AutoWeek.nl heeft je steun nodig
We zien dat je een adblocker gebruikt. Dat vinden we jammer, want alleen dankzij advertenties kunnen we autoweek.nl gratis toegankelijk houden. We willen je vragen voor autoweek.nl een uitzondering te maken. Wil je jouw adblocker voor ons pauzeren? Zo werkt het
Vreemdgaan
18
Als ik elke morgen in een file sta van 12 km en de trein rijdt er vlotjes langs, dan ziet dat er best verleidelijk uit. Ik moest deze week naar Schiphol en om te voorkomen dat het uitstaande parkeergeld binnen enkele dagen de waarde van mijn auto zou overstijgen, heb ik me laten verleiden tot een enkele reis per trein. Bijkomend voordeel is dat ik dan ook geen last zou moeten hebben van files en ander oponthoud en heel relaxed bij de inchechbalie moeten uitkomen. Met een koffer van 20 kg aan de hand die als een ADHD-peuter alle kanten op zwabbert kwam ik op station Almere Parkwijk waar de reis zou moeten beginnen. Voordat ik op het perron kwam, dat volgens vreemd Almeers gebruik 15 meter boven straatniveau ligt, heb ik al tientallen meters afgelegd op de slalombaan om boven te komen. Want een lift is er niet en dus sta je enigszins hijgend naar het vertrektijdenbord te kijken dat slechts de onheilspellende tekst 'Let op omroepbericht' vermeldt in plaats van bestemming en vertrektijd. Dingdong, daar komt 'ie: de trein naar Schiphol heeft een nog onbekende vertraging. Einde mededeling. Ai, dat is als staan in een file die niet wordt genoemd op de radio... Dat is als hortend en stotend tot stilstand komen op de vluchtstrook met pluimpjes wit stoom door de kieren van de motorkap.
Toen de vertraging eenmaal bekend was, viel hij best mee. Een kwartiertje ofzo, maar ja, dan mis ik wel de overstap ergens halverwege. De behulpzame conducteur die met z'n zakcomputer me even voorrekende dat ik misschien beter kon blijven zitten, want dit treinstel zou op z'n eindbestemming even wachten om dan alsnog naar Schiphol te gaan. Extra tijd: een half uur. En zo liep het totaal al op tot drie kwartier. En het mooie is ook nog dat ik erg blij was dat ik mijn koffer bij me had, want een zitplaats van de NS kon er niet af, en dus deed mijn trouwe reisgezel dienst als krukje.
Ik ben in ieder geval weer genezen. Ik heb het vliegtuig gehaald, maar het was even zweten. Als die trein de volgende keer weer langs de file rijdt, dan weet ik dat hij waarschijnlijk met onbekende vertraging voorbijsnelt en de passagiers op het volgende station in weer en wind moeten wachten op de volgende aansluiting.

Damiaan Hage
Columnist/schrijver
AutoWeek en Damiaan kwamen in 1997 samen. Als student van de School voor Journalistiek bemachtigde hij een stageplaats op de redactie en een kwart eeuw later zijn ze nog steeds onafscheidelijk. Hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij in 2008 voor 8 jaar een overstap maakte naar de motorjournalistiek. Maar z’n hart bleek toch echt bij de auto’s en AutoWeek te liggen, dus in 2016 keerde hij terug op het oude nest. Z’n eerste auto was een knalrode Citroën Saxo VTR en hoewel hij nog altijd een Citroën bezit, is z’n dagelijks vervoer een Skoda Enyaq iV 80. Als hij niet in een van de testauto’s rijdt, natuurlijk.
Lees ook
Weblogs
Weblog Bas – Waarom een elektrische GTI een illusie is
Weblogs
Waarom de discussie over 100 km/h op Vlaamse snelwegen weer oplaait
Weblogs
Weblog Bas - Autonoom rijden komt dus wel
Weblogs
Weblog Ken - De Golf II GTI van de Rijkswacht is de coolste Belgische politie-auto ooit
Weblogs