Toyota en IPCC, kras, deuk of gate?

Nog nooit vielen zoveel kanjers in zo'n korte tijd van hun voetstuk. Tot voor kort kon je blindvaren op Toyota, Honda, het IPCC en De Nederlandse Bank, toppers in zekerheid. Zie de jaarlijkse Autoweek gebruikersonderzoeken. Des te groter is onze teleurstelling (en zelfverwijt?) vanwege te blindelings geschonken vertrouwen. Door de crisis voelden wij ons als consument al helemaal belazerd door het grote geld, waar ieder via hypotheek of rekening aan vastzit maar niet van profiteert. Om over de politici maar te zwijgen, met hun leugens en verdraaiingen, zie Blair, zie het Irak-onderzoek in eigen land. Míjn enige zekerheid is mijn 17 jaar en 202.000 km oude BX, die nog steeds als een zonnetje rijdt en mij nog nooit in de steek liet. Soms blijft een los matje onder het rempedaal hangen, oplossing: zelf rechtleggen. Toen de hydroliek lekte ben ik in z'n één naar de garage gehobbeld zonder remdruk, met de handrem paraat. Terugroepacties? Nooit van gehoord. Ooit in mijn Eend een ongehoorzaam gaspedaal gehad, hup in z'n vrij en naar de vluchtstrook, boutje vastgedraaid. De Amerikanen die verongelukken doordat ze in paniek raken zodra iets het niet doet, dat zijn sowieso de meest onbeholpen automobilisten ter wereld, geen gevoel voor techniek of verkeer. Doordat alles automatisch is kunnen ze zelf niets. Zelfs ijskrabben laten ze aan ruitenwissers, airco en benzine over! Sturen kunnen ze niet, ze rijden digitaal: volgas accelereren, dan vol remmen, in de sneeuw helemaal hulpeloos - ik heb er gereden. De Amerikaanse auto-analfabeten stellen fabrikanten wel voor elke scheet aansprakelijk. Dat treft nu Toyota, da's zuur voor een merk dat nog altijd topkwaliteit levert, want dat gaspedaal komt van een Amerikaanse leverancier (CTS) en het betreft daar alleen de US-built Toyota's! Van de IPCC-akkefietjes ben ik ook al niet onder de indruk. Als schaatsliefhebber had ik stiekem gehoopt dat die 3000 pagina's zo vol fouten zouden zitten, dat we ons eindelijk met alleen Peakoil zouden hoeven bezighouden. Nadat de media zich dagenlang over een fout overgenomen jaartal, een fout opgeteld percentage en een bergsportartikel als "onbetrouwbare bron van wetenschap" hebben opgewonden (hoe kom je anders aan oude foto's van gletsjers?) blijft de overige 99,999% van die honderden rapporten (de vierde serie al sinds de jaren '80) even betrouwbaar als een tweedehandse Corolla. De zogenaamde klimaatsceptici, waar alle internetbaggeraars opeens wel 100% vertrouwen in hebben, maakten gouden tijden mee, kwamen helemaal aan hun trekken maar hebben nog geen gat kunnen schieten in het rapport – als ze het al gelezen hebben. Het wachten is nog steeds - al jaren - op de eerste artikelen in Science e.d. die het IPCC onderuit halen. Autojournalisten, publicisten, columnisten en andere leken kunnen beter over de inhoud van al die onderzoeken of over zonnevlekken zwijgen, want wij hebben daar geen verstand van. Menig regeringsstuk van 3 pagina's bevat meer onzin dan de 3000 van het IPCC, om over hypotheek- of autofolders maar te zwijgen. Toch slikken we die informatie als zoete koek als we een huis of auto kopen. Als de banken, Bush & Blair, en andere regeringen evenveel gewicht aan wetenschappelijke onderbouwing van hun beleid hadden gegeven als gebeurt bij het IPCC, was er nooit een mondiale crisis of een 1000 miljard dollar kostende Irak-oorlog geweest. Daar hoor ik de sceptici niet over, met hun pleidooi voor de vrije markt en tegen klimaatmaatregelen. Klimaatbeleid is het enige beleidsterrein waar met mondiale, collectieve wetenschappelijke onderbouwing wordt gewerkt, juist omdat het om een potentieel mondiale ramp gaat. Helaas zijn de media door de commercie gedwongen met elke hype mee te gaan. Journalisten blazen elk foutje en tegengeluid tot abnormale proporties op alsof het zonnige geloof van de sceptici even goed onderbouwd is als het werk van de duizenden wetenschappers die aan het IPCC meewerken. Leken worden zo op het verkeerde been gezet en willen graag geloven dat al dat gedoe rond klimaat bedrog is, logisch. Dat heet in psychologenjargon: (vermijding van) cognitieve dissonantie, d.w.z. iets anders geloven dan wat we doen (en andersom) dat houden we niet lang vol, dus passen we onze mening aan ons gedrag aan. Het paniekvoetbal van Diederik Samsom (PvdA) bewijst dat ook het Binnenhof gehype-notiseerd raakt. Vooral de VVD-ster Népperus valt me tegen, die meldde na de eerste decimeter sneeuw dat de opwarming misschien toch niet klopte. Dat wil ons land besturen? VVD en CDA geloofden Bush en Blair op hun blauwe ogen. Ik zou nog geen tweedehands auto van hen durven kopen – en geen autoped van PVV-er de Mos. Cornelis Kit's voorstel in zijn weblog over CO2-uitstoot om alleen de verbruikscijfers te gebruiken maakt niets uit, want die kloppen alleen als je Het Nieuwe Rijden toepast. Autojournalisten zouden überhaupt wat kritischer mogen staan tegenover de informatie die autofabrikanten en olieboeren fabriceren. Als ergens van opzettelijk misinformatie sprake is, dan wel door de auto & oliebusiness over energie en milieu. Ik noem het fabeltje van ACEA dat de katalysator of een roetfilter onbetaalbaar zouden zijn Dat heeft de schonere auto's jaren tegengehouden. "Climate gate" geeft te veel gewicht aan de ontdekte fouten, "Auto Oil gate" ligt dichter bij de waarheid; zie het Planbureau voor de Leefomgeving over het IPCC, Trouw (over de klimaathetze en de rol van ExxonMobile) en over de antiklimaat-lobby .