Mazda 3 in Siberië: ongeluksgetal nummer 7

Dinsdag werd met afstand de meest ontspannen dag van ons avontuur. We vertrokken laat en hoefden maar weinig kilometers te rijden. En dus konden we nu eindelijk met volle teugen genieten van het bochtige asfalt dat zich door de dalen aaneenreeg. Woensdag leek volgens het programma al helemaal een eitje: 350 kilometer over goede wegen richting eindpunt barnaul. Ook nu weer later opstaan leek dus prima.

Echter... De organisatie vond het programma niet uitdagend genoeg en kondigde aan dat we 'een kleine omweg gingen maken'. Die 'kleine omweg' bleek qua landschap een gouden greep, want we kwamen inderdaad door prachtige dalen. Helaas betekende het ook een paar uur extra over slecht wegdek. Het heftigst werd het toen we op een gravelweg kwamen vol kuilen en... grote scherpe stenen. We hadden het lot al zo getart en nu dit? 'Car number 13 (tja wat wil je met zo'n nummer) has a blown tire' klonk het al snel daarna over de walkietalkie. Iets later: 'car number 5 has got a flat tire' en uiteindelijk 'car 7 has got a problem with the steering, it's very very bad'. Auto nummer 7, eerst ook al met een motormanagementprobleem, had nu een kapotte wielophanging. De monteurs moeten de komende 48 uur keihard aan de slag om alles weer in orde te krijgen.

Ook ik kwam niet helemaal ongeschonden uit de strijd: de politie hield mij maar liefst twee keer staande. Beide keren hielpen mijn Russische vrienden in de volg-CX9 mij uit de brand, maar zonder dat soort hulp had het best wel eens lastig kunnen worden. En om half 10 arriveerden we dan uiteindelijk, drie uur later dan gepland, in ons hotel in Barnaul. Mazda 3 nummer 8 staat 100 procent in orde op het parkeerterrein. Nog even snel iets eten en dan op tijd naar bed. Missie geslaagd!