Saddam's superslee

Tirannen en auto's vormen altijd al een combinatie die mij heeft gefascineerd. Idi Amin; Mussolini; Brezjnev of Hitler: ze hielden er stuk voor stuk auto's op na die in een ongelofelijk schril contrast stonden met het nationale wagenpark van het land dat ze tiranniseerden. Koopzieke geesten als Nicolai Ceausescu en Mao Tse Tung kochten zelfs alles wat duur was, zo lijkt het. De Roemeense dictator liet naar verluidt een asfaltweg naar een berenhol aanleggen zodat hij het wilde dier gemakkelijk vanuit één van zijn jachtwagens kon neerleggen; Mao had niet genoeg aan één Mercedes 600 Pullman en kocht er doodleuk 23.

Nog een prachtvoorbeeld: Saddam Hussein. Toen de voormalig Irakese president bijna twee jaar geleden bungelend aan zijn einde kwam, liet ook híj een verzameling vierwielers na. Het is niet bekend wat hij allemaal had, maar de Amerikaanse coalitie stuitte al eerder op delen van de collectie van Hussein senior en zijn gefrustreerde playboy-zoon Uday. Denk aan de de bekende Jaguars, Rolls-Royces en Mercedessen, maar ook een Lamborghini LM002. Het is bekend dat Uday auto's die hij leuk of bijzonder vond simpelweg in beslag liet nemen om er zelf zo nu en dan eens een blokje Bagdad mee te kunnen doen. Zo maak je je geliefd.

Maar onlangs was het opnieuw raak, en nu beter. In een verborgen parkeergarage - enkele lagen onder de chaos van centrum Bagdad - stuitten de jongens van De VS' Department of Defence op een horde klassiekers van het ex-opperhoofd. Ook nu vooral weer tamelijk alledaagse klassiekers, met uitzondering van eentje: een Mercedes 500K of 540K met wel heel aparte carrosserie.

Nu is zo'n vooroorlogse kompressorwagen al een extreem gezochte en miljoenen opleverende über-klassieker – het exemplaar van Hussein doet daar wat mij betreft nog een schepje bovenop. De auto schijnt in  1935 te zijn afgeleverd aan de toen 21-jarige Koning Ghazi van Irak en de carrosserie komt van Erdmann & Rossi. Het werd een Dagobert Duck-koetswerk met grillige lijnen, gesloten spatborden en geïntegreerde koplampen. En of je het nu mooi vindt of niet: bijzonder is het zeker. De jonge koning kon slechts zes jaar genieten van zijn Mercedes, want in 1939 overleed hij aan de gevolgen van een auto-ongeluk – gelukkig niet in de Mercedes. Voordat de auto in handen van de Husseins kwam, schijnt ook de Koning van Jordanië er een tijdje mee te hebben gestuurd. Het is, kortom, een unieke auto met een ongekende historie.

Ben ik benieuwd wanneer 'ie in een museum of op een show opduikt.