Ondergang van een topmodel

Peugeot heeft een rijk verleden als het gaat om succesvolle modellen. Met name de hatchbacks van het Franse merk doen het goed. Modellen als de 205, 206 en 306 hebben hier altijd in de belangstelling gestaan. Terecht in mijn ogen, want het waren eigenzinnige, mooie auto's. Logisch dan ook dat Peugeot dat soort modellen lang in het gamma houdt. Zolang er vraag naar is, moet je als fabrikant zorgen dat er aanbod van is. Alle begrip daarvoor, is helemaal niet erg. Wat ik wél erg vind is het schaamteloos uitmelken van een model. En dat is precies wat er in mijn ogen nu gebeurt met één van Peugeot's knapste modellen: de 206. Ik vond het bij z'n introductie een werkelijk schitterende auto. En nu, tien jaar nadat hij op de weg kwam, vind ik het nog steeds een mooi model, hij klopt nog steeds. En nu heeft Peugeot ons opgezadeld met de 206+. In het kort komt het hierop neer: ze hebben de 206 en 207 gedwongen te trouwen. Een soort inteelthuwelijk dus. Het is dan ook niet verrassend dat het kind van deze onheilige verbintenis niet helemaal gelukt is. Sterker nog, dit is één van de lelijkste Peugeot's die ik ooit heb gezien. Als ik arts was geweest, had ik het kind waarschijnlijk opgegeven. Maar omdat je alles een kans moet geven, heb ik er wat mee gereden in de hoop dat het interieur en de rijeigenschappen dan wél zijn verbeterd. Helaas, ook daar zie ik maar weinig vooruitgang. Het is zo zonde, ik gunde de 206 een mooie vermelding in de geschiedenisboeken. Maar dankzij deze meedogenloze vorm van uitmelkerij zal het topmodel nu waarschijnlijk worden herinnerd als het model waarbij de botoxbehandeling gruwelijk misliep. Ik hoop dan ook van harte dat niemand hem koopt, als we hem doodzwijgen valt de eer van de 206 misschien nog enigszins te redden.