Sporen...

17 april 2007 om 11:33

Het mooie weer van de afgelopen tijd bracht me op Vlieland. Best fijn om eens op een plek te zijn waar het aantal auto's tot een minimum is beperkt. Eventjes niets dat me aan werk doet herinneren. Heel eventjes dan - tot ik over het strand liep. Daar stuitte ik op bandensporen van de Vliehors Expres. Dat is een tot toeristenbus omgebouwde vrachtauto die over de enorme zandplaat jakkert die aan de westkant van het eiland ligt. Hij laat geen normaal bandenprofiel achter in het zand, maar in de banden is een gedicht gegraveerd:

Breng gedachten vol verlangen,

Naar het lege stille strand,

Schrijf ze duizend stille malen,

Tussen duizend korrels zand.

Kilometers lang, stond deze tekst op het strand. Op de andere band stond een reclame voor de website die hoort bij de Vliehors Expres. Het blijkt dat het bedrijf via het internet een wedstrijd uitschrijft. Wie het mooiste gedicht maakt, krijgt een plek op de banden van de Vliehors Express en wordt beroemd in het zand van Vlieland. Een origineel idee dat eigenlijk alleen maar kan komen van de levensgenieters op de Waddeneilanden.

Ik betrapte mezelf namelijk meteen op bezwaren en nieuwe mogelijkheden van boodschappen in bandensporen. Hoe moet dat met de APK-keuring van de Vliehors Express? Die wordt met dat rubber nooit goedgekeurd. Zouden we onze duurtestauto's niet kunnen laten voorzien van banden waarin de nieuwste ledenwerfactie van AutoWeek staat gegraveerd. Even door een plas rijden en er is weer een aantal mensen dat weet dat nieuwe abonnees ons blad een jaar lang voor een euro per nummer krijgen. Creatief plan toch? Of kan ik beter gaan werken aan een gedicht voor de Vliehors Expres?

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

8 Bekijk reacties