Menu
Na ruim 7 jaar in de autojournalistiek kan ik er nog steeds naar uit kijken. Een test met meerdere hot hatches, dat zijn toch wel de krenten uit de pap. Maar neem van mij aan, na een week in Nederland met zulke felle rakkers gereden te hebben ben je die ook zat. Machtige machientjes die R enault Clio R S, Mini Cooper S en de Opel Corsa OPC, maar je kunt er zo weinig mee in de R andstad! Zelfs buiten het dagelijkse verkeersinfarct in de spits. Afgelopen woensdagavond was wel het toppunt. Ik reed om 21 uur weg van Schiphol waar ik mij die ochtend al om 5.30 had gemeld voor een vliegtrip naar Zuid-Duitsland. De weg was lekker leeg, want Jong Oranje speelde tegen Portugal, en ik kwam over het enige leuke stukje asfalt bij mij in de buurt, tussen Zoeterwoude en Zoetermeer. Een paar haakse bochten, wat slingers, niet spectaculair, maar voor Nederlandse begrippen gaat het wel. Een ideale gelegenheid om effe lekker uit te blazen na zo'n lange dag, en ik had de Cooper S (1.6 turbo, 175 pk) bij me. Om 21.30 uur is de betreffende weg normaliter zeer rustig, maar uitgerekend toen moest er een trekker overheen met een of andere kar erachter, bijna zo breed als de hele weg. Hij reed de hele 10 kilometer voor me, en denk maar niet dat de bestuurder een keer aan de kant ging! Inmiddels reden er nog een paar auto's achter me, maar nee, de jeugdige bestuurder voelde zich king of the road en negeerde de weggebruikers achter hem die toch echt harder wilden dan 40 km/h. Niet alleen wij hadden er last van, tegenliggers moesten de berm in. Waarschijnlijk schalde de muziek van Normaal of Jovink en de voederbietels door de trekkercabine en verkeerde hij in hogere sferen, wat gezien de zitpositie in een trekker niet vreemd is. Ongetwijfeld is het de ultieme kick voor een trekkerbestuurder, wanneer je met zo'n breed gevaarte iedereen ophoudt en tegenliggers de kant injaagt. Nou, je wordt bedankt! Gelukkig heb ik me donderdag tijdens fotografiesessie op de Maasvlakte nog een beetje kunnen uitleven, maar in weken als deze denk ik maar een ding: woonde ik maar in Engeland, Duitsland, of waar dan ook in Europa waar je nog normaal auto kunt rijden, over heerlijke bergweggetjes! Nog drie dagen, en dan ik ben klaar met de triotest met de Corsa OPC. Wedden dat het rijden met de Kia Magentis C R Di en de Skoda Octavia 2.0 TDI die vanaf dinsdag voor me klaar staan een stuk minder frustreert?
Coördinator Tests
Van de 25 jaar die AutoWeek dit jaar bestaat heb ik meer dan de helft van heel dichtbij meegemaakt. In januari 1990 kocht ik van mijn zakgeld nummer 1, voor een piek, 12 jaar later trad ik er in dienst. Noem een auto en ik weet nog in welk jaar we hem tegen welke auto's getest hebben, negen van de tien keer weet ik nog welke kop er boven het verhaal stond. Een afwijking, maar erg handig zo nu en dan. Hoogtepuntjes? Mijn Oost-Europa-trip in het eerste jaar bij AutoWeek. Met een Skoda Superb reed ik door de voormalige Oostbloklanden, sprak ik met voormalige Trabant-ontwikkelingschefs, FSO-medewerkers en kreeg ik de plannen voor de wederopbouw van het merk Dacia te zien. 11 dagen van huis, fantastische wegen door de Karpaten, dat werk. Zulke trips blijven je lang bij. Multitests op de Stelvio-pas met achtcilinder-SUV's, hogesnelheidsessies op Autobahn 31, zulke klussen kwamen erbij toen we GTO gingen maken en tegenwoordig sta je net zo makkelijk op een Spaanse vlakte tegen een cameraman te praten over een nieuwe auto waarmee je aan het rijden bent en twitter, facebook of snapchat je wat in het rond over je belevenissen. Wat is er veel veranderd. Veel ook niet. AutoWeek zal altijd aandacht schenken aan de auto's voor de gewone man. Die nieuwe B-segmenter is voor ons belangrijker dan GT3 RS die nog weer sneller over de Ring racet. Al zijn we natuurlijk niet te beroerd zoiets ook mee te nemen op onze enorme hoeveelheid kanalen. Dat is het leuke van werken bij AutoWeek, het ene moment rijd je in een 3-cilindertje met raamslingers, het andere zoef je met een twaalfcilinder over glad asfalt in een exotisch oord.
