Petje af voor de AutoRAI

Autobeurzen zijn een merkwaardig fenomeen. Volwassen mensen die zich verdringen rond stukken blik, die onder lakens verstopt staan om de spanning op te drijven. Dankzij de bladen en internet weet iedereen allang hoe die auto's eruit zien en enkele weken na de show zijn ze doodgewone koopwaar bij elke dorpsdealer. Dat autoliefhebbers het leuk vinden om alle modellen bij elkaar te zien, snap ik best. Deed ik zelf ook altijd. Maar sinds ik in dit vak zit, heb ik het niet meer zo op beurzen. Wanneer ik een auto op beeld heb gezien, rest mij altijd nog maar één vraag: hoe rijdt hij. En die wordt op de beurs niet beantwoord, maar pas tijdens de persintroductie en onze uitvoerigere tests. En dat de persdagen van de beurzen de laatste tijd steeds meer op familiedagen gaan lijken, maakt mijn salon-aversie alleen maar groter. En juist daarom is de Amsterdamse AutoRAI op de goede weg, zo ontdekte ik gisteren. Samen met cameraman Jeroen struinde ik de beursvloer af om een videoimpressie te maken. Maar voor we binnen waren, hadden we heel wat controles te doorlopen. Zo streng zelfs, dan onze stagiair, die vergeten was zich aan te melden, er niet doorheen kwam en terug naar de redactie moest. Vervelend, maar het resultaat was er naar. De persdag was zoals een persdag bedoeld is: rustig genoeg om iedereen de ruimte te geven ongehinderd te fotograferen en te filmen. Ik heb de hele dag precies twee kinderen en één buggy geteld. Vanaf morgen is de RAI geopend voor het publiek. En daar moet je beslist even langs gaan, omdat door de slimmere timing (na in plaats van voor Genève) er meer nieuws is te zien dan ooit tevoren.