Succes verkeken

Ondanks de vloedgolf aan rampberichten die de laatste tijd over Opel binnenstromen, blijft het merk wel gewoon nieuwe modellen uitbrengen. En daarbij is de Adam, de hippe, kleine A-segmenter, van groot belang. Niet alleen in Nederland zoeken consumenten namelijk massaal hun toevlucht naar het kleine segment, ook elders vindt men kleiner tegenwoordig steeds fijner. Ik gun Opel dat succes, want hoewel ik weinig met het merk heb, zou ik het zonde vinden als het wegens aanhoudende rode cijfers verdwijnt.

En juist daarom zie ik de uitrolcampagne van de kleine Opel zich met met enige vrees ontvouwen. Het begon al bij de naam, Adam. Geschiedkundig volledig verantwoord, dat snap ik allemaal wel, maar toch. Op een zeker moment vraagt iemand naar je trots op wielen en dan moet je antwoorden "ik rijd Adam". Klinkt toch een beetje alsof je je opgekropte bedgeheimen per ongeluk op straat legt.

Dat bleek slechts het begin, want daarna volgde een stripcampagne om het publiek alvast warm te maken. En dan niet het soort waar je het letterlijk warm van krijgt, maar een beeldverhaal. Daarin wordt uit de doeken gedaan wat de nieuwe Adam zo hip maakt. De naam bijvoorbeeld, die schijn je op allemaal manieren uit te kunnen spreken, maar het blijft gewoon Adam. Lachen man. En het feit dat de Adam op de C-stijl een naamplaatje heeft. Je slaat toch steil achterover, dat niemand ooit eerder op zoiets is gekomen.

Maar het allerergste zijn toch wel de namen van de uitrustingsniveaus. Je kunt Adam bestellen als Jam, Glam en Slam. Kom op zeg. Dit is zo geforceerd, hier prikt iedereen toch doorheen? Je koopt voor te veel geld, te weinig auto, maar dan is 'ie wel helemaal hip. Dat kan best werken, zie de Mini en de Fiat 500, maar die zijn succesvol omdat ze juist niet hun best doen om hip te zijn.

Nee, ik gun Opel van harte dat de nieuwe kleine een kassucces wordt, maar ik zie het niet gebeuren. Met de te geforceerde reclamecampagne is het succes van de Adam naar ik vrees bij voorbaat verkeken.