Weblog Bas - Ongelijke behandeling

Bas van Putten parkeerzuil

Wow, betaald parkeren in Groningen-Zuid. Met een soort overvaltactiek, leek het. In de wijk Hoornse Meer, die grenst aan de overkant van de weg langs mijn flat, zag ik uit het niets overal parkeerzuilen opdoemen. Mijn aangrenzende buurt blijft net gespaard, maar het is een kwestie van tijd voor het kwaad hier is. Mede daarom is mijn dubbele garage in de kelder nu al goud waard.

Ik snap waarom de gemeente haast maakt. Die vreest een waterbedeffect. Eén wijk noordelijker zijn ze ook aan de beurt en je wilt niet dat iedereen zijn auto dan massaal verhuist naar vrije zones. Gelijke monniken, gelijke kappen.

Wel ben ik benieuwd naar het motief. Betaald parkeren moet de oplossing zijn voor een probleem. Het ontlasten van drukke gebieden, verlaging van de parkeerdruk, de zorg om de luchtkwaliteit. In de Groningse binnenstad zijn dat relevante thema’s.

Maar er is geen parkeerdruk in Hoornse Meer, terwijl dat wel de inzet is van het Groningse parkeerbeleid. Het is een rustige, ruim opgezette buitenwijk met veel groen en weinig doorgaand verkeer. Er is parkeerplek zat. Zelfs bij de vele publieke laadpalen – want dat doet de gemeente Groningen heel goed – kan ik haast altijd terecht. In hartje Amsterdam wordt dat ondanks een parkeertarief van €7,50 per uur een hele opgave, ondervond ik dit weekeinde. Zo effectief is betaald parkeren, kuch.

Volgens de verantwoordelijke wethouder, een Groenlinks-man, is er wél een reden, zie ik op RTV Noord. Hij wil ruimte voor groen, lees ik. Hij wil de openbare ruimte terugwinnen. En hij vindt dat ‘het stallen van een privébezit in de openbare ruimte’ niet ‘per se gratis’ hoeft te zijn.

Wacht even. Veel groener dan het daar nu is kan het niet worden. De openbare ruimte was al geen probleem. Het derde argument schuurt pijnlijk. Wie parkeren hier op straat? Mensen zonder eigen oprit. Wie geld genoeg had voor een eigen erf heeft geen parkeervergunning nodig, terwijl de mensen zonder voortaan €50 per jaar mogen dokken. Voor iemand in een sociale huurwoning is het weer een extra kostenpost in een huishoudboekje dat al nauwelijks ruimte laat voor auto’s. En volgens mij is het ongelijke behandeling. Weer laat je de minst gefortuneerden voor je politieke doelen bloeden. ‘Weer’, ja. Dat was met de lage bijtelling voor EV’s al zo, en met de aankoopsubsidies voor particulier gekochte stekkerauto’s zijn het opnieuw de beter gesitueerden die eenzijdig profiteren van fiscale bevoordeling. Zij krijgen een modaal maandsalaris cadeau bij een auto die voor modale inkomens onbereikbaar is. Het is een interessante kwestie hoe die gang van zaken zich verhoudt tot het oer-Hollandse profijtbeginsel dat je als overheid een prijskaartje mag hangen aan voorzieningen waar de burgerij van profiteert. Of dat hier het geval is lijkt me zeer de vraag.

Weet je waarom in je in Hoornse Meer gratis parkeerde? Omdat je vijf kilometer van de Groningse binnenstad woont. Wij zijn officieel een buitenwijk van de stad, maar eigenlijk een dorp waar je afhankelijk van je leeftijd en conditie of de weersomstandigheden vaker bent aangewezen op de fiets, OV of auto. Voor de keus hier te gaan wonen, en dat deed je ook omdat een huis er vroeger nog betaalbaar was, had je in tijd en geld de prijs allang betaald. Daarom hadden steden voorheen het fatsoen een grens te trekken en de randen van de stad met rust te laten. Die schaamte zijn ze nu voorbij, maar de bewoners gaan er heel weinig voor terugkrijgen. Het wordt niet eens goedkoop met €2,40 per uur. Logisch dat mijn buurtgenoten gloeiend de pest in hebben. Ze voelen zich overvallen. Een eerdere petitie tegen de invoering werd al meer dan duizend keer getekend. Terecht.

Lezersreacties (52)

Reageren

Maak melding van misbruik

Let op! Deze functie is niet bedoeld om zelf een commentaar toe te voegen. Optioneel kun je er een opmerking bij plaatsen.

Er is iets mis gegaan. Probeer het later nog eens of e-mail ons.

Reactie verwijderen

Weet je het zeker dat je dit bericht wilt verwijderen?

Er is iets mis gegaan. Probeer het later nog eens