Petit Tourisme

Bestaat de Grand Tourist nog? Ik weet niet wie u voor u ziet bij het horen van die term, maar ik denk nog aan die dandy. Grijzend bij de slapen, maar altijd maar op pad in zijn loeisnelle tweezitter, Zwitsers gekentekend. Zonnebril op het hoofd, reistasje achterin. En haast, want er zijn afspraken. Ontbijt in Amsterdam, lunch in Parijs, diner aan de Côte d'Azur. Die figuur is natuurlijk allang uitgestorven. We zakken nu massaal af naar het zuiden, en het maakt eigenlijk geen zak meer uit of je dat in een Maserati doet of in een Daihatsu. Echt vaart maken zit er niet meer in. Reden te meer om de Petit Tourist onder de aandacht brengen. De man dus, die met een minibudget in zijn ultragoedkope vierwieler de wereld aandoet. En de ongekroonde koning van het Petit Tourisme is wijlen Jim Parkinson. Parkinson en zijn bizarre reis zijn praktisch onbekend, dus daarom bij deze wat ere wie ere toekomt. De Brit maakte in 1965 een reis om de wereld 'on a shoestring'. Op zich niet heel opzienbarend, maar wel als je weet dat hij dat deed met een Rytecraft Scootacar uit 1935 – een voertuigje dat niet zou misstaan in de draaimolen. Onder het achterklepje lag niettemin een 98 cc-tje afkomstig uit een grasmaaier die voor een topsnelheid van rond de 25 km/h zorgde. Verder ontbrak het aan praktisch alles: vering, versnellingen, zelfs een rempedaal. Parkinson reviseerde de Scootacar van zijn buurman en besloot 'm gelijk goed in te rijden. In Dover pakte hij een boot en doorkruiste Europa, om al in Moskou tegen te worden gehouden. De autoriteiten verklaarden hem letterlijk voor gek en dwongen hem de Transsiberische spoorlijn te nemen naar Vladivostok. Eenmaal daar besloot hij gelijk ook maar een boot naar Japan te pakken om dat land met zijn machientje te doorkruisen. In Yokohama ging de Scootacar opnieuw op de boot naar San Fransisco om vanuit daar de reis voort te zetten naar New York. 421 dagen na vertrek keerde Parkinson met zijn karretje terug. Eigenlijk best snel.