Weblog - Hee, de Prius is jarig!
Het is geen mijlpaal waar de petrolhead voor opblijft, maar de Toyota Prius viert zijn vijfentwintigjarig jubileum. Generatie één kwam in 1997 op de markt en vanaf dag één was zijn positie in het autolandschap helder. Milieuvrienden en Hollywoodsterren omhelsden hem als het nieuwe evangelie, liefhebbers staken hun walging over ontwerp en aandrijflijn niet onder stoelen of banken. Tot de dag van vandaag behoort de Prius tot hun favoriete pispalen.
Ik ben fan, vooral van de laatste generatie. Zijn door de tegenstanders afgezeken dufheid is voor mij een aanbeveling. De Prius is volgens de gangbare schoonheidsmaatstaven weliswaar zo lelijk als de nacht, de regels zijn er om te ondergraven, en hij voert wel onvervaarder dan wie ook zijn eigen koers. Aan de Prius zie je hoe onterecht de vooroordelen over Japanse merken zijn, helemaal over dat volgens velen doodsaaie Toyota. Geen tweede fabrikant had zoiets in deze vorm in de handel durven brengen. Niemand minder dan ex-BMW-designgoeroe Chris Bangle prees Toyota’s moed zich ‘in een totaal nieuwe esthetische sfeer’ te begeven, en die lof kan ik alleen maar onderschrijven.
Zijn formule druiste tegen alle trends in. Hij ging niet hard, hij oogde niet dynamisch, wekte geen beestachtige onderbuikgevoelens op, werd nooit een stuurmansauto. Hij was en is alleen maar dat trouwe, intelligente, onverwoestbare en ongekend zuinige werkpaard. Terwijl elke fabrikant prat gaat op zijn eigenzinnigheid, stak dat zogenaamd conformistische Toyota radicaal de nek uit.
Hij werd per generatie efficiënter. Hield de aartslelijke eerste Prius het bij 1 op 20 voor gezien, vanaf de tweede generatie haalde ik er ongeacht weer en wind altijd 1 op 25 mee. De gewone Prius van de laatste lichting overrompelde me zes jaar geleden met een gemiddelde van bijna 1 op 30, terwijl de plug in-Prius een jaar later over 916 kilometer 1 op 32 haalde. Op een kalm traject van 100 kilometer scoorde ik met dat ding zelfs 1 op 50. Na ruim zes miljoen Priussen is nauwelijks voor te stellen hoeveel kosten en verwoestingen dit merk klant en aarde heeft bespaard met die briljante Quasimodo. Door consequent hybridiseren wist Toyota de gemiddelde CO2-uitstoot van zijn modellen drastisch terug te schroeven.
Nu lijkt zijn rol zo goed als uitgediend. Elektrische auto’s met snelle laadtijden en een behoorlijk bereik, binnenkort ook van Toyota, ondermijnen zijn bestaansrecht. Maar nog steeds beveel ik vrienden en bekenden die zonder enige belangstelling voor auto’s iets betaalbaars en betrouwbaars zoeken altijd een gebruikte Prius aan. En ik beken dat ik, toen ik vorig jaar op zoek ging naar een energiezuinige auto, ik meer dan even aan de jongste Prius Plug-in heb gedacht. Ik vind dat een leuke, waanzinnig vormgegeven auto, en dat bijzondere is toch waar je als autoliefhebber naar zoekt. Was het een Citroën geweest, dan had iedereen de renaissance van de Franse avant-garde uitgeroepen.
Van harte, Toyota.

Bas van Putten
Columnist/Schrijver
Bas van Putten is schrijver en columnist voor diverse kranten en tijdschriften. Zijn wortels liggen in de muziek, maar zijn hart gaat al jaren uit naar auto's.