Wat is geluk?

Tegen die APK zie ik elke keer gruwelijk op. Hij confronteert je zo met de praktische nadelen van een oud wagenpark. We zijn drie keer per jaar aan de beurt. Er is altijd wat. Keer op keer wekt het protocol de tegenstrijdigste gevoelens in me op. Tegenover mijn anarchistische afschuw van staatsbemoeizucht staat een onuitstaanbaar braaf begrip voor de maatregel, die de kaalgeplukte burger ook in crisistijd dwingt op zijn veiligheid te blijven letten. En boven alles uit torent de vraag wat ik mezelf aandoe. De SL was al half juni aan de beurt, maar natuurlijk is in dit ramphuishouden de herinnering van de RDW spoorloos verdwenen tussen de reclame. Fijn dat ik m'n garage om de hoek heb, minder fijn dat ik nog twee weken moet wachten, nog zuurder dat er in de tussentijd een nieuwe voorruit in de auto moet. Tijdens de laatste rit tikte op de A1 een heel naar steentje er een barst van minstens dertig centimeter in. Ruitschade zit weliswaar in het verzekeringspakket, ik moet er van mijn verzekeraar wel voor naar Assen, waar de herstellers zitten die hij voor de klus heeft uitverkoren. Door tijdgebrek is dat er uiteraard niet van gekomen. Eer ik kan afreizen moet overigens nog wel even de hardtop op de Benz, voor het geval hij ergens buitenshuis moet overnachten. Bij elkaar kost het gedoe me minimaal de dag die ik ook liggend in de zon of werkend aan een boek had kunnen doorbrengen. En dan maar hopen dat de auto verder koosjer is. Dit alles overwegende kan ik de wens van mijn vrouw – inruil van Benz en Fiat tegen een nieuwe Polo BlueMotion of zo'n lollige Panda MultiJet – met geen zinnig argument naast me neerleggen. Wat doe ik mezelf voor drieduizend cabriokilometers 's jaars allemaal aan als ik me voor een nette prijs ook in een wegenbelastingvrije, hyperzuinige, veilige, parkeervriendelijke, onderhoudsarme vierdeurs compact kan verplaatsen? Ok, die heeft ook geen pantserglas, maar de eerste drie jaar heb ik er geen omkijken naar. Saai? Dat is een filosofische vraag. Wat is geluk? Niet genot, zei iemand ooit, maar de afwezigheid van ongeluk.