Het Spee-complot

Het interview is al een paar weken oud, maar ik hoor het nu pas: lang leve internet. Koos Spee in De Ochtenden. Nou komt er uit die man meestal niet veel meer dan een reeks uitgekauwde oneliners, steevast voorafgegaan door "ik zeg altijd..", maar het fragment dat bij 0:10:55 begint, mag je niet missen. Wat kan die man liegen, ontkennen en om de pot draaien! Een interessante passage is deze: Interviewer: U heeft wel eens een site verboden, in het verleden.Spee: Eh, nee, ik kan geen site verbieden.Interviewer: U heeft wel eens geprobeerd een site aan te pakken in ieder geval.Spee: Ja, volgens mij was dat in een autoblad, zaken die in een autoblad stonden. Ik kan me dat niet meer zo goed herinneren, maar volgens mij heeft er in AutoWeek iets gestaan waarop wij gereageerd hebben. Tuurlijk. Je procedeert vier jaar lang tegen iemand die je heeft vergeleken met een struikrover. Vijf dagvaardigingen, twee hoger beroepszaken en een stroom aan artikelen in de landelijke media? Wie dat vergeet, dementeert. En het vervolgens verwarren met iets 'wat in een autoblad stond'. "Ik kan me dat niet zo goed meer herinneren." Nou mijnheer Spee, omdat we weten dat u mee leest, zal ik hier even uw geheugen opfrissen: Op 16 januari 2006 zegde u in een pathetisch schrijven aan onze hoofdredacteur gericht, op briefpapier van en met porto van en dus waarschijnlijk in de tijd van uw werkgever, uw persoonlijke abonnement op ons blad op. We hebben uw brief in AutoWeek 4/2006 geplaatst, wat twee nummers later leidde tot een echte 'Speecial', vol hilarische lezersreacties op uw opzegging. En nu we toch bezig zijn: omdat u op 0:12:10 van het interview zo mysterieus doet, zal ik onze lezers even vertellen wat er toen werkelijk is gebeurd. Want ik denk dat u het heeft over die smakeloze photoshop, waarop u werd afgebeeld als een soort nazi. Dat ding dook ineens in mijn tweede dagvaarding op, tot stomme verbazing van mijn advocaat en mijzelf. De officier van justitie schrok er zelf van en stelde dat dit een vergissing was, dat die plaat per ongeluk in mijn dossier verzeild was geraakt. Hans Anker en ik hebben daarop het origineel bestudeerd, en dat bleek negen maanden vóór mijn dagvaarding vanuit Rotterdam in een A4-envelop met daarop handgeschreven uw huisadres te zijn verstuurd. Blijkbaar hebt u daar aangifte van gedaan en daar had u groot gelijk in, want dat ding was ranzig en op de persoon. Maar, mijnheer Spee, wat er daarna gebeurt, is wel heel merkwaardig. Want hier verdwijnt die nazi-plaat, om negen maanden later weer in mijn dossier op te duiken. Per ongeluk, aldus de OvJ. Yeah, right. Ik hoef u niet te vertellen hoe veel duizenden dossiers daar liggen. Bovendien, u kent als geen ander de gang van zaken daar, hebt u zich in die negen maanden nooit afgevraagd hoe het nou met die photoshop stond? Feit is dat, de ontlasting aan mijn adres ten spijt, de stemming in de rechtszaal was gezet. Nog meer toen het ANP de zaak verkeerd versloeg. Maar ik geloof en hoop dat u daar nog geen invloed op heeft.