BMW iX1 xDrive30 (2023) #8
autoreview
5
Signalement
| Uitvoering | iX1 xDrive30 |
|---|---|
| Versnellingen | 1, Automaat |
| Bouwjaar | 2023 |
| KM-stand laatst | 0 km |
Zoektocht
Een nieuwe auto kiezen is een avontuur op zich. Het begint, zoals bij elke respectabele expeditie, met een lijstje van eisen. Men wil immers niet halsoverkop in een karretje stappen dat achteraf meer spijt dan rijplezier oplevert. In mijn geval draaide het allemaal om twee praktische zaken: ruimte en kosten.
Ruimte, want een jong dochtertje met een logeerbed, een badje en een assortiment accessoires dat een kleine volksverhuizing doet vermoeden, vraagt om een auto waarin meer past dan slechts een boodschappentas en een vouwkrukje. Een stationwagen of SUV leek dus onvermijdelijk. Kosten, want de nog enigszins gunstige bijtellingsregels voor elektrische auto’s, gecombineerd met een aantrekkelijke verhouding tussen leaseprijs, vermogen en snelheid, deden mij naar de stekker grijpen.
Goed, een elektrische station of SUV dus. Gezien mijn ervaringen met de Tesla Model S 75D wist ik dat een praktische actieradius van 350 kilometer ruim voldoende zou zijn. Ook had ik gemerkt hoe fijn vierwielaandrijving is: vermogen zonder grip is als een goede mop zonder publiek—volstrekt zinloos. Aangezien de markt enkel nog elektrische SUV’s leek te bieden, werd dat de vorm waarin ik mijn geluk moest zoeken.
Dan het meer subjectieve deel: wat maakt een auto leuk? Wegligging en een beetje pit. Over snelheid kunnen we kort zijn: tegenwoordig is zelfs een elektrische stadsauto vlotter dan menig sportwagen uit de vorige eeuw. Maar een goede wegligging is een ander verhaal. Een zware auto met een hoog zwaartepunt kan al snel het dynamische equivalent van een dweil op rolschaatsen worden.
Tijd voor proefritten.
⸻
Ford Mustang Mach-E
Stuurt lekker, ligt goed op de weg, maar het pedaalgevoel is minder sportief dan de naam doet vermoeden. Comfort? Redelijk. Maar het interieur… Ford blijft Ford. Het heeft iets weg van een bord dampende spruitjes: voedzaam, maar je kiest het niet uit vrije wil. Er hangt een geur van Ford Escort-nostalgie omheen, en niet in de zin van “ach, wat een heerlijke retro-sfeer,” maar meer “oei, dit had in de jaren ‘90 al degelijker gekund.”
Toch moet ik bekennen dat Ford niet de enige is die zich hieraan bezondigt. Volkswagen heeft bijvoorbeeld een soortgelijke chronische liefde voor bepaalde interieurkeuzes. Kijk maar naar de handremknop van de Golf 7,5—dat is gewoon een evolutie van de schakelaarlayout in de Golf en Jetta II. Dat vind ik dan weer wél charmant.
⸻
Hyundai Ioniq 5 – De (bijna) Delta Integrale
Ik weet niet wat de ontwerpers van Hyundai gerookt hebben toen ze de Ioniq 5 ontwierpen, maar ik ben ervan overtuigd dat het iets sterks was, en ik ben ze er dankbaar voor. Dit is namelijk een auto die, met een beetje fantasie, een eerbetoon lijkt aan de legendarische Lancia Delta Integrale.
En dat, dames en heren, is niet zomaar een auto. Dat is een icoon. Een strijdros. Een symfonie van techniek en passie, gegoten in een hoekige koets die op zichzelf al snelheid uitstraalt. De Delta Integrale is de auto die in de jaren ‘80 en ‘90 de rallywereld veroverde, de wetten van de natuurkunde tartte en met Martini-stickers over de proefroutes denderde als een Romeins legioen op volle snelheid. Een wagen met zoveel karakter dat je bij het instappen spontaan een leren jas aantrekt en begint te vloeken in het Italiaans.
En dan staat daar ineens de Hyundai Ioniq 5. Een futuristische interpretatie van de boxy rallylegende, en met een beetje verbeelding zie je de Martini-stickers al op de flanken kleven. Maar dan stap je in, en… niets van dat alles.
De auto rijdt namelijk als een zen-klooster op wielen. Comfortabel, fluisterstil, alsof hij je vriendelijk toespreekt: “Waarom zou je haast hebben? Geniet toch eens van het moment.” Een prachtige machine, maar een Delta Integrale? Nee, die schreeuwde en schopte, terwijl deze fluistert en sust. Maar goed, als er ooit een elektrische Delta Integrale komt, teken ik ervoor.
⸻
BMW i4 eDrive40 & i4 M50
De i4 eDrive40 is een serieuze kanshebber: strak sturend, speels en met veel vermogen op de achterwielen. Het voelde uitgebalanceerd aan en was comfortabeler dan ik had verwacht. Maar… de bagageruimte viel tegen en de achterbank was een uitdaging. Instappen achterin vereist de lenigheid van een balletdanser, want de daklijn is zó laag dat je je nek automatisch in bescherming neemt.
De i4 M50 daarentegen… Wat een beest. Zóveel vermogen, zó direct afgegeven dat ik op een licht vochtige weg nauwelijks durfde te accelereren. De auto voelde als een opgefokte straathond die bij elke beweging dreigde uit te breken. Indrukwekkend, maar ook iets teveel van het goede. De verkoper in Zeist (hulde aan Teun!) adviseerde mij om ook de i4 40 te proberen, en terecht: die voelde veel gebalanceerder aan.
⸻
Audi Q4 e-tron & Skoda Enyaq
De Audi Q4 voelde mij te kunstmatig aan: de besturing was zwaar zonder overtuigende feedback, en de vering/demping leek geforceerd sportief. De Skoda Enyaq had eigenlijk dezelfde basis, maar voelde veel natuurlijker aan. Comfortabeler, zonder dat overdreven geforceerde sportgevoel. Toch kreeg ik van geen van beide warme gevoelens, en de optielijst van de Audi maakte me evenmin enthousiast.
⸻
Mercedes-Benz EQA
Een auto met twee gezichten. Zonder AMG-line vond ik ‘m best stijlvol, maar mét dat sportpakket oogde hij ineens goedkoop pseudo-sportief. Zeker met die bijzonder lelijke velgen, waarvan ik vermoed dat ze ontworpen zijn tijdens een stroomstoring. Tractie was matig, en de aandrijflijn wist me niet te overtuigen.
⸻
BMW iX1 – De verrassende keuze
Op uitnodiging van BMW Nederland (op voordracht van Teun uit Zeist, waarvoor hulde) kreeg ik de kans om de iX1 en X1 van dichtbij te bekijken, in dezelfde ruimte waar de Nederlandse autojournalisten hun oordeel over de auto’s mochten vellen.
Mijn eerste indruk: verrassend fraai. Vooral in het wit, met het M-pakketje en 20-inch wielen, had de iX1 een stoere en gedrongen uitstraling. Van voren en opzij oogde hij modern en krachtig, zonder dat opgeblazen pseudo-sportieve waar sommige andere merken zich schuldig aan maken. Het interieur? Een tikje busjes-achtig door de vrij hoge en rechte proporties, maar verder prima.
Of ik er even in kon rijden? Nee, onmogelijk.
En toch bestelde ik hem.
Waarom? Omdat ik na al mijn proefritten en afwegingen besefte dat ik gewoon een fijne, praktische auto nodig had. Geen compromisloze sportwagen, geen gimmick op wielen, maar een degelijke machine die zowel het gezinsleven als mijn eigen rijplezier kon bedienen.
⸻
En nu? 60.000 km later.
Twee jaar en 60.000 kilometer verder, en ik zal binnenkort uitgebreid verslag doen van hoe de iX1 zich heeft gehouden. Was het de juiste keuze? Of ga ik straks alsnog op zoek naar die mythische elektrische Delta Integrale met Martini-stickers?
Wordt vervolgd
7,5
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
PRIVATE LEASE BMW iX1
Had je deze auto's al gezien?
BMW iX1 xDrive30 Launch Edition 67 kWh | LEDER | Trekhaak ✅ 1e Eigenaar *HEMELVAART OPEN v.a 11u tot 17u*
€ 38.900
BMW iX1 XDrive30 Launch Edition 67 kWh / M-Sport / Leder /
€ 41.900
BMW iX1 xDrive30 (67 kWh) M-SPORT ** LED, BRUIN LEDER, PANORAMA, TREKH, ACC, H&K SOUND, 20-inch LMV ** 26k onder NP - EX BMW-AG ** ** INFORMEER OOK NAAR ONZE AANTREKKELIJKE FINANCIAL-LEASE TARIEVEN **
€ 48.900
Lees ook
Praktijkervaring BMW iX1: populaire stekker-SUV beoordeeld door gebruikers
BMW X1 trekt ook alvast politiepak aan
Is een Mitsubishi L300 als klassieke camper een goed alternatief voor een Transporter?
GT op z'n Zweeds anders dan op z'n Engels - Volvo 1800 ES vs. MGB GT
