maar de beenruimte is "voldoende", en dus wat minder dan bij het voorgaande model. Het is nog steeds geen straf voor normale mensen, maar ik denk dat onze schoonzoon van twee meter drie het achterin wat minder prettig zou vinden.

- De laadruimte bij neergeklapte achterbank is minder dan bij het voorgaande model.

In eerste instantie lijkt de 2.7 zescylinder minder krachtig dan je zou verwachten. De 2.2 geeft je, bij gas geven, best een duw in de rug; deze zespitter doet dat niet. Maar schijn bedriegt... het ding gaat best hard af, je merkt het alleen minder omdat de koppelkromme als langs een lineaal getrokken lijkt. Als je op het gas trapt, begint het ding gewoon heel lineair te accelereren, om er ook niet meer mee op te houden tot je ruimschoots aan de verkeerde kant van de 180 zit.
En het gaat nog meer aan je voorbij omdat je dan nog steeds niet de neiging hebt om je radio harder te zetten... de motor blijft stil en wekt niet de indruk in de stress te jagen te zijn, en het banden- en windgeruis hoort niet thuis in het marktsegment; je hebt eerder het gevoel dat je met een veel duurdere auto aan het spelen bent. De zescylinder diesel draagt daar ook zeker aan bij.

Volgens de fabrieksopgave heeft deze auto 9,9 seconden nodig van 0 tot 100 km/u. Ik denk dat die Franse seconden korter zijn dan de onze... toen ik het, met de Seiko in één hand, timede, kwam ik op een seconde minder uit.
Maar de tussenacceleratie is (zoals bij zoveel zware, dikke diesels) indrukwekkender dan de staande start. Dat geldt ook voor deze auto - als je negentig rijdt en je besluit dat je 130 wilt gaan rijden, maakt deze auto daar verder geen woorden aan vuil. Zo, geregeld. En nu?

En (net als bij de vorige) verbruikt de auto tot nu toe onder mijn rechtervoet minder (een volle liter op honderd kilometer) minder diesel dan de fabrikant opgeeft... en dat terwijl ik tot nu toe ook best wel eens wilde voelen hoe dat nou gaat met zo'n dikke zespitter. Ik denk dat, wanneer het nieuwe eraf is en mijn rijstijl zich weer wat normaliseert, ik daar nog wel wat af kan krijgen.

In alle reviews wordt geklaagd over de grote hoeveelheid knoppen. Ik snap dat wel... als je als autojournaille een dag of een paar dagen met een auto te maken hebt, is dat best verwarrend.
Maar al na krap een week weet ik nu blindelings de knoppen die ik nodig heb te vinden, zonder dat ik door een menustructuur op een scherm (waarbij ik bovendien naar dat scherm moet kijken) heen hoef te bladeren. Ook bij de oude C5 kostte het geen maand om aan het "knoppenwoud" te wennen, en als je eraan gewend bent, ga je de directe bereikbaarheid van de functies die onder die knoppen zitten meer waarderen dan wanneer je een auto maar een dag tot je beschikking hebt.

Al met al een positieve eerste indruk.

Voor wat betreft betrouwbaarheid en gebruikskosten: dat is meer een verwachting op basis van vier jaar leven met zijn voorganger. Om dat beter te kunnen beoordelen, moet ik nog wat verder komen dan een eerste indruk van 1000 kilometer. Later dus meer...

Afscheid

167.000 km
11 februari 2018

Doordat ik van baan ben veranderd, en nu bij een baas werk waar we twee dagen per week thuiswerken, neemt mijn kilometrage aanzienlijk af. Tot aan vandaag heb ik dit jaar, op een paar kilometer, 1000 kilometer gereden.
Dat is voor een dieselmotor niet prettig (als het vriest ben ik al over de helft voordat de auto op bedrijfstemperatuur is), en voor de portemonnee ook niet -- de mensen van de motorrijtuigenbelasting komt hier iedere maand voor 178 euro de hand ophouden.
Daarnaast: als je veel rijdt is zo'n C5 een heerlijke auto, maar voor die paar luizige kilometers is het rijden in zo'n limousine niet goed te praten.

Dus (niet zonder enige pijn in het hart) doe ik er afstand van. La voiture wordt vervangen door een veel prozaischer Skoda Octavia 1.8TSI. Een C5 met een 1.6THP leek de moeite van het overwegen waard, ware het niet dat ik van redelijk dichtbij (de buurman en een ex-collega) bekend ben met het onheil dat je met die motor kan overkomen.

Zijn er bijzondere dingen gebeurd? Valt wel mee. Eén keer is het thermostaathuis vervangen omdat het een beetje lekte (niks dramatisch, maar ik ben redelijk religieus qua onderhoud), en tot twee keer toe moest er een rubber van een draagarm vervangen worden. Oh wacht, ja, toch wel... op ca. 150.000 km was de dynamo (met ingebouwde spanningsregelaar/gelijkrichter) stuk, en dat zette me toch wel even 1100 euro achteruit... dat was even slikken.
De auto is wel super-betrouwbaar geweest, en heeft in de bijna 80.000 km die ik gereden heb geen klap verkeerd gegeven.

Ergernissen? Ja... eigenlijk maar eentje. Die verschrikkelijke elektrische achterklep. Wat een zinloze optie is dat, en het wordt echt ergernisverwekkend als de auto de achterklep niet meer wil sluiten omdat 'ie zojuist besloten heeft in de eco-stand te gaan. Moet je de auto starten om de achterklep dicht te doen.

Ik wéét dat ik het zitmeubilair en het veercomfort ga missen. Maar ja, als je PER WEEK anderhalf uur voor woon-werkverkeer in de auto zit, is dat tot daaraan toe. Maar voor dat soort ritjes zijn de hoge onderhoudskosten niet meer te verdedigen. Want ja, zo'n dikke zespitter is best duur in onderhoud.
En afschrijven op zo'n ding is ook niet leuk.
Het afscheid is met pijn in mijn hart, maar mijn bankrekening deed een vreugdedansje.

9,0