Aston Martin DB9 Vantage Volante (2008)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | DB9 Vantage Volante |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Sequentiële Automaat |
| Bouwjaar | 2008 |
| Jaar van aanschaf | 2021 |
| KM-stand bij aanschaf | 70.120 km |
| KM-stand laatst | 75.500 km |
Echt heel mooi deze DB9 mk2
Waarom weer een DB9?
De tweede serie van (2008 tot 2012?) heeft een totaal vernieuwde ophanging en vering, versteviging in het chassis tegen het torderen en de motor heeft bijna 500 pk. De mooiste verbetering is het midden console. Nog steeds de Volvo navigatie maar dan de verbeterde versie. Ik denk niet dat het veel gebruikt gaat worden. Google is tien keer beter en dan ook nog met traffic info.
De stereo installatie is van de simpele uitvoering vervangen door eentje met een 700 Watt installatie met subwoofer en dolby prologic.
De Volvo sleutel en dito afstandsbediening is nu een ECU geworden. Zij noemen het een Emotional Control Unit?. Echter deze is van glas/kristal/chroom en gaat in een gat in het midden van het middenconsole. In het gleufje steken, drukken en starten.
Daarnaast heeft deze DB9 eindelijk goede bluetooth zodat ik mijn Iphone kan streamen, wat een feest. Zo zit er ook nog een programmeerbare garagedeur opener onderaan de binnenspiegel. Echt helemaal chic en comfortabel.
Bij aanschaf bij Kroymans moest ik nog wel even vragen om de originele AM paraplu die in de achterbak ontbrak evenals een originele windvanger. Verder zit er achterin de kofferruimte nog een leren foudraal met AM EHBO-kit en een AM compressor met schuim voor het geval je een lekke band krijgt.
Maar dan de auto zelf. Hij rijdt TOTAAL anders dan de serie hiervoor. Strakker scherper rustiger moderner. Zo kwam de auto op mij over. Ik herkende de Mk1 niet in de nieuwere versie. Je merkt direct dat het onderstel stevig is geupdate. Ook minder rammels en piepjes als die er al waren. Ook speelt mee dat deze DB9 dealer onderhouden is en waarschijnlijk heel zelden op een natte weg het gereden. Onder motorkap is de auto zeer schoon en zo zie ik het graag.
Ik had de verkoper gevraagd of er een nieuw stuurwiel was ingezet in de DB. Het zag er nog zo mooi, schoon, matt en vetvrij uit. "Nee de vorige eigenaar reed met handschoenen aan." Nou als je dat hoort en je ziet het ook aan het interieur dan, weet je dat je een liefhebbers auto overneemt. Dus ik rij deze DB9 ook maar met bijpassende kleur Italiaanse handschoenen aan. Zo houden we hem netjes en schoon.
Daarnaast heeft Aston Martin de afstelling van het gaspedaal veranderd. Waar je met de MK 1 nogal eens met spinnende wielen wegreed, is bij de mk 2 het gaspedaal minder venijnig. De eerste 15 mm is net als in een normale auto. Maar naarmate je het gaspedaal dieper intrapt gaat de V12 echt stappen nemen die niet aanwezig zijn in een normale auto.
Een typische brul van de ongeblazen V12 is voor menig autoliefhebber een prachtig geluid en dus een lust voor het gehoor. Echter een geluid dat net zo uitsterft als de bedreigde diersoorten. (Of net zoals topless zonnen op het strand is verdwenen). Nu niet door stroperij maar, door ambtenarij en gelijksoortig roofdieren. Ik blijf nog maar even genieten zolang het nog is toegestaan. Wat dan wel weer grappig is dat je soms op kruispunten, jongelui (echt soms zijn ze 8 jaar ofzo) ziet staan, die met hun handje een beweging maken alsof je het gaspedaal diep intrapt. Zij worden door mij direct beloond, zij hebben ook benzine in hun bloed, zij waarderen nog een mooie auto met een zeldzame motor. Zij snappen het! Wellicht zijn sommige YouTubers hier debet aan die ook dikke auto's rijden met dito motoren erin. Eigenlijk is dit een soort opvoeding, toch?
Over 50 jaar spreken ze er wellicht over met hun kleinkinderen. "Vroeger had je nog auto's die maakten geluid, een prachtig diep grommend geluid. Nu zoemen de auto's alleen nog maar" Kijk maar naar mijn BMW i3 tjes. Ja echt! Dat rij ik naast de db9!
Ik laat me even gaan. Komende tijd gaat de AM weer in winterslaap en ik zal daarna nog wat relevante info delen hoe het is om een DB9 te rijden en wat het kost.
Oja mijn vorige DB9 koste mij aan onderhoud €400 (kleine beurt) en € 2400 aan afschrijving in de periode van knap 2 jaar. 4000km mee gereden. Valt mee toch? Mijn S5 die ik augustus 2021 verkocht heb, schreef in drie jaar en 25.000 km €10.000 af. En dat zijn de feiten.
De winter in
Om de DB9 in te winter te rijden…dat gaat niet gebeuren. Daar wordt de db niet beter van, laat staan dat het weer niet ideaal is om open te rijden. Dus de db volgegooid met super benzine. Wat even wennen was dat de betaalpas er twee keer in moest. De tankbeurten zijn begrensd op maximaal €125. Maar goed een hobby mag geld kosten.
Druppellader staat er altijd op en onder een dikke stofhoes met extra bescherming komt hij de winter wel door in de verwarmde garage. Rond april ofzo gaat hij weer in de belasting en eens kijken of starten goed gaat in 1 keer?. Op de laatste foto staan een i3. Ja zoals een motorrijder door de weeks in een doorsnee auto rijdt en in het weekend een vette harley bv. Zo rijdt ik nu elektrisch, bevalt eigenlijk heel goed. Maar daar meer over in de komende review van de i3.
Duur grapje
Een Tijdloze Metgezel de Aston Martin DB9 V12 Volante
Er zijn auto’s, en dan zijn er kunstwerken op wielen. Mijn Aston Martin DB9 cabrio V12 uit 2008, in de elegante kleur Tungsten Silver, behoort zonder twijfel tot die tweede categorie. Drie en een half jaar staat hij inmiddels in mijn garage, en nog steeds maakt het moment van het starten van die machtige V12 met de sleutel die deels van glas is, deel uit van mijn auto geluk. Het is niet zomaar een auto, als je ermee rijdt is het een tijdelijke levensstijl, een ervaring die elk ritueel overstijgt. Maar het verhaal van deze Britse gentleman verdient meer dan een korte anekdote.
Laten we beginnen met de mooiste reis die ik tot nu toe gemaakt heb: een tocht van negen uur in mijn uppie via Duitsland naar het schilderachtige Annecy, Frankrijk.
De reis begon in de ochtend net na de spits, met de DB9 rustig op cruise control. De uitdaging? Kijken wat het verbruik zou zijn als ik volledig gedisciplineerd aan de maximum snelheid hield. Bij een snelheid van 100-110 km/u, met een kalme rechtervoet en zonder de melodie van de V12 los te laten, wist ik een verbruik van 10 liter per 100 kilometer te behalen. Best een nette score voor een 6.0-liter V12 die op elk moment klaarstaat om zijn kracht tentoon te spreiden. Ook in Duisland met al die wegwerkzaamheden is die snelheid prima. Die driehonderd per uur laat ik voor wat het is.
Het rustige rijden had ook zo zijn charme. De stilte in de auto– ja, zelfs met het dak open – maakte ruimte voor mijn zorgvuldig samengestelde playlist. Klassieke rock, een beetje U2, Simple Minds, Ah ha, The Eagles en af en toe om je heen kijken om van het landschap te genieten. Het comfort was perfect, zelfs met mijn 1.90 meter. Je voelt je als een gentleman-driver, met de tijd aan je zijde.
Genieten in de Alpen
Annecy is een plek die het waard is om langzaam te ontdekken, maar met een DB9 in je bezit is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Tussen de paraglide-sessies door kon ik het niet laten om een paar rondjes de omliggende bergen in te rijden. Daar, in de bochten en op de open stukken, komt de V12 pas echt tot leven. Het motorgeluid, dat diepe, rauwe gorgelen, ja echt bij lage toeren, dat crescendo bij acceleratie – het is muziek die geen speaker ooit kan nabootsen. Helemaal als je in een kloof rijdt en het gedonder van die V12 tegen de rotswanden reflecteert. Hier voelde ik me niet alleen bestuurder, maar een dirigent van pure mechanische perfectie.
Op de terugweg: de V12 goed uitlaten
De terugweg voerde via Lausanne, Neuchâtel, Nancy, Metz en Luxemburg. Dit keer koos ik ervoor om het gaspedaal wat minder voorzichtig te beroeren. Het resultaat? Een verbruik van 1 op 7,5, wat je bij een Aston Martin nauwelijks een straf kunt noemen. De combinatie van snelheid en motorgeluid maakt muziek luisteren haast overbodig en eerlijk gezegd ook onmogelijk. En het dak? Dat moet open – tenzij het regent. Maar regen is voor mij en de DB9 een no-go, tenzij er geen andere optie is.
De kleine maar dure tegenslag
Na de herfst kwam een onverwacht probleem. Tijdens een rit voelde ik dat de motor inhield, vooral bij het rijden op cruise control of bij rustig accelereren. Eerst een lichte trilling, later een merkbare soort rilling bij stationair draaien – maar alleen als de motor warm was. Na wat speurwerk en overleg op fora werd duidelijk dat de bobines en bougies vervangen moesten worden. Acht uur werk.
Het probleem oplossen vroeg om precisie. Ik bracht de auto terug naar de Aston Martin-dealer in Antwerpen, waar de DB9 ooit nieuw gekocht was. Ze waren verheugd om de auto weer te zien, alsof een verloren zoon thuiskwam. Maar omdat ik geen risico wilde nemen met onvolledige verbranding en mogelijke schade aan de katalysatoren, liet ik hem met een trailer ophalen. Kosten? 300 euro voor transport en 1.500 euro per katalysator als daar iets mis mee zou gaan. Gelukkig bleef het probleem beperkt tot de bobines en bougies, je weet maar nooit wat ze tegenkomen bij onderzoek, maar met een kleine beurt (twee oliefilters en olie) erbij kwam de rekening alsnog op 5.000 euro.
Weer als nieuw
Bij het ophalen van de auto werd ik ontvangen zoals je dat mag verwachten van een exclusieve merkdealer. Een persoonlijk gesprek, koffie, en zelfs een rondleiding langs de nieuwste modellen, waaronder de DB12.”Wilt u misschien even plaatsnemen in deze DB12?” O ik zat al. Wat een luxe ,wat een afwerking, wat een warme dikke geur van nieuw leer, ahhhh, ff doorsparen, beleggen en werken.
Ja, pinnen deed even pijn, maar bij het wegrijden voelde ik meteen dat de reparatie zijn vruchten had afgeworpen. De V12 draaide weer als een Zwitserse klok, soepel en krachtig en rap op het gas, klaar om nieuwe herinneringen te creëren.
De Aston Martin Owners Club
Na de reparatie volgden nog enkele prachtige ritten met de Aston Martin Owners Club (AMOC). Deze bijeenkomsten zijn altijd een bescheiden feestje: goed eten, drinken en de kans om je autoervaringen te delen met anderen die dezelfde passie delen. Het is een gemeenschap waarin je begrijpt dat een Aston Martin niet zomaar een vervoermiddel is, maar een stukje exclusief erfgoed, een tijdcapsule van een tijdperk waarin auto’s meer waren dan machines op wielen met computers, veiligheidssystemen die ingrijpen wanneer jij dat niet wenst. Het is gewoon nog puur benzine omzetten in een symphonie van motorgeluid. Een “Fuel to noise converter”
Overwinteren
Half november was het moment daar om de DB9 een welverdiende winterslaap te geven. De tank werd helemaal volgegooid, zodat er geen condens kon ontstaan, en hij werd met zorg in de garage gezet. Ctech druppellader eraan, banden op 3.5 atmosfeer. Nu wacht hij tot de lente, tot de zon weer hoog aan de hemel staat en de wegen droog en uitnodigend zijn.
Een tijdloze parel
Na drie en een half jaar eigenaarschap is de DB9 nog steeds even magisch als de dag dat hij kwam. Zijn waarde blijft al drie jaar stabiel volgens taxatie, zijn uitstraling is ongeëvenaard, niet extrovert, niet schreeuwend, maar kust op wielen voor de pure autoliefhebber. Elke rit is een herinnering aan waarom ik voor hem koos. Kosten? Ja, die zijn er. Maar zeg eerlijk: ik rook niet, behalve af en toe wat banden, en dat maakt alles goed. De DB9 is niet zomaar een auto; het is een kunstwerk, een metgezel, en bovenal een ode aan puur rijplezier met een ongeblazen V12. Tot het voorjaar.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
