Kinderspeelgoed

Daar lees ik dat de Mazda RX-8, in Nederland al niet meer leverbaar, ook van de Europese markt verdwijnt. Zo'n uitstoot kan niet meer. Eco maakt alles kapot. Geroerd denk ik terug aan mijn enige wankel-ervaring. Ik haal het felblauwe testmachientje op in Voorburg en hobbel naar Zaandam, worstelend met de voor niet-wankelrijders onbegrijpelijke nukken van het schijvenblok. Onder de 5000 toeren geeft het dertienhonderdje zo consequent niet thuis dat je je afvraagt waar die 192 paarden zijn gebleven.

Thuis ziet je zoon je de straat inrijden. Vanuit je binnenspiegel zie je hem met ongewone belangstelling het koetsje volgen. Als je uitstapt staat hij naast je. Je hoort hem 'wow' zeggen. Je opent de suicide doors en het geheim van de 8 openbaart zich: dit is een echte familieauto, als je wilt. Sam en Sofie zijn nog zo klein dat ze achterin niet in de knoop raken. Ze raken niet uitgekeken op het interieur, dat lijkt te zijn ontworpen door een manga-tekenaar. Even opgetogen als ik ontdekken ze de wankeldriehoekjes in de stoelen, het dashboard, de pookknop, het remlicht onder de achterbumper. Het is speels, een beetje schots en scheef, iets teveel displays en knopjes, niet te deftig, niet te premium, een tikje kinderachtig. Het is top. Zo moet een fun car zijn, speelgoed op wielen.

Maar hard gaat hij niet.

Flink doortrekken, zeggen de collega's. Boven de 8000 toeren gaat er een belletje, dat moet je meemaken. Als ik het eenmaal heb gehoord wil ik niet anders meer. Een hele testweek dolle pret om een belletje, het is beschamend maar bevrijdend. Steeds als ik een RX-8 zie, bij voorkeur in een iets te schreeuwerige kinderkleur, komen die warme gevoelens terug.

Wat Japanse sportwagens zo aantrekkelijk maakt is hun kinderlijkheid. De meeste Europese sportievelingen ogen iets teveel alsof ze zijn bedoeld voor grote mensen. Kijk naar het gemiddelde BMW-, Audi- of Mercedes-dashboard – allemaal even serieus. Maar de kopers zijn verlate pubers, jongens voor altijd.

Als ik oud en rijk genoeg ben, ga ik Japanse sportwagens verzamelen. Een MX-5. Een RX-7. Een RX-8. Een MR2. Een Celica. Een Supra. Een Nissan 200 SX. Ik koop een mooie loods, en boven de deur spijker ik een bordje met het opschrift Mijn Eeuwige Jeugd.