Alfa Romeo Giulia 2.2 JTD 150pk Eco Business (2017)

autoreview

27 december 2018 om 13:39

Uitvoering	Giulia 2.2 JTD 150pk Eco Business
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2017
Jaar van aanschaf	2017
KM-stand laatst	100.000 km

Alfa Giulia JTD

60.000 km
27 december 2018

Omdat ik de autoreviews prima kan waarderen, nu na 2 jaar en 60.000 km, toch ook maar een review van mijn Giulia geschreven.

Al gelijk bij de aankondiging sprak de auto mij erg aan. Ik hield er echter geen rekening mee dat de auto ook ‘leasebaar’ zou worden. Bij het aflopen van het leasecontract van mijn Peugeot 508, was ik eigenlijk van plan weer een 508 te leasen. De auto reed prima en was ruim genoeg om zowel zakelijk als privé te gebruiken. Ook sprak het ontwerp me erg aan.

Bij mijn werkgever krijg je voor de selectie van een leaseauto, een inlogcode voor een website waarop allerlei auto’s in jouw categorie staan. Eind 2016 was er, ondanks de verlaging van het leasebudget, een verrassend grote keus. Van klein tot Jaguar XF en Mercedes E-klasse. Bij het openen van de website was ik echter al gelijk verkocht. Het rijtje werd afgetrapt met Alfa, en om preciezer te zijn met de nieuwe Giulia. Gek genoeg voor heel redelijke leaseprijzen. Een Peugeot 508 had een hoger tarief.

Bij een dealer in de buurt kon ik op een vrije middag een proefrit maken. Dat was een 180 pk diesel, handgeschakeld. Ik had allerlei praktische bezwaren verwacht, maar de auto bleek verrassend ruim. Er bleef prima ruimte achter mezelf over. De ruimte in de kofferbak is natuurlijk beperkt, maar ik was al in bezit van een dakkoffer. Toen ook nog bleek dat een (verwijderbare) trekhaak mogelijk was, waren de praktische bezwaren wel verdwenen. Tijdens de proefrit overtuigde de auto met zijn stuurgedrag en enorme koppelrijke motor.

Thuis heb ik de selectie rond gemaakt. Uiterlijk heb ik voor chroomlijsten gekozen en de standaard wielen. De wielen kwamen voor mij het dichtst bij de kenmerkende Alfawielen met een dicht hart en gaten rond de velgrand zoals bij een Alfa Sprint of Alfa 75. Alleen jammer dat ze niet in 17” waren. De kleur is wat brons metallic. Titanio Imola, geloof ik. De leasemaatschappij wilde graag het gratis leren interieur. Ik had eigenlijk voor stof gekozen, maar had daar geen sterke gevoelens over. Zwart van kleur.

Net niet meer geleverd in 2016, betekent dit dat ik waarschijnlijk de enige Nederlandse leaserijder ben, die nooit van een bijtellingsvriendelijke auto heeft geprofiteerd. Maar geen reden tot treurnis. De auto reed en rijdt geweldig. Gelijk de eerste meters merkte ik dat de auto nog weinig in Nederland rondreed. Hij trok overal aandacht. Dat levert vaak leuke gesprekken op en duimpjes omhoog.

Hoe rijdt het?
Gelijk valt op hoe laag je in de auto zit. Ik heb bewust gekozen voor schakelen. De ruimte voor je voeten en de pedalen is Italiaans beperkt. De versnellingsbak schakelt zeker, maar ook met flinke weerstand. Je zou het stroef kunnen noemen. De auto heeft relatief weinig stuuruitslag nodig bij het ronden van de bocht. Dit draagt bij aan het agile stuurgedrag. De koppeling grijpt duidelijk aan. Ik vind dit de beste koppeling waarmee ik tot nu toe gereden heb. Ook de remmen zijn goed te doseren en daarbij uiterst krachtig.

De motor is bij de start vrij rumoerig. Dit pas niet helemaal bij het uiterlijk. Op kruissnelheid heb je er geen erg meer in. Daarbij zorgt de 400 nm aan koppel ervoor dat je altijd voldoende kracht hebt. Het onderstel zou ook makkelijk meer aan kunnen. Als het mijn eigen auto was, had ik ‘m ook al gechipt naar 220+ pk’s. De motoren van 136, 150 en 180 pk zijn ook identiek aan elkaar. Met software wordt de motor bovenin geknepen.

Het veercomfort is uitstekend, ondanks dat de auto bedoeld is voor sportief gebruik. Bij auto’s zoals mijn eerdere V50, maar laatst ook een nieuwe Leon FR, blijkt hoe het ook kan. Lomp op korte drempels en niet bijster sportief. Voor het onderstel zou de auto nog veel meer lof mogen krijgen. Met de DNA-knop kan je het rijden nog wat beïnvloeden. In de praktijk heb ik de knop altijd in N staan. De motor vind ik anders te agressief of juist te sloom. Gevoelsmatig wordt ook de demping aangepast. Wanneer het heel hard gaat met oneffenheden, blijft de auto in sportstand dan minimaal beter in balans. Vanwege de goede gewichtsbalans en het uitstekende onderstel kan de auto ongelooflijk hard een bocht in. Harder dan ik soms zelf durf. Je kan ‘m op nat wegdek en een lompe rechtervoet wel laten wegbreken. De elektronica grijpt echter onmiddellijk in. Wel veilig, maar een bewuste keus voor speels is er helaas niet.

Na 60.000 km rijdt het nog steeds als nieuw. Geen rammels of ander malheur. Alleen de beurten. De enige reden tot ongepland garagebezoek is wat lakwerk geweest. De wagenhoogte is wel een puntje van aandacht. De voorbumper glijdt niet altijd vrij over de stoep heen. Ook hellingbanen kunnen een reden zijn voor geschraap van de bodem. Tegenwoordig weet ik wel aardig wat wel en niet kan.

Als ik vandaag opnieuw de keus zou moeten maken, zou ik weer deze auto kiezen. Het uiterlijk, het heerlijke onderstel en de koppelrijke motor zijn elke keer weer een feest. En daarnaast blijkt de auto ook nog ’s uiterst solide en betrouwbaar.

De laatste indrukken

100.000 km
22 maart 2020

Even de laatste ervaringen over de Giulia. Volgende maand komt een nieuwe Model 3 en gaat de Giulia terug naar de leasemaatschappij. Over de hele afstand van 100.000 km heeft de auto werkelijk geen klap verkeerd gegeven. Geen kraakje en geen piepje. Een zeer onderschatte auto naar mijn idee. Zeker als ik over alle storingen en elektronicaproblemen lees van de Duitse tegenhangers.

Wat viel in positieve zin op?
De auto heeft een heel goed onderstel. Helemaal niet plankhard, maar comfortabel. Desondanks stuurt de auto bijzonder scherp. Heel direct zelfs, als je een middenklasser gewend bent. Ook de balans is perfect. Als je iets te enthousiast een bocht ingaat en de wielen grip verliezen, gaat de auto keurig beheerst over voor- en achterwielen tegelijk glijden. Je kan dus echt de grens opzoeken, zonder dat je bang hoeft te zijn de controle te verliezen. Hier helpt de elektronica trouwens ook flink bij. Soms veel wat teveel. Dit schijnt trouwens bij Squadra Tuning tegenwoordig ook oplosbaar te zijn. Over Squadra gesproken. Als de auto mijn eigen bezit was geweest, was hij al bij Squadra langs geweest. De auto zou beter bediend zijn met de 240 pk die zij eruit weten te krijgen. Onderstel en remmen kunnen dit gemakkelijk aan.

Ook de binnenruimte is prima om met 4 volwassenen goed in te kunnen zitten. Natuurlijk zijn de bagagemogelijkheden wat minder. Dit is altijd oplosbaar met een dakkoffer.

Wat viel negatief op?
Een dieselmotor in deze auto, is toch een beetje heiligschennis. De auto zou beter af zijn met een wat hoogtoeriger benzine motor. En helaas leveren ze die juist niet met een handbak. Zou voor mij de ideale combinatie zijn.

Verder zit de auto vol met elektronische betutteling. Het start/ stop-systeem zet ik standaard af. Ook de 'lane warning'. Het front collision systeem is helaas niet makkelijk uit te zetten. Als je voor het stoplicht naar een andere baan zwenkt, begint de auto soms al paniekerig te piepen dat je iets dreigt te raken. Mag van mij ook makkelijk uitschakelbaar zijn.

Conclusie
Een heel prettige reisauto, waar je ook na grote afstanden nog fris uitstapt. Mijn verbruik slingert rond de 18,5 km per liter. Als je wat rustiger met je rechter voet bent, haal je de 1 op 20 ook nog wel. Al met al is de auto me bijzonder positief bevallen. Geen rare problemen, en geen vervelende rijeigenschappen. Ik zou er zo weer een kopen. Ons leasebeleid schrijft echter 100 elektrisch voor. Sinds ik in een Tesla heb gereden, weet ik dat dit geen straf hoeft te zijn.

9,5