Nederland is vol

Verkeersminister Eurlings heeft mooi praten met zijn stoere plannen voor versnelde verbreding van de A6 en de A9. Alsof dat het enige probleem is. Zelfs als hij die klare taal nog deze regeerperiode door kabinet en kamer sleept, staan in de coulissen alweer nieuwe verkeersdrama's te trappelen van ongeduld om de bewindsman uit de slaap te houden.

Neem de recreatiefile. In mijn regio, Noord-Holland, hebben we behalve met de doordeweekse snelwegfiles tegenwoordig ook te maken met compleet dichtgeslibde provinciale wegen. En wel vooral in de weekends. Woon - werkverkeer? No way, dat heb je niet zoveel op zaterdag en zondag. Het zijn de dagjesmensen. En ik was er een van. Wás.

Ik woon in Zaandam. Dat is niet ver van Castricum, van Schoorl en van Egmond aan Zee. Wat ligt meer voor de hand dan op een mooie zaterdag de auto te pakken voor een verkwikkende bos- of strandwandeling met het hele gezin? Jottum!

Goed idee. Helaas komen ook anderen op hetzelfde moment op dezelfde gedachte. Gezellig. Want je komt elkaar nog eens tegen. In de duinen. Maar vooral op de weg. Op zondagmorgen 'even' uitwaaien in het Castricumse bos of in Groet, normaal gesproken twintig autominuten van mijn huis? Vergeet het. Je loopt vast. Muurvast. Tussen Uitgeest en Limmen. Op de Alkmaarse Ring. Op het parkeerterrein bij het Pannenkoekenhuis. Overal.

Ik hoef de vaders en moeders onder mijn lezers niet uit te leggen wat zo'n vrijetijdsfile doet met het gezinsleven aan boord. Mijn eigen vader vond het in zijn tijd raar dat zoveel vrienden scheidden; zelf sta ik er vooral van te kijken hoeveel huwelijken toch nog bestand blijken te zijn tegen zoiets schijnbaar triviaals als filedruk. Hoe dan ook, na een paar buitengewoon nare ervaringen gaven we het op. Nooit meer naar de kust. Nooit meer.

Maar toen het gisterochtend met ziekmakende hardnekkigheid bleef regenen en de temperatuurmeter in siberische regionen bleef steken, dacht ik brutaal: laten we het maar weer eens proberen. Geen hond die zich nu buiten waagt: Op naar de Schoorlse duinen! Dom, heel dom.

Heen ging nog. De terugweg was een drama. Anderhalf uur deed ik erover om weer thuis te komen. Zie de foto voor een impressie van mijn uitzicht.

Nederland is vol. Niet zozeer met mensen als met auto's. Als Eurlings echt wat voor het vaderland wil betekenen doet-ie daar wat aan. Maar hij kan het niet. Want wij willen het niet. Wij willen Schoorl, weer of geen weer. En geen wet houdt ons tegen. Daarom zijn verkeersministers eigenlijk overbodig. De echte problemen kunnen ze toch niet oplossen. Niet meer. Waar laat je zeven miljoen auto's? Leg me dat maar eens uit.