Ik wil de grootste zijn!

23 oktober 2007 om 15:05

General Motors en Toyota strijden dit jaar om de titel van grootste autofabrikant van de wereld. Best belangrijk nieuws, want als het Toyota lukt, wordt de Amerikaanse autogigant voor het eerst in zeventig(!) jaar van de troon gestoten. Het lijkt er op dat de bedrijven elkaar nauwlettend in de gaten houden. Na het tweede kwartaal verschilden de productieaantallen maar 39.000 stuks – een fractie als je in aanmerking neemt dat het om miljoenen auto's gaat. Na het derde kwartaal gaat GM aan kop: 7,05 miljoen tegen 7,06 miljoen stuks.

Waarom doen GM en Toyota dat? Welk belang hebben ze er bij om de grootste te zijn? Het is in deze tijd van duurzaamheid en milieu toch nauwelijks reclame te noemen dat je van iedereen de meeste auto's produceert.

En dan de aantallen waar het om gaat. Ik sta er altijd al van verbaasd dat het mogelijk is om in een klein land als Nederland een half miljoen nieuwe auto's aan de man te brengen. Maar wat dacht je van een jaarproductie van dik negen miljoen auto's voor zowel Toyota als General Motors? Wie gaan al die auto's kopen? Of worden ze alleen maar geproduceerd en wordt later wel bekeken hoe ze weer van de voorraadvelden verdwijnen? Alleen maar om de ander voor te blijven als de grootste. Ik ben nogal wantrouwend van aard en ik vind de verschillen té klein om te geloven dat het toeval is dat beide concerns zo veel auto's produceren. Met name bij Toyota lijkt de groei van de afgelopen jaren onstuitbaar. Mij benieuwen wanneer daar de terugslag komt. Té snel groeien is nooit goed. En ten koste van alles de grootste willen zijn, al helemaal niet.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

44 Bekijk reacties