Vandaag plak ik links

Afgelopen zondag: weeralarm. Zeer zware sneeuwbuien, de ANWB raadt iedereen, die niet per se de weg op hoeft, aan thuis te blijven. Tja, ik moet naar Eindhoven op en neer. Per se? Kinderen ophalen, voor de kerstvakantie. Dat zou ook later kunnen, maar hun moeder gaat morgen op vakantie. En, eerlijk is eerlijk, die sneeuw ziet er ook wel heel uitdagend uit. Als de rest van Nederland het advies van de fietsclub opvolgt, zo redeneer ik, heb ik de hele snelweg voor mij alleen. Glijbaan, here I come! Ik had het kunnen weten; weinigen nemen het ANWB-advies ter harte en het is dan ook tamelijk druk op de weg. Zondag is zondag en de woonboulevard en schoonma hebben geen boodschap aan wat sneeuw. Ik weet het, mijn missie heeft ook geen A-prioriteit. Maar, zo maak ik mezelf wijs, ik heb ooit training gehad op een bevroren meer op de poolcirkel, van de oude Rauno Aaltonen himself. Wie doet mij wat? Nou, wat dacht je van het feit dat je toen in een vierwielaangedreven BMW 530xi op spikes zat, en nu in een Kia Cee'd op zomerslippers? Val dood, ik laat mijn pret niet bederven. En pret wordt het. Mijn Kia slipt en glijdt er lustig op los, de spekgladde zomerbandjes hopeloos zoekend naar grip. Twee uur later rij ik Eindhoven binnen, en dat is eigenlijk nog heel netjes wanneer je bedenkt dat diezelfde rit mij anders een uur en een kwartier kost. Hoe dat komt? Nou, het opmerkelijke is dat een flink pak sneeuw het beste in iedere automobilist naar boven brengt. Want waar normaal gesproken half Nederland steevast links blijft plakken en zo de boel ophoudt, rijdt nu iedereen in een treintje veilig over de anders zo genegeerde rechterbaan. Die is namelijk nog enigszins schoon gereden. Toegegeven, de linkerbaan is ondergesneeuwd, maar als je die voor jezelf hebt, is dat niet zo erg. Vandaag ben ik de linksplakker, en dat is heerlijk!