Woord van het jaar: decarboniseren
Het was maar een klein zinnetje dat Manuel Barosso, voorzitter van de Europese Commissie, bedacht had. Hij wilde nog eens vijf jaar voorzitter blijven en daarvoor had hij de goede wil van het Europees Parlement en de leiders van de Europese lidstaten nodig. Dus schreef hij een manifest, waarmee hij wilde laten zien dat hij het waard is en echte plannen heeft. Nog nooit eerder had een Europees staatsman zo'n manifest geschreven.
Het kleine zinnetje dat hij opnam vertelt dat de Europese Commissie het "decarboniseren van de transport- en energiesector in 2050" de komende vijf jaar als één van haar prioriteiten ziet. Het staat niet eens heel opvallend in het manifest. Er staat niet eens al teveel uitleg bij. Maar het heeft nu al enorme gevolgen in Brussel.
"Decarboniseren" klinkt als een goed plan. En als er iets duidelijk is geworden na de klimaattop in Kopenhagen, is het dat we echte plannen oplossingen nodig hebben. "Decarboniseren" is ook lekker internationaal. In welke taal je het ook opschrijft, het wordt begrepen. Dat soort woorden heb je nodig als Brusselse hotemetoot.
En het is ook zo lekker vaag, terwijl het zo duidelijk lijkt. Je kunt er alle kanten mee op. Want ga je 100% decarboniseren, of lekker Brussels "infaseren"? Betekent het dat we alleen nog maar hernieuwbare energie mogen opwekken, of valt kernenergie ook onder "decarboniseren"? En biobrandstoffen zijn toch vast ook wel goed voor "decarboniseren"?
Kortom, meneer Barosso heeft de spijker op de kop geslagen met dit woord: het geeft richting en smoel aan een vage doelstelling waar gewoon nog geen definitieve oplossingen voor bestaan, maar het nodigt wel uit tot discussie en plannenmakerij. Daar zijn ze goed in in Brussel.
Wonderwel lijkt het echter ook daadwerkelijk ergens toe te leiden. Nu al, terwijl de nieuwe Commissie nog maar nauwelijks haar kantoren heeft betrokken. Zodra Barosso's manifest zo begin zomer 2009 verscheen, werd het woord "decarboniseren" door iedereen overgenomen. De afdelingen milieu en transport van het Brusselse ambtenarenapparaat gingen meteen proberen de term te vertalen naar concrete doelstellingen, en gingen op zoek naar maatregelen om ze te bereiken.
Het is vooral dat laatste waar het moeilijk wordt. Da's ook niet zo gek. Onze hele energie- en transportsystemen zijn gebaseerd op koolstof-rijke olie. Het vraagt wat inspanning, wil en discipline om daar van af te komen. Met de introductie van "decarboniseren" hebben we op z'n minst helder voor ogen dat we ergens heen willen. Waar we precies heen willen begint ook al vorm te krijgen.
Ik ben benieuwd of Barosso er de komende jaren in slaagt om met een plan te komen voor het "hoe". Samen met onze internationale vrienden van Transport & Environment gaan we hem er in elk geval regelmatig ideeën voor aanreiken.
Het kleine zinnetje dat hij opnam vertelt dat de Europese Commissie het "decarboniseren van de transport- en energiesector in 2050" de komende vijf jaar als één van haar prioriteiten ziet. Het staat niet eens heel opvallend in het manifest. Er staat niet eens al teveel uitleg bij. Maar het heeft nu al enorme gevolgen in Brussel.
"Decarboniseren" klinkt als een goed plan. En als er iets duidelijk is geworden na de klimaattop in Kopenhagen, is het dat we echte plannen oplossingen nodig hebben. "Decarboniseren" is ook lekker internationaal. In welke taal je het ook opschrijft, het wordt begrepen. Dat soort woorden heb je nodig als Brusselse hotemetoot.
En het is ook zo lekker vaag, terwijl het zo duidelijk lijkt. Je kunt er alle kanten mee op. Want ga je 100% decarboniseren, of lekker Brussels "infaseren"? Betekent het dat we alleen nog maar hernieuwbare energie mogen opwekken, of valt kernenergie ook onder "decarboniseren"? En biobrandstoffen zijn toch vast ook wel goed voor "decarboniseren"?
Kortom, meneer Barosso heeft de spijker op de kop geslagen met dit woord: het geeft richting en smoel aan een vage doelstelling waar gewoon nog geen definitieve oplossingen voor bestaan, maar het nodigt wel uit tot discussie en plannenmakerij. Daar zijn ze goed in in Brussel.
Wonderwel lijkt het echter ook daadwerkelijk ergens toe te leiden. Nu al, terwijl de nieuwe Commissie nog maar nauwelijks haar kantoren heeft betrokken. Zodra Barosso's manifest zo begin zomer 2009 verscheen, werd het woord "decarboniseren" door iedereen overgenomen. De afdelingen milieu en transport van het Brusselse ambtenarenapparaat gingen meteen proberen de term te vertalen naar concrete doelstellingen, en gingen op zoek naar maatregelen om ze te bereiken.
Het is vooral dat laatste waar het moeilijk wordt. Da's ook niet zo gek. Onze hele energie- en transportsystemen zijn gebaseerd op koolstof-rijke olie. Het vraagt wat inspanning, wil en discipline om daar van af te komen. Met de introductie van "decarboniseren" hebben we op z'n minst helder voor ogen dat we ergens heen willen. Waar we precies heen willen begint ook al vorm te krijgen.
Ik ben benieuwd of Barosso er de komende jaren in slaagt om met een plan te komen voor het "hoe". Samen met onze internationale vrienden van Transport & Environment gaan we hem er in elk geval regelmatig ideeën voor aanreiken.
Plaats een reactie
