Nederland als testparcours

1 februari 2006 om 14:30

In AutoWeek 5 die vandaag in de winkels ligt, staan beelden van de nieuwe Mercedes C-klasse met camouflage, die volgend jaar komt. Niet vreemd natuurlijk, in de spionagerubriek tonen we wekelijks beelden van ingepakte bolides die betrapt worden tijdens tests in het buitenland. Maar blijkbaar verleggen ze bij Mercedes hun testparkoers naar Nederland. Dinsdag 31 januari kregen we mail van Peter Bant die dezelfde ingepakte Benz in het oosten van land signaleerde, woensdag 1 februari plopten foto's van Remko Stekelenburg onze mailbox binnen. Inderdaad, van dezelfde mysterieuze auto. Remko zag hem tijdens bar winterweer op de Van Brienenoordbrug bij Rotterdam rijden. Alert als hij was, legde hij 'm ondanks de slechte weersomstandigheden met zijn mobieltje vast. Klasse natuurlijk, al is het voor Peter en Remko jammer dat een van onze vaste spionagefotografen hen al voor was. Van de heer Venmans ontvingen we beelden van een in vuilniszak gehesen nieuwe Volvo S80, die op de A58 tussen Eindhoven en Tilburg reed. Dat kan te maken hebben met de nabijheid van de Ford testbaan bij het Belgische Lommel. Maar wat me nu zo verbaast is, dat Mercedes een jaar voor de komst van de nieuwe C-klasse al in Nederland rondrijdt. Wat willen ze meten? Hoe de auto zich houdt in de 80 km-zones? Tja, als je wilt weten hoe de nieuwe C het doet in de file, dan is het zo gek nog niet dat de testrijders van Mercedes naar onze overbelaste snelwegen komen. Maar aan de andere kant loop je dan wel weer het risico gesnapt te worden. Een risico dat je in het Hoge Noorden rond de poolcirkel veel minder loopt. En daar zitten fabrikanten zo vroeg voor de komst van een nieuw model nog niet op te wachten. De huidige C-klasse moet immers nog even mee. Wie weet waarom ze nu al hier met de auto rondrijden, mag het zeggen!

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

19 Bekijk reacties