Hot hatch, heel frustrerend!
Na ruim 7 jaar in de autojournalistiek kan ik er nog steeds naar uit kijken. Een test met meerdere hot hatches, dat zijn toch wel de krenten uit de pap. Maar neem van mij aan, na een week in Nederland met zulke felle rakkers gereden te hebben ben je die ook zat. Machtige machientjes die R enault Clio R S, Mini Cooper S en de Opel Corsa OPC, maar je kunt er zo weinig mee in de R andstad! Zelfs buiten het dagelijkse verkeersinfarct in de spits. Afgelopen woensdagavond was wel het toppunt. Ik reed om 21 uur weg van Schiphol waar ik mij die ochtend al om 5.30 had gemeld voor een vliegtrip naar Zuid-Duitsland. De weg was lekker leeg, want Jong Oranje speelde tegen Portugal, en ik kwam over het enige leuke stukje asfalt bij mij in de buurt, tussen Zoeterwoude en Zoetermeer. Een paar haakse bochten, wat slingers, niet spectaculair, maar voor Nederlandse begrippen gaat het wel. Een ideale gelegenheid om effe lekker uit te blazen na zo'n lange dag, en ik had de Cooper S (1.6 turbo, 175 pk) bij me. Om 21.30 uur is de betreffende weg normaliter zeer rustig, maar uitgerekend toen moest er een trekker overheen met een of andere kar erachter, bijna zo breed als de hele weg. Hij reed de hele 10 kilometer voor me, en denk maar niet dat de bestuurder een keer aan de kant ging! Inmiddels reden er nog een paar auto's achter me, maar nee, de jeugdige bestuurder voelde zich king of the road en negeerde de weggebruikers achter hem die toch echt harder wilden dan 40 km/h. Niet alleen wij hadden er last van, tegenliggers moesten de berm in. Waarschijnlijk schalde de muziek van Normaal of Jovink en de voederbietels door de trekkercabine en verkeerde hij in hogere sferen, wat gezien de zitpositie in een trekker niet vreemd is. Ongetwijfeld is het de ultieme kick voor een trekkerbestuurder, wanneer je met zo'n breed gevaarte iedereen ophoudt en tegenliggers de kant injaagt. Nou, je wordt bedankt! Gelukkig heb ik me donderdag tijdens fotografiesessie op de Maasvlakte nog een beetje kunnen uitleven, maar in weken als deze denk ik maar een ding: woonde ik maar in Engeland, Duitsland, of waar dan ook in Europa waar je nog normaal auto kunt rijden, over heerlijke bergweggetjes! Nog drie dagen, en dan ik ben klaar met de triotest met de Corsa OPC. Wedden dat het rijden met de Kia Magentis C R Di en de Skoda Octavia 2.0 TDI die vanaf dinsdag voor me klaar staan een stuk minder frustreert?
Stephan Vermeulen
Coördinator Tests
Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.
