Hij heeft een dure auto en ik niet
De verkiezingen mogen dan vooral gaan over Europa en de zorg, maar voor veel automobilisten is het vooral belangrijk wat er gebeurt met de forenzentaks. Als je een heel eind van je werk woont en hetzelfde voor je partner geldt, dan staat je een forse kostenpost te wachten. Wat in de algemene media minder aandacht krijgt, is dat voor mensen met een zakelijke auto die nu hun kilometers bijhouden, de lastenverzwaring nog veel hoger is. Als je toch geen privé-kilometers maakt, is er geen enkele reden Prius te rijden, dus de gebruikte auto's zijn vaak niet de goedkoopste. Dat bekent dat je straks flink mag gaan betalen.
Wij hebben daar de laatste tijd veel over bericht en ik zag een hele enge tendens terugkomen in de comments. Iets waar ik het al eens eerder over heb gehad. Namelijk de vreselijke jaloezie bij veel mensen zodra de auto van de zaak wordt behandeld. Volgens velen mag de bijtelling nog wel een tandje harder, 'want voor dat bedrag rijd je zelf nooit auto'. "Vreselijk, al die mensen met een lease-auto op de linkerbaan die geen rekening hoeven te houden met hun verbruik omdat de baas ze een tankpas gegeven heeft", klinkt het. Ongetwijfeld hebben deze mensen enkele leaserijders in de straat wonen en kunnen ze het niet verkroppen dat die buurman iedere 4,5 jaar een nieuwe auto voor de deur heeft staan. En dus? Hard aan het werk om zelf een carrière te krijgen om zelf zo'n auto te kunnen kopen cq een baan te vinden waarbij dat tot de secundaire arbeidsvoorwaarden hoort? Nee, niet daarvan, we gaan de buurman aanpakken! Hoe durft hij jou de ogen uit te steken met zijn nieuwe BMW 1-serie door die voor zijn huis te parkeren! Belasten die man, en snel ook! 'Aanpakken die leaserijders, allemaal!'
Ik vind deze houding zowel onbegrijpelijk als misselijkmakend. Sowieso is het een denkfout dat je voor je bijtelling zelf een auto zou moeten rijden. Bijtelling is bedoeld als belasting over je privévoordeel. Ruwweg wordt dat geschat op 25 procent van de nieuwwaarde (20 en 14 procent gelden nog altijd als een korting op het normale tarief) van de auto. Dat is ruwweg het dubbele van wat je per maand netto kwijt bent aan de fiscus. Maar zelfs als was dat bedrag veel lager, de basis is dat iemand zijn werkgever bepaalt dat hij of zij een auto van de zaak verdient. Wellicht omdat hij er heel veel zakelijke kilometers mee maakt, maar er zijn ook legio voorbeelden waarbij de auto slechts een vorm van beloning is. Iets waarmee je je werknemer tevreden houdt. Niet onbelangrijk als hij of zij een productieve kracht is. Hoe sneu ben je dan als je iemand anders dat niet gunt? Wees blij dat het wagenpark van Nederland door al die lease-auto's rap wordt vernieuwd, zodat de occasionprijzen van relatief nieuwe modellen te verhapstukken zijn. Waarom steeds die jaloezie? Waarom die afgunst? Omdat de klagers zelf niet zo'n mooie auto hebben? Het blijft voor mij een mysterie.

Roy Kleijwegt
Autojournalist
Roy Kleijwegt (1981) heeft Journalistiek gestudeerd en liep in 2004 bij AutoWeek stage. Hij werkte daarna een aantal jaar bij het vakblad Automotive maar keerde hij in 2008 terug bij AutoWeek als testredacteur en politiek expert. Hij houdt van supercars en lichte sportwagens, van moderne auto's met coole gadgets en de mensen achter bijzondere automerken. Waar velen de opkomst van EV’s zien als een ramp, vindt Roy de transitie bijzonder interessant. Evengoed zijn zijn favoriete auto’s hoogtoerig en atmosferisch: hij moest een traan laten tijden het testen van een Ferrari 812 Superfast. Roy heeft weinig met klassiekers, hoewel de liefde voor youngtimers groeit nu hij ouder wordt. Hij reed in zijn vrije tijd op z'n Kosmic Rotax kart maar die is door tijdgebrek verkocht. In zijn vrije tijd geniet hij van sporten, poker en zijn gezin. Roy heeft veel interesse in BPM-wetgeving en andere politieke zaken en probeert op dat vlak de mopperende Nederlander uit te leggen hoe dingen werken. Voor zijn eigen deur staat een Tesla Model 3.