We kunnen nog wat van de Duitsers leren

Vakantie is niet alleen maar goed om de kantoorhumor van de collega's en de drukte van de Randstad achter je te laten, het is ook heel verhelderend om eens op het buitenlandse wegennet te kijken hoe ze het daar aanpakken. Na een retourtje Oostenrijk (tip voor de bergliefhebber: toch maar liever Zwitserland, tenzij je niet kunt leven met hoge snelheidsboetes) kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat de Duitsers het verkeerstechnisch toch beter begrepen hebben dan wij.
Het begint al met de maximumsnelheden. De nieuwe A2 tussen Utrecht en Amsterdam is voor mij het schoolvoorbeeld van het Nederlandse onvermogen om de goede maximumsnelheid te bepalen. De 100 kilometer per uur op de verbrede A2 is natuurlijk volstrekt belachelijk en dan is het KLPD nog verbaasd ook dat een fors percentage van de automobilisten te snel rijdt. Of hebben we het hier over een ingecalculeerde bonnenmachine? Je zou het bijna denken. Nee, rijdend door Duitsland zie je gewoon dat ze het daar snappen: elke keer dat ik een snelheidsbeperking zag, snapte ik ook goed waarom die er was. Hulde. Daaruit volgt ook meteen een grote misvatting onder de Nederlanders: nee, het ontbreken van een maximumsnelheid op sommige stukken betekent niet dat je op zo'n traject per definitie zo snel als je wilt langs het andere verkeer kunt razen. Ik reisde op een van de drukste zaterdagen van het jaar en het viel me op dat het juist de Nederlandse bestuurders waren die zich als ware kamikazepiloten met een groot snelheidsverschil in het drukke verkeer stortten.
De Nederlanders, die zich gedragen als Amerikaanse jongeren op Spring Break in Cancun, realiseren zich door de ongekende vrijheid niet dat andere automobilisten fouten maken en dat er daarom soms moet worden uitgeweken naar de linkerbaan. Met zo'n enorm snelheidsverschil is een botsing dan onvermijdelijk. De Duitsers hebben over het algemeen meer zelfdiscipline. Natuurlijk heeft ook de Autobahn nadelen (die vervloekte Baustelles!), maar het kan geen kwaad om eens in de leer te gaan bij onze Oosterburen.