Mazda 3 in Siberië (slot): hoe beviel de auto?

Het zal je niet ontgaan zijn bij het lezen van de weblogs: Mazda heeft ons op een wel heel bijzondere manier laten kennismaken met de nieuwe 3. Een avontuurlijke tocht van 3.000 kilometer door Siberië heeft ons namelijk de kans gegeven om de auto nog voor het publieksdebuut op de IAA flink op de proef te stellen. De hamvraag is: hoe goed is-ie nou eigenlijk?

Mazda heeft voor deze expeditie de acht eerste 3's van de nieuwe generatie ingezet. Alle auto's zijn volledig gelijk aan de auto die binnenkort bij de dealer komt te staan, op één punt na: ze hebben 16-inchwielen in plaats van de 18-inchwielen die eigenlijk op de GT-M zitten. Dat heeft te maken met de beperkte verkrijgbaarheid van 18-inchrubber in Rusland en een 'hogere' band is nu eenmaal iets beter bestand tegen beroerd wegdek. Desondanks zijn lekke banden niet uitgesloten, zo bleek tijdens mijn etappe.

'Japanse Giulietta'

Laten we beginnen met het uiterlijk: het ontwerpteam van Mazda heeft net als bij de CX-5 en de 6 goed werk geleverd. Het Japanse merk bezondigt zich niet aan allerlei overbodige lijnen en de nieuwe 3 heeft een sportief, haast Italiaans uiterlijk. Niet voor niets trekken veel mensen een parallel met de Alfa Romeo Giulietta en dat mag als een compliment worden opgevat.

Mazda weet goed te verbloemen dat de nieuwe 3 feitelijk een behoorlijk grote auto is. Met z'n lengte van 4,46 meter is-ie namelijk maar liefst twee decimeter langer dan een vijfdeurs Golf. De nieuwe 3 ontgroeit zodoende haast het C-segment. De bagageruimte is niet overdreven groot met een inhoud van 350 liter, de 16 centimeter kortere Honda Civic kan bijvoorbeeld 477 liter kwijt.

We reden met twee personen in de auto's en bevonden ons dus alleen voorin. Het ontwerp van het interieur is erg prettig: Mazda heeft het aantal knoppen beperkt weten te houden. Het scherm bovenop de middenconsole ziet er minder 'aftermarket' uit dan de schermen in de CX-5 en de 6 en dat is zeker positief.

Software-update

De bediening van het scherm vergt echter gewenning. Dat ligt niet aan de knoppen bij de versnellingspook, die functioneren namelijk feilloos, Nee, het is de menustructuur die toch soms wat onlogisch bleek. Alles went, maar dit is bij sommige andere merken toch net even iets beter.

Ook hadden we af en toe last van een uitvallend scherm, maar Mazda heeft ons verzekerd dat alle aan de klant geleverde exemplaren een uitgebreide software-update krijgen. Feitelijk was de software nog niet 100 procent af en daarom had het merk vooraf zelfs overwogen om maar helemaal geen entertainmentsysteem te installeren.

We waren blij dat Mazda het toch met wat kleine kinderziekten erin heeft geïnstalleerd, want alle rare Russische radiostations waren al een genot op zich. Uiteraard zullen we bij een officiële test in Nederland scherp in de gaten houden of dit probleem er dan nog steeds is.

Schakelen

Goed, dan het belangrijkste: het rijden. We hadden de beschikking over een 2.0 120 pk benzineversie met handbak, voor ons land de instapper en een zeer belangrijke versie voor het merk. In het heuvelachtige Siberië mis je soms de trekkracht van een turbomotor, waardoor je regelmatig terug moet schakelen, maar voor Nederland moet het tweeliterblok ruim voldoende zijn.

Schakelen is echter allesbehalve een straf, want de versnellingsbak is prima. Mazda vergelijkt 'm zelfs met die van de MX-5 en daar valt iets voor te zeggen. De besturing is een ander pluspunt: net iets zwaarder (op een natuurlijke manier) en met meer gevoel dan bij veel concurrenten.

Sportiviteit

Uit het bovenstaande blijkt wel dat Mazda met de 3 vooral ook mikt op mensen die van rijplezier houden. Ook het instrumentarium komt sportief over met een toerenteller die haast aan die van de McLaren MP4-12C doet denken, geflankeerd door digitale displays met de schakelindicator en - bijvoorbeeld - het gemiddeld verbruik. Als liefhebber van sportief rijden vind ik dit absoluut een pre, maar ik hoorde een deelnemer die daar minder mee had zeggen dat het allemaal toch wat te druk en teveel van het goede was.

Dan is er het verbruik. Mazda belooft dat de 2.0 120 pk met handbak een gemiddeld verbruik van 5,1 l/100 km heeft. Uiteraard was dat voor deze trip theorie: in een heuvelachtig Siberië met veel inhaalacties was het vooraf duidelijk dat dit onhaalbaar was.

Echter: onze boardcomputer gaf gedurende ons lange stuk op verharde wegen een gemiddeld verbruik van 6,2 l/100 km aan. Absoluut een uitstekende waarde gegeven de omstandigheden. De 120 pk-versie is zonder meer genoeg voor Nederland en wie rustiger rijdt over onze vlakke wegen, zou wel eens behoorlijk dicht in de buurt van de opgegeven fabriekswaarde kunnen zitten.

Al met al is de Mazda 3 me zeker goed bevallen, de auto is een grote stap vooruit ten opzichte van de vorige. Door de magie van de reis is het natuurlijk gevaarlijk om een 100 procent defintief oordeel te vellen. Daarvoor gaan we 'm, zodra het kan, tegenover de pittige concurrentie zetten. Wat mij betreft heeft de auto in ieder geval kwaliteiten genoeg om op z'n minst een kans te krijgen van de mensen die in de compacte middenklasse winkelen.

De uitgebreide, tweedelige reisreportage vol foto's van Siberië verschijnt in AutoWeek 38 en 39.