Vijftig doden niet rendabel

5 april 2007 om 10:50

Deze week stuitte ik op een ogenschijnlijk simpel ANP-berichtje op internet. Daarin staat dat de politie aandringt bij automobilisten om een veiligheidshamertje in de auto te hebben. In noodsituaties kan daarmee altijd van binnenuit een ruitje worden ingetikt. De politie vind die hamertjes belangrijk omdat ze zijn geschrokken van een ongeluk in Oostrum waarbij vier mensen om het leven kwamen doordat de centrale deurvergrendeling weigerde toen hun auto te water raakte.

In het ANP-bericht komt ook de woordvoerder van de Rai Vereniging aan het woord. Het blijkt dat het te water raken van auto een typisch Nederlands probleem. "Omdat wij nu eenmaal veel water hebben," is de simpele verklaring. Jaarlijks komen zeven- tot achterhonderd auto's in het water terecht en dat levert per jaar vijftig (!) doden op. Let wel: dat is zeven procent van de 718 verkeersdoden in 2005. (De cijfers van vorig jaar worden aan het einde van de maand bekendgemaakt.) En bij die verkeersdoden zijn alle weggebruikers gerekend. Dus van motorrijder tot nordic walker. Die vijftig mensen zijn relatief een enorm aantal.

En nu komt het: "Het is lastig alle elektronica honderd procent waterdicht te maken, zeker voor de relatief kleine Nederlandse markt," verklaart de Rai Vereniging. Daar valt m'n bek van open. Onze vijftig doden zijn voor de industrie geen aanleiding om het probleem van vochtgevoelige elektronica aan te pakken.

Is het in deze tijd van automatische afstandhouders, inparkeerhulpen, motorkappen die voetgangers kunnen opvangen en waarschuwingssystemen waarbij de stoel gaat trillen als je een rijstrook verlaat, niet een kleine moeite om even waterdichte elektronica te regelen?

Volgens mij is hier een schone taak weggelegd voor de industrie, EuroNCAP en het RDW, de instantie die kentekengoedkeuringen afgeeft voor de Nederlandse markt.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

30 Bekijk reacties