Less is more
16
Lots of Trouble, Usually Serious. Dat is waar het kopen van een Lotus garant voor staat, aldus een aantal cynische autokenners. Waar of niet, alweer 50 jaar geleden bracht het Engelse sportwagenmerk ons de Super 7. Het was een auto waarmee Lotus bij uitstek haar filosofie uitdroeg: om een ideale sportwagen te maken, moet je het gewicht zoveel mogelijk beperken.
Het merk maakt de auto al lang niet meer, maar verscheidene kleine fabrikanten hebben het erfgoed van de Seven op zich genomen. Natuurlijk ons eigen Donkervoort, maar vooral de Engelse specialisten van Caterham en Westfield zijn de filosofie van Lotus-oprichter Colin Chapman trouw gebleven.
En terecht, kan ik wel zeggen na afgelopen zaterdag. Toen mocht ik in de buurt van Lelystad deelnemen aan de Caterham Experience, die dit jaar voor het eerst werd georganiseerd door importeur Van der Kooi Sportscars. "Jullie zullen vanochtend meer plezier hebben dan jullie ooit met je kleren aan hebben gehad," sprak de op Rowan Atkinson lijkende instructeur van Caterham vooraf. Er was geen woord van gelogen, want de puristische Caterhams boden rijplezier waar moderne auto's ondanks hun dikke motoren met geen mogelijkheid aan kunnen tippen.
Want ook al hadden de aanwezige auto's 'maar' 150 pk, bij een leeggewicht van ongeveer 500 kilogram betekent dat een acceleratie van 0 tot 100 kilometer per uur in minder dan 6 seconden. Het programma bestond uit drie uitdagende handelingparcours, waar het niveau steeds verder werd opgevoerd. Elk rondje eindigde standaard met een donut van 360 graden. Omdat je bij wijze van spreken bijna op de grond zit, heeft het rijden in zo'n Caterham dimensies die je met een normale auto nimmer kunt bereiken.
En denk niet dat de spirituele opvolgers van de Lotus Seven veredelde skelters zijn: op de in Engeland populaire 'trackdays' en op de Nordschleife rijden de topversies van Caterham, Ariel en Donkervoort de gevestigde orde onder de sportwagens helemaal zoek.
Je hoeft met andere woorden echt geen zware snelheidsovertredingen te maken om van het autorijden te genieten, integendeel. Later koop ik dus een afgelegen boerderij, asfalteer ik het weiland en parkeer ik zo'n lichtgewicht sigaar in de schuur. "Less is more," Chapman sloeg de spijker op zijn kop.
En terecht, kan ik wel zeggen na afgelopen zaterdag. Toen mocht ik in de buurt van Lelystad deelnemen aan de Caterham Experience, die dit jaar voor het eerst werd georganiseerd door importeur Van der Kooi Sportscars. "Jullie zullen vanochtend meer plezier hebben dan jullie ooit met je kleren aan hebben gehad," sprak de op Rowan Atkinson lijkende instructeur van Caterham vooraf. Er was geen woord van gelogen, want de puristische Caterhams boden rijplezier waar moderne auto's ondanks hun dikke motoren met geen mogelijkheid aan kunnen tippen.
Want ook al hadden de aanwezige auto's 'maar' 150 pk, bij een leeggewicht van ongeveer 500 kilogram betekent dat een acceleratie van 0 tot 100 kilometer per uur in minder dan 6 seconden. Het programma bestond uit drie uitdagende handelingparcours, waar het niveau steeds verder werd opgevoerd. Elk rondje eindigde standaard met een donut van 360 graden. Omdat je bij wijze van spreken bijna op de grond zit, heeft het rijden in zo'n Caterham dimensies die je met een normale auto nimmer kunt bereiken.
En denk niet dat de spirituele opvolgers van de Lotus Seven veredelde skelters zijn: op de in Engeland populaire 'trackdays' en op de Nordschleife rijden de topversies van Caterham, Ariel en Donkervoort de gevestigde orde onder de sportwagens helemaal zoek.
Je hoeft met andere woorden echt geen zware snelheidsovertredingen te maken om van het autorijden te genieten, integendeel. Later koop ik dus een afgelegen boerderij, asfalteer ik het weiland en parkeer ik zo'n lichtgewicht sigaar in de schuur. "Less is more," Chapman sloeg de spijker op zijn kop.
